چه آزمایش‌های تشخیص در بیمار دچار تهوع و استفراغ می‌توانند درخواست شوند؟
در موارد وجود علایم غیر قابل درمان یا در موارد تشخیص‌های مشکل، آزمون‌های تشخیصی انتخابی می‌توانند مراقبت بالینی را مشخص کنند. چنانچه هیپوکالمی یا آلکالوز متابولیک وجود داشته باشد، جایگزینی الکترولیت‌ها اندیکاسیون دارد. با شناسایی آنمی فقر آهن، جستجو برای یافتن آسیب مخاطی الزامی است. اختلال در آنزیم‌های پانکراس یا آزمون‌های بیوشیمیایی کبد دال بر بیماری پانکراسی – صفراوی است در حالی که اتیولوژی‌های آندوکرینی، روماتولوژیک یا سرولوژیک تشخیص داده می‌شوند. اگر شک به انسداد روده بزرگ وجود داشته باشد، رادیوگرافی خوابیده به پشت یا ایستاده شکم ممکن است سطوح هوا – مایع را در روده همراه با کاهش هوای کولون نشان دهند. وجود حلقه‌های روده‌ای پر از هوا که به طور منتشر متسع شده باشند، مشخصه ایلئوس است.
چنانچه با آزمون‌های اولیه علت مشخص نشود، ممکن است برسی‌های آناتومیک اندیکاسیون پیدا کند. به وسیله آندوسکوپی قسمت فوقانی دستگاه گوارش، بیماری زخم یا بدخیمی شناسایی می‌شود و رادیوگرافی روده باریک با باریم موجب تشخیص انسداد نسبی آن می‌شود. باکولونوسکوپی یا تنقیه باریمد می‌توان انسداد کولون را مشخص کرد. سونوگرافی یا CTاسکن، فرایندهای التهابی داخل صفاقی را مشخص می‌کنند، در حالی که CTاسکن یا MRI از سر بیمار‌های داخل جمجمه‌ای زا مشخص می‌سازند. پیشرفت در زمینه CTانتروگرافی و MRIانتروگرافی باعث تشخیص بهتر التهاب روده بزرگ نظیر بیماری کرون شده است. آنژیوگرافی مزانتریک، CTاسکن یا MRI در موارد مشکوک به ایسکمی مفید هستند.
در صورت فقدان اختلالات آناتومیک، ممکن است با انجام آزمون حرکتی دستگاه گوارش، یک اختلال گوارش حرکتی مسؤول بروز علایم را شناسایی کرد. گاستروپارزی اغلب توسط سینتی گرافی معده تشخیص داده می‌شود که در آن، تخلیه شدن ماده غذایی نشان دار شده‌ای اندازه گیری می‌شود. روش بررسی حرکات دستگاه گوارش توسط کپسول بی‌سیم روشی تأیید شده است و می‌تواند جایگزینی مهم برای سینتی گرافی در تشخیص گاستروپارزی باشد. تشخیص انسداد کاذب روده باریک اغلب با عبور غیر طبیعی باریم و اتساع لومینال در کنتراست رادیوگرافی روده باریک است. تأخیر در عبور مواد غذایی در روده باریک می‌تواند توسط روش بررسی حرکات دستگاه گوارش توسط کپسول بی‌سیم نیز تشخیص داده شود. مانومتری روده باریک ممکن است تشخیص بیماری را اثبات نماید و براساس الگوی انقباضی، مشخص کند که اختلال حرکتی از نوع نوروپاتیک است یا میوپاتیک. چنین بررسی می‌تواند نیاز به انجام بیوپسی باز روده به منظور ارزیابی دژنراسیون عضله صاف یا نورونها را رفع کند.
