کیمیایی بر مس ورزش ایران: مدالآوری بیسابقهی کیمیا علیزاده در المپیک ریو و حرفهای دیگر!

فرانک مجیدی: کیمیا علیزاده، دختر 18 سالهای است که مدال برنز 57- کیلوگرم را در المپیک ریو از آن خود کرد. فقط 18 سال و المپیک! شرکت ورزشکاران کم سن و سال در المپیک، موضوع عجیبی نیست. به یاد بیاوریم نادیا کومانچیِ افسانهای وقتی اولینبار تاریخساز شد، چند ساله بود. یا مثلاً آمریکا، دختر ژیمناست 16 ساله را با خود به المپیک برد. بخش عجیبش، برای ما این است که از لحاظ روانشناسیِ تاریخی، در ایران کمتر به توانایی جوانها اعتماد میشود و تلقیِ تلخ «جوون… نادونه!» در تهِ ذهنها کاشته شده. بعلاوه، اینکه او یک دختر است، دید ناامیدانه را دربارهی کار او بیشتر کردهبود. خواهم گفت چرا!
انگیزهی کیمیا در این بازیها بینظیر بود. آن هم با جبههگیریهای زشتی که در روزهای المپیک از همهطرف شاهدش بودیم. ما تقریباً هیچ کاری را نمیتوانیم آبرومندانه انجام دهیم. درست است؟ آن از ماجرای مضحک لباسهای المپیک، بعد هم مجری بکه ورزش که از ریو خبر مرگ «احسان علیخانی» را در تهران میدهد و حتی به ذهنش خطور نکرده که چنین خبری، در سایتها و کانالهای خبری معتبر درج میشود، اتفاقی نمیافتد اگر چکشان کنم و بعد خبر بدهم! و آن هم از آن گزارشگریِ خجالتآور، افتضاح و بیشرمانهی رقابت خانم «لیلا رجبی»! فکرش را بکنید؟ خانم رجبی اصلاً ایرانی نیست و وظیفهای هم ندارد که بخاطر ازدواج، بازی برای پرچم ایران را بپذیرد. با این حال او این کار را کرده. در کشوری که ورزش عزیزکرده و خوشدرآمد، فوتبال است، او با همسرش به تنهایی، بی هیچ بودجه و تمرینات تدارکاتی، تلاشش را کرده. بعد یکی مثل آقای «احسان مهاجر شجاعی»، خود را مجهز به «غیرتسنج» میداند و میزان غیرت لیلا خانم رجبی را «کم» ارزیابی میکند و با مجری قاهقاه به این خوشنمکیاش میخندد! من تا جایی که میدانم، غیرت، حفظ احترام و آبروی تمام زنان است و کسی که این مهم را زیر پا بگذارد، کاملاً فاقد آن است! و خب، منظورم دقیقاً همان است که گفتم.
نتایج ما خوب نبودند. امیدهای مدالمان، بخاطر اشتباهات فنی، استرس، نداشتن آمادگی بدنی و بدنسازیهای اشتباه، به مدال نرسیدند. البته از ماجرای تلخ و عجیب «بهداد سلیمی»، «مجتبی عابدینی» و خود کیمیا را نباید دستکم گرفت. ما سالهاست در عرصهی ورزش، مثل خیلی زمینههای دیگر، متحمل توهین میشویم و مسئول ورزشی کارآمدی حضور ندارد که در برابر زد و بندهای متعفن این چنینی، از حق ورزشکاران و پرچم عزیز کشورمان دفاع کند. حق بهداد را جلوی چشم یک جهان سلاخی کردند و ما تنهای تنها بودیم، چون از میان هیئت همراه اردوی ما، کسی نبود که مذاکرات لازم را انجام دهد و اعتباری داشته باشد.
ناراحتیِ ما زمانی در اوج است که محمد بنای دوستداشتنی، تنها کسی است که اشک میریزد و میگوید شرمندهی مردم ایران است. آمریکا، انگلستان و روسیه مدالشان را میگیرند و ما به همان میزان المپیک لندن هم نرسیدهایم. مدال کیانوش رستمی و سهراب مرادی، قاسم رضایی و سعید عبدولی و حالا کیمیا، ربطی به توجهات و رسیدگی خوب از احوال ورزشکاران ما ندارد. آنها تنها استعداد شخصی خود را بروز دادهاند و ابداً محصول یک مدیریت برنامهریزیشده نیستند. در میان این ناراحتی، «محمد گودرزی»، وزیر ورزش ایران به خود اجازه میدهد که بگوید:«حد ورزش ایران همین است!»
خب! چطور است این حرف را بشکافیم. حد؟! نگاهی به موفقیت همیشگی امریکا در المپیک بیاندازیم. هرگز وزیر ورزشی بالای سر ورزشکاران نبوده، اما آنها همچنان عالی هستند. دغدغهی بودجه و مسکن و اردو و مربی ندارند. ما وزارت ورزش و جوانان داریم، اما هر روز گرهی بر گرههای کار ورزش ما اضافه میشود. وزارتخانه داریم، ولی بودجه نداریم، اردو نداریم، گوشتمان تلخ است و حقمان ضایع میشود، بهترین تیم فوتبال بانوان ما ملوان، منحل میشود، هنوز در پایان هر دورهی لیگ تیمها ممکن است از این استان به آن استان جابجا شوند. پس تاسیس این وزارتخانه چه تفاوتی ایجاد کرد؟ که در کامیابی پیام تبریک بگویند و در ناکامی، سقلمهای به شانههای خستهی ورزشمان بزنند و بگویند حدتان همین است؟! شاید اصلاً آقای گودرزی دارد از جهتی اشتباه به مسائل نگاه میکند؟! چرا نگوییم حد توان مدیریتی ایشان همین بود؟! اتفاقاً این سئوال درستتری است، چون من همچنان باور دارم وقتی مسئول یک کار، نتیجهی خوبی نمیگیرد، باید خودش را مسئول این ناکامی قلمداد کند، از مردمش عذر بخواهد و کاری عملی انجام دهد که اشتباهاتش را بیابد، و اگر نمیتواند، از آن پست کنارهگیری کند. من هرگز ارادتی به کسانی که برای آرزوها و تواناییهای انسانها با میزان دید محدود خودشان، حد و سقف قائل میشوند، نداشته، ندارم و طبعاً نخواهم داشت. نیازی هم نمیبینم که از این سخن درشت و ناروا، با سکوت بگذرم.
با همهی سردیها و بیمهریها، کیمیا دیروز رقابت کرد. با همهی جوانیاش، با همهی بغضها، با همهی بیبرنامگیهای ورزش ایران… حقش در بازی با حریف اسپانیایی ضایع شد. اشک ریخت، اما تسلیم نشد. زانو نزد و جنگید. این پیام محکم کیمیا، به هر کسی است که برای توان انسانها، «حد» تعیین میکند. آنها را نادیده میگیرند، و هنوز هم این جوانان موفق میشوند.
برای کیمیا خوشحالم. چون اصل جنس است. شجاع و جاهطلب است و معنیِ خواستن را میداند و راه را برای آرزوهای بزرگ و خواستنِ دختران ورزشکار ایرانی باز کرده است. برای کیمیا نگرانم که اسیر بیبرنامگیهای ورزشی ما نشود و استعداد و انگیزهاش، زودتر از آنچه که باید، خاموش نشود. برای کیمیا دلم پر از حس افتخار است. چشمهایم برق میزند، مثل یک خواهر کوچکتر که گل کاشته، تاریخ ساخته و پرچم کشورم روی شانههایش، اندازه و به قاعده و سرورانگیز است.
من به عنوان یک ایرانی، به همهی ورزشکارانی که به ریو رفتند، افتخار میکنم. به آنهایی که دیدیم تلاششان را کردند. خوب میدانم که بدون برنامه و تسهیلات، تلاش کردن و امیدوار ماندن کار سختی است. سختترین رقابتی است که میشود با آن روبرو شد. امیدواریم این تلاشهای شخصی قطع نشود. علیرغم بیبرنامگی و عدم مسئولیتپذیریِ برنامهریزان، مردمی دوستشان دارند که جز آرزوی موفقیت برایشان، هیچ از دستشان برنمیآید، چون دستهای ما که آنها را دوست داریم و برایمان مهم هستند، خالی است. اما هنوز دوستشان داریم و آنها هنوز میجنگند. هر مدالی که میگیریم، مبارک تکتک آنهایی که برایش جنگیدند و مبارک مردمانی که به زخم و کنایه با ورزشکاران کشورشان سخن نمیگویند.
امیدوارم سایه مسوولین بی کفایت از سر این مملکت برداشته بشه و در همه زمینه ها به اون چه که حقمون هست برسیم
به نظر من ورزشکارانه ایرانی فقط به فکر امتیاز و پولن همین باعث میشه تمرکزشونو از دست بدن بهترین کار اینه که این ورزشکارارو حسابی جریمه کنند تا حسابه کار دستشون بیاد ابرومونو بردن
منو بچه های محلمونو میفرستادن المپیک تا به حال 15 تا مدال میاوردیم
دوست عزیز اول حق و حقوقی باید پرداخت بشه تا بعدش جریمه ای صورت بگیره
شما اول برو فرق ه و کسره رو یاد بگیر بعد بیا در مورد ورزشکارای کشورت نظر بده!
مدل آوری مدال آوران ما بقول شما کاملا ذاتی بوده است.در حقیقت کاروان ما برای مسابقات المپیک بسته نشده بود. اوج آمادگی یک ورزشکار برای المپیک هدف گذاری میشود. اشکالات مدیریتی ورزش ما و عدم ایجاد امکانات مالی به هر دلیل،نتیجه ای جز این نخواهد داشت.دل مردم ایران بدلیل نداشتن لابی های ورزشی همواره خواهد شکست.
کنون ایران بخود باید ببالی
که دخت تو بکف دارد مدالی
به تاریخت کنون داری یلی را
نه چون رستم و آرش ها خیالی
چرا همیشه از بچه گی تا به الان همیشه باید در کشور عزیزم این چنین مدیرانی انتخاب شوند،
اگر اشکال ندارد می خواهم بیشتر بگویم و بیشتر باز کنم، چرا به کدام دلیل نانوشته ای اکثر مدیران ارشد و رده بالا
از سر تا ته همیشه همینطوره و هر کسی به فکر منافع خود است.
چرا کشور ما شیوه مدیریت و انتخابش عوض نمیشه و بر اساس توانایی ها انتخاب نمی شن.
****
همین دو سه روز پیش در برنامه خندوانه با موضوع همدان بود که دیدم مسول میراث فرهنگی شهر همدان که دو سال است که در این سمت هستش قبل از این دو سال به کار اقتصادی مشغول بود، اخه میراث فرهنگی چه ربطی به اقتصاد داره
واقعا اگر کسی است که دلیل این همه بی ثباتی رو به من بگه ممنون میشم
داداش جوابت سه کلمه است: اینجا ایران است.
تمام ظلمهای تاریخ رو با همین سهکلمه کردن تو پاچهمون!
تا وقتی اینو میگی پس مستحق ظلم دیدنی. بیچاره دیگران که باید بخاطر وجود شماها ظلم رو تحمل کنند.
من معتقدم که باید اینطور به موضوع نگاه کنیم که این مدیران نالایق کشور ما از مریخ نیومدن بلکه محصول عرف ومذهب وتعلیمات مدارس و دانشگاه های خودمونن ریشه اش رو باید توی خودمون پیدا کنیم ومثلا همین شما که گله میکنین خودتون اگه به همچین سمتی برسین جیب خودتونو زنوبچه تون براتون اولویت داره یا ارزش های ملی و رفاه و رضایت مردم؟ترازوتون رو کدوم بیشتر سنگینی میکنه.؟……من که میگم که تو جامعه ای که با یه بارون ساده کرایه تاکسی دوبرابر میشه از مسولای بالادست هیچ انتظاری نمیشه داشت
بسیار متن متین و زیبایی بود، جسارت کلامتان را حفظ کنید.شاد باشید
شاید گفتنش درست نباشه
ولی وقتی حرف از کنار گذاشتن مسئولین میزنیم باید اینم قبول کنیم که همین مسئولین ، پدر، مادر، دایی ، و خلاصه فامیل همین ملت ایرانی هستن که میان و انتقاد میکنن همینایی که وقتی مشکلات اداری عجیب و غریب ایران بهشون میخوره چه در صورت تمایل و چه عدم تمایل مجبور به استفاده از پارتی هستن
تا وقتی فساد اداری و عدم صدرنشینی افراد متخصص و با صلاحیت هست اون روز خوش نمیرسه
برای رسیدن به اون روز هم اونقدر تغییر لازمه که شاید دیدن اون روز به عمر ما قد نده
حرفاتون درست ولی قبول کنید یه جاهایی اغراق کردید مثلا منم اون برنامه لیلا رجبی رو دیدم مجریش بنده خدا تمام سعیشو کرد که این موضوع رو جمع کنه چرا گناه اون یارو رو پا مجری میبندی قاه قاه هم نخندید بعدشم ملت ایرانم همچی چیز خوبی نیستن یه سر به صفحه های مجازی مث اینستاگرام بزنید میبینید ما با کیا یه ملت شدیم اگر اینجا ایران است رابطه دو طرفه اس ملت=مسئولین 🙂
چرا دروغ میگی؟ برنامه رد منم دیدم . 2 بار تاکید کرد. 2 بار
با سلام
ممنون از متن خوبتون، فکر می کنم این مدال می تواند نقشی بسیار زیاد را در موفقیت کشور فراهم کند، چرا که باعث می شود نیمی از جمعیت کشور امید و اعتماد به نفس بیشتری پیدا کنند.
یکی از بهترین نوشته هایی بود که در مورد المپیک امسال خوندم، عالی نوشتید مخصوصا قسمتی که به قبول مسئولیت و حد مدیریتی وزیر ورزش است!
باسلام
تشکر از سایت خوب شما
عالی بود! امیدواریم که مسئولین به حقوق پایمال شده ورزشکاران ایرانی در المپک ریو 2016 رسیدگی کنند مخصوصا تشکر وقدردانی از ورزشکار خوبمون بهداد سلیمی که واقعا برای ما ارزشش بیشتر از مدال طلای المپیکه!
دست همشون درد نکنه، افتخاری هستند برای ایران