زنان الهام‌بخش (4): سکینه یعقوبی
فرانک مجیدی: خانم سکینه یعقوبی با وجود ساختارهای سنتی روستاهای افغانستان که تبغیض‌های جنسیتی را منجر شده، هنوز از آموزش زنان و دختران ناامید نشده‌است. او به ایجاد برنامه‌های تعاملی برای اموزش زنان و دختران، باور دارد. نهادی که او تأسیس نموده، انستیتوی افغان برای یادگیری، (AIL)، بزرگ‌ترین NGO در افغانستان محسوب می‌شود. این مؤسسه در سال 1996 تأسیس گردیده و تا امروز 335 شعبه‌ی آموزشی را در افغانستان و پاکستان دایر نموده‌است.
رؤیای خانم یعقوبی قابل ستایش است. او آرزوی افغانستانی آزاد و تحصیل‌کرده را دارد که در آن، زنان بتوانند ناقدانه بیاندیشند و برای پرورش فرزندان‌شان داناتر باشند. یکی از آمارهای تکان‌دهنده درباره‌ی افغانستان، این است که این سرزمین، در زمینه‌ی نرخ مرگ و میر نوزادان، در رده‌ی دوم جهان قرار دارد. او می‌داند که جهل و فقدان آموزش، بزرگ‌ترین دردهای افغانستانِ امروز هستند. او تلاش می‌کند که با متمرکز کردن ذهن‌ها و قلب‌های مردم روی موضوع آموزش، این امید را پرورش دهد که آنها فکری به حال و روز خود کنند و مهربانانه‌تر رفتار نمایند. آن‌چه می‌توانیم از خانم یعقوبی بیاموزیم، شاید موارد زیر باشد:
1- برای ساختن تغییر واقعی، بایستی از جامعه‌ی خودمان شروع کنیم
در جامعه‌ی افغانستان، محدودیت‌ها و بایدها و نبایدهای زیادی وجود دارد تا رفتار یک خانم، «قابل قبول» باشد. مردها باورهای عجیبی در این باره دارند که یک خانم چطور باید رفتار کند. برای بهبود وضعیت زنان در افغانستان از طریق آموزش، سکینه با رهبران جامعه به منظور برنامه‌ریزی، توسعه و پیاده‌سازی تمامیِ پروژه‌ها کار می‌کند و این موضوع، مستلزم آن است که جامعه به این پیشرفت‌ها رضایت دهد و خود، مشارکتی فعال در برنامه‌ها داشته‌باشد. چنین رویکردی، فضای پذیرش و اعتماد را فراهم می‌سازد. این موضوع به‌ویژه در جوامع محافظه‌کار که نیازمند پیاده‌سازی برنامه‌های جدید هستند، اهمیتی به‌سزا می‌یابد.
2- آماده‌ی یک بازیِ طولانی باشیم
خانم یعقوبی انتظار ندارد که تغییر در جامعه‌ی افغانستان، یک‌شبه اتفاق بیافتد. آموختن به تمام جامعه، نیاز به زمان، تلاش و حمایت از سوی جامعه دارد.
3- ذهن‌های اگاه، تغییر پایدار را ایجاد می‌کنند
سکینه در رؤیاهای‌ش جامعه ی افغانستانِ فردا را چنین می‌بیند: «جایی‌که زنان و مردان با موقعیت‌ها و شانس‌های برابر در آن مشغول به کار می‌شوند، جایی‌که حقوق بشر نقض نمی‌گردد، جایی‌که هماهنگی و عدالت، برای همه وجود دارد.» برای رسیدن به برابری واقعی، بسیار مهم است که افراد تحصیل‌کرده -چه زن و چه مرد- به‌عنوان تهدید برای جامعه‌ی افغانستان پنداشته نشوند، بلکه به‌عنوان افرادی از آنها استفاده شود که می‌توانند وضعیت تمامیِ جامعه را بهبود بخشند.
لطفا زنان و دختران الهام بخش ایرانی را هم معرفی کنید…
چرا انقدر زوم کردین رو زنان افغانستان؟تو ایران هم داریم.تو غرب تو افریقا چین …
باعث افتخار است، دست چنین انسانی را باید بوسید که از دل آن همه مشکل از سال 1996 تا الان مشغول فعالیت است. یعنی توی این فاصله کوهی توی افغانستان نماند که در اثر درگیری ها و جنگ اینقدر ثبات داشته که ایشان در تلاش خود داشته اند
ممنونم خانم مجیدی که در مورد زنانی می نویسید که از نظر زبانی و فرهنگی و دینی در جامعه ای زندگی می کنند که شباهت های زیادی با جامعه ما دارند و می توان از تلاش آنها در محیطی مشابه درس گرفت و به کار بست. الهام بخش هر جا که باشد الهام بخش است، افغانی، تاجیک، ایرانی و آفریقایی و چینی و غیره، خون کسی رنگینتر از بقیه نیست
آخرین سرخط را باید با طلا نوشت: “ذهن‌های اگاه، تغییر پایدار را ایجاد می‌کنند” “Open minds make lasting change”
بسیار درست