راهنمای سفر آفریقای جنوبی: مکانهای دیدنی آفریقای جنوبی
تاریخچه ای کوتاه
بخش اعظم تاریخ آفریقای زیر صحرا، بعدها به صفحات ثبت تاریخ اضافه شد، اما بنظر می رسد که انسانها، هومو ساپیان ها، اولین بار در جلگه های مرتفع و آفتابی همین جا تکامل خود را آغاز کردند. مدت ها قبل از آن و حدود ۵/ ۲ میلیون سال قبل، نوعی انسان اولیه بنام Australopithecus Africanus بصورت پراکنده در ۳۰ کیلومتری شمال غربی این منطقه زندگی می کرده است؛ جاییکه اکنون ژوهانسبورگ در آن قرار دارد. دیگر فسیل ها نشان می دهند که تا ۵۰۰۰۰ سال قبل یک خانواده کاملا شبیه انسان در غارهای ایالت مپومالانگا زندگی می کرده است. این مردمان که میتوانستند از آتش و ابزارهای سنگی استفاده کنند احتمالا همان نیاکان شکارچیانی هستند که نقاشی های آنها روی صخره ها در تمام آفریقای جنوبی یافت می شوند. با رسیدن قرن ۵ قبل از میلاد، قبیله های مهاجر غرب آفریقا فرهنگ عصر آهن را به قسمتی آوردند که اکنون آفریقای جنوبی نامیده می شود. وقتی اروپایی ها برای اولین بار به جنوبی ترین نقطه آفریقا آمدند، با دیگر ساکنین اولیه این منطقه آشنا شدند- مردمانی ریز نقش با پوست روشن تر که به شکار یا گله داری مشغول بودند. آنها گله داران را هوتنتوت و شکارچیان را بوشمن نامیدند. امروزه آنها جزء دسته خوی خوی و سان قرار دارند؛ که در کل به آنها خویسان می گویند.
هنر نقاشی روی سنگ مربوط به ماقبل تاریخ که ساکنین اولیه آفریقای جنوبی را نشان می دهد.
وقتی اولین ساکنین اروپایی در اواسط قرن ۱۷ به اینجا رسیدند، چند قبیله سیاهپوست از مرکز این قاره به آفریقای جنوبی مهاجرت کرده بودند. میان آنها و ساکنین سفیدپوست در کیپ تا اواسط قرن ۱۸ تماس اندکی وجود داشت. خوی خوی ها نقش دلال و واسطه را آغاز کردند اما در طول جنگ و بیماری تعداد آنها کاهش یافت تا اینکه بطور کلی از میان رفتند، و در ترکیبی جای گرفتند که از آن پس جمعیت رنگین کیپ نام گرفتند.
هلندی ها در کیپ
بدنبال اولین بازدید از Cape of Good Hope توسط بارتولومئو دیاز کاوشگر پرتغالی در پایان قرن ۱۵، کیپ به یک بندر مورد علاقه اروپاییان بویژه کشتی های هلندی تبدیل شد. آنها در اینجا میتوانستند به آب شیرین، معامله آهن، مهره و برندی در معاوضه با گوساله محلی دسترسی داشته باشند. وقتی کشتی هلندی ها در سال ۱۶۴۷ به سمت ساحل کشیده شد، شصت خدمه آن مجبور شدند تا یک سال تمام را در کیپ بگذرانند. وقتی به خانه بازگشتند، رهبران آنها تاسیس یک سکونتگاه دائمی برای ارائه خدمات به کشتی های شرکت هلندی East Indies در سر راه به جنوب شرقی آسیا پیشنهاد کردند.
در ۷ آوریل ۱۶۵۲، یک گروه ۱۰۰ نفره، با رهبری جان وان ربیک، در خلیج Table پیاده شده و ساخت یک قلعه را آغاز کردند. آنها همچنین زمین را برای پرورش مواد غذایی شخم زدند.
بریتانیا قانون برده داری را در سال ۱۸۹۷ لغو کرد و برده داری در سال ۱۸۳۴ در سرتاسر این امپراطوری کنار گذاشته شد. بسیاری از مستعمره نشینان که با عرضه کار این سکونتگاه علیرغم اختلافات و کشمکش ها با خوی خوی ها، که به زمینهای چرا آنها تجاوز شده بود، ساخته شد.
نمونه کشتی بارتولومئو دیاز در اندازه واقعی در خلیج موسل
***
مالایی های کیپ
با افزایش نیاز این سکونتگاه به نیروی کار، برده ها عمدتا از ایندیز شرقی هلند (اندونزی فعلی) وارد شدند. این برده ها با خوی ها، آفریکان ها و ساکنین سفیدپوست ازدواج کردند و بدین ترتیب یک گروه جدید شکل گرفت که امروزه به آنها مردمان رنگین پوست یا مالایی های کیپ می گویند.
***
این مستعمره حتی پس از ورود دیگر ملیت ها، بویژه هوگونوت های فرانسه، که صنعت نوشبدنی کیپ را توسعه دادند، رنگ و بوی هلندی خود را حفظ کرد. مهاجران مجبور بودند زبان هلندی را یاد بگیرند، اما به حال و هوای کالوینی کلیسای اصلاحی هلندی این مستعمره شور و حرارت دادند. بنابراین آفریکانرها و بوئرها(به معنی کشاورزان در زبان هلندی) مسیر پیشرفت را در پیش گرفتند. آنها بدون توجه به حرف مقامات قصر کیپ، که نسبت به آنها تعداد کمتری داشتند، بیشتر به مناطق مرکزی و اصلی نزدیک شدند.
ورود بریتانیا
جنگ ها در اروپا تا جنوب آفریقا امواج شوک را فرستاده بود. بعد از حمله فرانسه به هلند، بریتانیا مستعمره کیپ را در سال ۱۷۹۵ اشغال کرد. آنها در سال ۱۸۰۶ و دوباره بصورت قطعی در سال ۱۸۱۴ در نتیجه تبادل اراضی بدنبال جنگ های ناپلئونی بازگشتند.تغییر دولت پایه و اساس جامعه کیپ را شوکه کرد.
آنها که با محدودیت، جبران خسارت اندک و اجباری شدن زبان و سیستم قانون انگلیسی رو برو شدند، روانه مناطق بکر شدند. پیشگامان این حرکت وورتِرِکرها (Voortrekkers) نام گرفتند(یعنی کسانیکه در صدر حرکت می کنند).
بخش اعظمی از زمینهایی که آنها گرفتند کمی قبل از آن بدلیل حمله زولوها به دیگر قبایل متروکه شده بودند. بوئرها واگن های قطار خود را به قلب این قاره هدایت کردند. یک مستعمره جدید بریتانیایی در ساحل اقیانوس هند نیتال وورترکرها را مجبور کرد تا به قسمتهای داخلی تر بروند، جاییکه در آن دو ایالت تاسیس کردند: ایالت اورنج فری میان رودخانه های اورنج و وال و جمهوری ترانسوال در شمال وال.
بریتانیایی ها به بهانه بد بودن دولت و بدرفتاری با سیاهپوستان در سال ۱۸۷۷ ترانسوال را گرفتند. با اینحال در سال ۱۸۸۱، بدنبال اخبار شکست بریتانیا به دست زولوها در ناتال، اهالی ترانسوال بر علیه اشغالگران شورش کرده و آنها را مجبور به عقب نشینی کردند. کشمکش بریتانیایی ها و بوئرها تا پایان آن قرن همچنان کم و بیش ادامه داشت تا اینکه در یک چشم به هم زدن منفجر شده و جنگی طولانی و تلخ آغاز شد.
جنگ میان ساکنین سفیدپوست و قبایل سیاه پوست از نیمه دوم قرن ۱۸ ادامه یافت. مثلا جنگهای مرزی با روسا هر ده سال یکبار شروع می شدند.
***
سقوط زوسا
از دست دادن زندگی، زمین و قدرت در طول جنگهای مرزی جامعه سنتی زوساها را نابود کرد و آنها بدنبال توضیحی برای این ویرانی بودند. نانگاووس، یک پیشگوی زن جوان زوسایی، پیشگویی کرد که اگر مردم در زمین خود تمام گله را بکشند و تمام محصولات خود را نابود کنند، مرگ کنار رفته و گله های جدید پدیدار می شوند، و دیگر هرگز هیچکسی آسیب نخواهد دید. حدود ۴۰۰۰۰۰ گوساله در طول ۷-۱۸۵۶ کشته شدند و بدنبال آن ۴۰۰۰۰ زوسایی جان خود را از دست دادند. آنها دیگر نیرویی نبودند که کسی از آنها بترسد.
***
استخراج الماس در کیمبرلی حفره وسیعی روی زمین به جای گذاشته است.
درگیری بر سر زمین قابل استفاده نیز از دلایل جنگ میان قبیله های سیاه پوست بود، که بدترین جنایت ها در این جنگها توسط ژنرال شاکا زولویی، “ناپلئون سیاهپوست”، انجام شد. او در سال ۱۸۲۸ از دنیا رفت. رهبران زولو با وورترکرها و سپس با بریتانیایی ها جنگیدند، و تنها در دهه ۱۸۸۰ بود که قدرت آتش بریتانیا نوعی آتش بس را بهمراه آورد.
امیدهای درخشان
در هوپ تاون، کنار رودخانه اورنج، اولین الماس در سال ۱۸۶۶ کشف شد. این منطقه پس از یافتن یک سنگ بزرگ ۵/ ۸۳ قیراطی مورد حمله جویندگان الماس قرار گرفت، و به زودی آنها مسیر خود را بسوی کیمبرلی کج کردند، جاییکه یافتن الماس در آن آسان بود.
در قسمتهای مختلف آفریقای جنوبی طلا یافت شده است، اما رگه اصلی در ترانسوال در سال ۱۸۸۶ در منطقه ای بنام ویتواترزرند، یا رند، یافت شد که این منطقه بعدها محل تاسیس ژوهانسبورگ شد. کاوشگر این رگه ادعای خود را به ۱۰ پوند فروخته و دیگر کسی چیزی از او نشنید.
بریتانیا از سال ۱۸۸۱ خود را از مسائل مربوط به استقلال ترانسوال دور نگه داشته و تنها خواستار حق وتو برای اتحادها و ائتلاف های خارجی شد. بااینحال، با رو شدن ثروت های راند، کاوشگران خارجی و صاحب کاران به زودی به آنجا سرازیر شدند.
دولت جمهوری از مالیاتی که از خارجی ها می گرفت درآمد داشت، اما هرگز به آنها اختیار شرکت در امور کشور را نمی داد. سیسیل رادز، غول معدنداری و نخست وزیر کلونی کیپ، شورش خارجی ها را راه انداخت، اما همراهش، دکتر جیمسن، با شلیک گلوله ای، به یک طرف مهاجم از رودزیا تبدیل شد که در نهایت نیروهای مسلح بوئر بر آنها غلبه کردند. سه سال بعد، در ۱۸۹۹، بریتانیا و افریکانرها آشکارا بر سر این موضوع جنگیدند.
جنگ آنگلو-بوئر
اینبار پل کروگر ریشو و کلاه به سر، رئیس دراز مدت ترانسوال، افریکانرها را هدایت می کرد. قرار بود که سه نفر از فرماندهان اصلی او، لوئیس بوتا، جان اسموتس، و جی.بی.ام هرتزوگ نخست وزیران اتحادیه آفریقای جنوبی شوند. بااینکه بوئرها به نسبت پنج به یک در ابتدا تعداد کمتری داشتند، اما توانستند با تاکتیک های کوماندو راه خود را باز کنند.
اولین رئیس جمهور ترانسوال روی یک سکه کروگراند
لرد کیچنر، طراح استراتژی بریتانیایی، روشهای خشن و بی رحمانه ای را در پیش می گرفت. خانواده های سربازان بوئر در کمپ های متمرکزی نگهداری می شدند. حدود ۲۶۰۰۰ ساکن این کمپ عمدتا بدلیل بیماری مردند.
اما در کمپ های جداگانه ای که برای سیاهان ساخته شده بودند، آمار مرگ بیش از ۱۳۰۰۰ نفر بود که کمتر بصورت علنی اعلام شد. آشوب ها بریتانیا را شوکه و افریکانرها را قدرتمندتر کرد.
بوئرها پس از دو سال و نیم جنگ، در مه ۱۹۰۲ شکست را قبول کردند. کمی پس از آن، بریتانیا برای تاسیس یک حکومت خودمختار توافق کرد. بااینحال آنها توانستند افریکانرها را نادیده گرفته و نمی خواستند حقوق محدود غیرسفیدها که در کیپ و ناتال بود را گسترش دهند.
اتحادیه آفریقای جنوبی، که در سال ۱۹۱۰ تاسیس شد، ترکیبی از ترانسوال و ایالت آزاد اورنج با کیپ و ناتال، دو کلونی بریتانیایی، بود. حساسیت های منطقه ای چنان بالا و پیچیده بود که پایه های قدرت در سرتاسر کشور گسترده شده بودند. پرتوریا پایتخت اجرایی، بلومفونتین پایتخت قضایی، و کیپ تاون محل پارلمان بود. چنین تصمیم گرفته شد که برای تعیین سیاستهای آتی تنها سفیدپوستان حق عضویت در پارلمان را داشته باشند.
پارلمان آفریقای جنوبی، کیپ تاون
کجا برویم؟
آفریقای جنوبی که به اندازه مجموع فرانسه، آلمان، هلند و بلژیک است. چنان بزرگ است که تنها با یک بازدید نمیتوان تمام آن را گشت، بنابراین ما در ادامه مکانهای مهمی که بهتر است بعنوان گزینه اول انتخاب کنید را پیشنهاد می کنیم.
ما با ژوهانسبورگ پرجنب و جوش شروع می کنیم، که در ایالت گاتنگ قرار دارد. پس از بازدید از پرتوریا(تشوان) در همان نزدیکی، و کمی انحراف مسیر به سمت تفریحگاه سان سیتی، به طرف ایالت امپومالانگا و مهمترین جاذبه گردشگری آفریقای جنوبی، پارک ملی کروگر، می رویم. ما پس از عبور از کوههای کوآزولو-ناتال، به دوربان شلوغ در کنار اقیانوس هند رسیده و با سفری کوتاه به شمال، به زولولند می رسیم. بعد از آن به بندر الیزابت می رویم در جهت عقربه های ساعت در امتداد ساحل به طرف گاردن روت و تا کیپ تاون می رویم، که پایگاهی برای بازدید از Cape of Good Hope و دهکده کیپ می باشد. در پایان، این چرخه با بازدید از چند مکان در بازگشت به ژوهانسبورگ کامل می شود: قطار آبی مجلل، سواری از کارو بزرگ تا کیمبرلی؛ یا کمی بیشتر به سمت شمال برای دیدن زیبایی های صحرای کالاهاری.
گاتنگ Gauteng
گاتنگ ایالتی است که ۱.۵ درصد سطح منطقه آفریقای جنوبی را اشغال کرده ۱۲ میلیون جمعیت، یعنی یک چهارم جمعیت ملی را در خود جای داده است. گفته می شود که این ایالت ۴۰ درصد درآمد سرانه را تولید می کند. توضیح این تجمع غیرمعمول ثروت و جمعیت ساده است: طلا.
اغلب شهرهای بزرگ دنیا کنار رودخانه ساخته شده اند، اما ژوهانسبورگ-پایتخت اجرایی و پرازدحام گاتنگ- حیات خود را از جریان زیرزمینی طلا می گیرد. کشف این رگه غنی، تنها در طی سه سال از ۱۸۸۶زمین مرتع روی آن را به بزرگترین شهر آفریقای جنوبی تبدیل کرد.
نمای بی نظیر ازبالای کوه Table در کیپ تاون
ژوهانسبورگ Johannesburg
ژوهانسبورگ(که به آن ژوبورگ یا ژوزی می گویند) بعنوان مرکز حمل و نقل آفریقا صرفا تخته پرشی برای سفر به دیگر بخشهای آفریقای جنوبی یا این قاره محسوب می شود. بااینحال، بهترین تفریحات، مغازه ها و هتل ها را دارد. این شهر در تابستان(نوامبر-مارس) بهترین است؛ گرم، صبح های آفتابی که به عصرهای کمی طوفانی تبدیل می شوند، با باران های سیل آسا که زودگذر هستند و شهر را تر و تازه می کنند.
مانند هر شهر دیگر این کشور، الگوهای جمعیتی ژوهانسبورگ تحت تاثیر قوانین تفکیک نژادی در دوره آپارتاید باقی مانده است. حدود ۵۰۰۰۰ آسیایی در حومه لناسیا اسکان داده شدند، و سیاحان به شهرهای نسبتا بزرگ در اطراف مانند سووتو و الکساندریا فرستاده شدند.
نمایی ازآسمان ژوهانسبورگ
مرکز شهر
مرکز شهر ژوهانسبورگ ترکیبی رنگارنگ از آسمانخراشها، بازارهای کوچک هندی و مغازه های موتی(عطاری) سنتی آفریقایی است، که در آن کارکنان اداری شانه به شانه گداها و دستفروشان حرکت می کنند. همچنین مرکز مجرمان است، پس با یک دوربین گران، ساعت یا عینک آفتابی یا پولی بیش از آنچه احتیاج دارید در اطراف پرسه نزنید.
در تمام مرکز شهر آزادسازی محدودیت برای خرید و فروش در خیابان باعث شده تا صدها دستفروش غرفه هایی راه اندازی کردند یا فقط پارچه ای روی زمین انداخته و هرچیز قابل تصوری را می فروشند. آفریقا به مرکز مالی آفریقای جنوبی تبدیل شده است.
اهالی ژوبورگ (ژوهانسبورگ)
در میان دفاتر اداری یافتن بناهای تاریخی دشوار است، اما طرفداران محافظت از بناهای تاریخی به دفتر پست خیابان ریسیک با آجرهای قرمز افتخار می کنند. ساخت این بنا در سال ۱۸۹۷ آغاز شده و دارای یک برج ساعت مربوط به بعد از جنگ آنگلو-بوئر است.
آنطرف در خیابان بری منطقه فرهنگی نیوتاون قرار دارد که قبلا بازار میوه و سبزیجات بوده است. در اینجا موزه آفریقا(سه شنبه-یکشنبه ۹ صبح-۵ ب.ظ؛ رایگان) را با مجموعه ای عالی از اقلام تاریخی و فرهنگی آفریقایی خواهید دید. در انتهای دیگر این ساختمان طولانی مجموعه تئاتر مارکت(www.markettheatre.co.za) جای گرفته، که در دوره آپارتاید جنبش تئاتری تظاهراتی را آغاز کرده بود.
در غرب بازار نیوتاون، یک مرکز خرید بزرگ بتونی به سبک مغولی بنام Oriental Plaza از خیابان بری تا خیابان اصلی کشیده شده است.
قبل از ورود بوی ادویه ها به شما خوش آمد می گویند. رستورانهای هندی، بارهای اسنک و مغازه ها چندین حیاط را به هم متصل می کنند.
آرت گالری ژوهانسبورگ(سه شنبه-یکشنبه ۱۰ صبح-۵ ب.ظ؛ رایگان؛ تور با رهنما موجود است) واقع در ساختمانی با طراحی سر ادوین لوتینز در پارک ژوبرت، قدیمی ترین پارک شهر، قرار دارد. مجموعه این گالری روی قرن های ۱۹ و اوایل ۲۰ متمرکز بوده و شامل اقلام کوچک اما شاخص هنر آفریقای جنوبی می باشد. بخاطر داشته باشید که منطقه اطراف یکی از بدترین مکانها از لحاط جرایم خیابانی است: در حال حاضر پلیس مترو حضور داشته و شرایط بهتر شده است، اما بهتر است مواظب باشید.در شمال غربی مرکز شهر، در برامفونتین، دانشگاه ویتواترسراند، بزرگترین دانشگاه انگلیسی زبان آفریقای جنوبی است. در غرب ویتس محوطه مدرن دانشگاه راند آفریکانز قرار دارد.
مرکز Origins در محوطه دانشگاه ویتس مربوط به دوره اولین انسانها در آفریقاست که روی هنر سنگی از قبیله سان که از سرتاسر این کشور یافت شده اند متمرکز می باشد.
برائی (باربیکیو) محبوب در سووتو
یکی از بارزترین اقلام این موزه چیزی است که گفته می شود اولین تصویر خلق شده انسان می باشد.
در شمال مرکز شهر، باغ وحش ژوهانسبورگ(هر روز ۸.۳۰ صبح-۵.۳۰ ب.ظ؛ www.jhbzoo.org.za؛ با ورودی)در رزبانک قرار دارد، که برای مراکز خرید و نمایشگاههای هنر در Zoo Lake در روزهای یکشنبه معروف است. در همان نزدیکی حومه نوروود و ملویل برای بیرون غذا خوردن خوب هستند، و کمی بیشتر بطرف شمال سندتون شیک مرکز مالی آفریقای جنوبی بوده و دارای هتلهای عالی، یک مرکز خرید بزرگ و میدان نلسون ماندلا در فضای آزاد می باشد.
سووتو Soweto
یک تور دارای برنامه به سووتو(بخشی از شهرهای جنوب غربی) را میتوان در هر هتلی ترتیب داده و از حومه های شمالی پررونق دیدن کرد. تورها از محله های مختلفی عبور می کنند که اغلب آنها فقیر و درهم و برهم هستند، بجز خیابان مهمی که به راسته میلیونرها معروف است.
پلاک ۱۴ کراون ماینز در خیابان آلامین، در جنوب غربی مرکز شهر، محل Gold Reef City(سه شنبه-یکشنبه؛ ورودی؛ www.goldreefcity.co.za) است که یک پارک موضوعی با سرسره، نمایش، کافه و هتل می باشد که همگی به سبک دهه ۱۸۹۰ هستند. همچنین در این پارک چند رستوران و مغازه وجود دارد. نکته مهم سفری کوتاه به معدن طلا است. بازدیدکنندگان با پوشیدن لباس ایمنی و چراغ معدنچی ها ۲۲۰ متر به زیر زمین می روند.
***
در جستجوی طلا
ژوهانسبورگ از دل کمپ های طلاجویانی سربرآورده که به امید یافتن طلا در سال ۱۸۸۶ به اینجا می آمدند. از آن زمان صنعت استخراج طلا به ستون اصلی اقتصاد آفریقای جنوبی تبدیل شده است. معدنچیان شرایط کاری سختی دارند حتی بااینکه هوای تمیز مرتبا از طریق شبکه لوله های باریک پمپ می شود، دمای هوا اغلب بالای ۳۲ سانتیگراد است.
***
هر یکشنبه، معدنچیان محلی دامن و پر می پوشند تا Isicathulu یا رقص گومبوت را انجام دهند.در کنار Gold Reef موزه آپارتاید(سه شنبه-یکشنبه ۱۰صبح-۵ب.ظ؛ برای کودکان مناسب نیست)، با تصاویر گرافیکی مربوط به تاریخ آپارتاید و مخاطرات تبعیض نژادی است.
در غارهای استرکفونتین(هر روز ۹صبح-۴ب.ظ؛ورودی) که بخشی از میراث فرهنگی یونسو “مهد بشریت”، در غرب ژوهانسبورگ است، بیش از ۵۰۰ فسیل هومینید یافت شده که معروف ترین آنها یک جمجمه ۲.۵ میلیون ساله است که در سال ۱۹۳۶ یافت شده و به آن نام “خانم پلس” داده شده است(مخفف پلسیانتروپوس ترانسوالنوس، البته اکنون این جمجمه به گونه های آسترالوپیتکوس آفریکانوس نسبت داده شده، و گفته می شود که از آن یک مرد است). بهتر است این بازدید با یک تور دو ساعته از مرکز بازدیدکنندگان ماروپنگ(هر روز ۹صبح-۵ب.ظ؛ ورودی) همراه باشد که بخشی از مهد بشریت است.
پرتوریا(تشوان) Pretoria
در بهار(اکتبر و نوامبر) باغ شهر پرتوریا با شکوفه های بنفش ۶۰۰۰۰ درخت جاکاراندا می درخشد. این درختان در اصل از برزیل به اینجا آمده اند. پرتوریا در هر فصلی شهر خوبی است، که پارک های زیبا و معماری مبتکرانه ای دارد.
تشوان، که اخیرا نام کلانشهر پرتوریای بزرگ را به خود گرفته، دارای بیش از یک میلیون نفر جمعیت است. این شهر بعنوان پایتخت اجرایی آفریقای جنوبی سهم زیادی از سفیدپوستان را در طول دوره آپارتاید در خود جای میداد، که بسیاری از آنها کارمندان دولتی بودند. بااینکه پرتوریا به پایتخت مشترک آفریقای جنوبی جدید تبدیل شده است، خدمات دولتی و مدنی دیگر صرفا در دست سفیدپوستان نیست، و شهر تا حد زیادی تصویر منفی آن شهر اجرایی آپارتاید را زدوده است.
قلب تاریخی پرتوریا میدان کلیسا است که در آن ساکنین اولیه در دهه ۱۸۵۰ اولین کلیسا را ساختند. یک مجسمه از پل کروگر در وسط این میدان قرار دارد. او سر اسقف خشنی بود که چهار بار در اواخر قرن ۱۹ به رئیس جمهوری جمهوری ترانسوال انتخاب شد..
در اطراف پایه این بنا مجسمه های چهار سرباز-شهروند آن دوره دیده می شود. عکاسان مجهز به دوربین های فوری معمولا در اینجا زیاد دیده می شوند و منتظر هستند تا از گردشگران عکس گرفته و به آنها بفروشند.
برخی ساختمانهای اداری بارز از روزهای نخستین روبروی میدان هستند: رادسال(پارلمان) قدیمی، به سبک رنسانس ایتالیایی؛ بانک ذخیره آفریقای جنوبی قدیمی با طراحی سر هربرت بیکر؛ و تالار قضایی(Palace of Justice)، که در طول اشغال بریتانیا در سال ۱۹۰۰ بعنوان بیمارستان بکار می رفت. در میان ساختمانهای مدرن در نزدیکی میدان که آسمانخراش هستند میتوان به مرکز ولکسکاس اشاره کرد که دفاتر مرکزی اولین بانک تحت کنترل آفریکان ها را در آن قرار دارند.
میدان استریجدم، در پایین خیابان از طرف آسمانخراش ولکسکاس، قرار دارد که یک بازار شلوغ و پر جنب و جوش است. در کنار میدان مجموعه تئاتر دولتی دیده می شود شامل شش تالار سخنرانی است و میتوانید با تورهای دارای راهنما از آن دیدن کنید(تلفن: ۰۱۲-۳۹۲ ۴۰۰۰، www.statetheatre.co.za).
پرتوریا- جاکاراندا سیتی
چند ساختمان آنطرف تر بالای خیابان وان در والت، یک ساختمان دفتر شهرداری بزرگ، یک دفتر اطلاعات دارد که نقشه ها و بروشورهای محلی ارائه کرده و مشاوره می دهند.
اگر واقعا نمی توانید به یک پارک بازی بروید، باید به باغهای حیوان شناسی ملی(هر روز ۸.۳۰صبح-۵.۳۰ب.ظ؛ ورودی) با حدود ۳۵۰۰ گونه در باغ های گل رنگارنگ و نیز حدود ۹۰۰۰ حیوان از سرتاسر جهان سری بزنید؛ در بالای برخی از نواحی آن تله کابین رد می شود. موزه تاریخ فرهنگی ملی (هر روز ۸صبح-۴ب.ظ؛ ورودی)، در ساختمان Old Mint در خیابان ویساگی، فرهنگهای متنوع آفریقای جنوبی از هنرهای سنگی سان تا به امروز را به همراه مجموعه ای وسیع از نمایشگاه ها را به نمایش می گذارد. همچنین این موزه میزبان جشنواره های نمایش، رقص و فیلم است.
Union Buildings
سر هربرت بیکر Union Buildings، باشکوه ترین نماد معماری پرتوریا را طراحی کرد. این بنا یک جفت ساختمان مشابه است که با یک ردیف نیمه گرد از ستونها بهم متصل شده اند. این مجموعه بزرگ وزارتخانه ای که در سال ۱۹۹۴ محل شروع رسمی ریاست جمهوری ماندلا بود، از آن بالا نمای گلهای زیبای باغهای دولتی، درختان تزئینی هرس شده و چمن کاری در پایین را دارد(دوشنبه-جمعه؛ رایگان).
علاقمندان به تماشای پرندگان در هر کجای آفریقای جنوبی حتی باغهای حومه شهر سر برگردانند زیباترین پرنده ها با رنگهای ملون را خواهند دید. برای شروع موزه ترانسوال (هر روز ۸صبح-۴ب.ظ، آخرین ور.دی ۳ب.ظ؛ ورودی) در خیابان پل کروگر را امتحان کنید. در این موزه تمام گونه های پرندگان آفریقای جنوبی را خواهید دید. این موزه بعنوان یک سازمان ملی تحقیقاتی انواع پروانه ها، خزندگان و دیگر گونه های تاریخ طبیعی را نیز تحت پوشش قرار می دهد.
جنوب پرتوریا
به طرف جنوب شهر در منطقه حفاظت شده Fountains Valley Nature، یک قلعه نظامی در سال ۱۸۹۸ ساخته شده که از آنجا موقعیت استراتژیک پرتوریا و زمینهای حاصلخیز اطراف آن کنترل می شده است. قلعه کلاپرکوپ شیک و آراسته بوده و اکنون موزه تاریخ نظامی جمهوری ترانسوال قرن ۱۹ است.
مایل ها در اطراف پرتوریا، بنای وورترکر(هر روز ۸صبح-۵ب.ظ؛ ورودی؛ www.voortrekkermom.org.za) در بالای تپه قرار گرفته است. این بنای زیبا بعنوان زیارتگاهی برای بردباری پیشگامان دهه ۱۸۳۰ ساخته شده است. این پیشگامان از کیپ تا ترانسوال را پیاده طی کردند تا زبان، دین و سبک زندگی خود را حفظ کنند.
***
سان سیتی، شهر آفتاب
پاسخ آفریقای جنوبی به لاس وگاس در ۹۰ دقیقه ای غرب ژوهانسبورگ در حاشیه کالاهاری قرار دارد. در اواخر دهه ۱۹۷۰، محدودیتهای زهد منشی در آفریقای جنوبی باعث شد تا سول کرزنر تاجر یک سوپاپ فرار در جایی بسازد که در آن زمین سرزمین بوفوتاتسوانا بود. امروزه سان سیتی بخشی از ایالت نورث وست آفریقای جنوبی است و تفریحات و سرگرمی های آن در انواع خانوادگی تا شرط بندی متفاوت هستند.
این تفریحگاه درخشان که همچون سرابی در میان علفزارهای پرغبار سر برآورده دارای کازینو، سینما، رستوران، و چندین هتل است. مجموعه بی نظیر Lost City بزرگترین پروژه ای است که تا بحال در آفریقا انجام شده و داری یک هتل زیبای پنج ستاره است. همچنین یک ساحل مصنوعی و استخر موج دارد. امکانات در هوای آزاد شامل زمینهای گلف و یک دریاچه مصنوعی برای اسکی روی آب و قایق سواری است. در همان نردیکی پارک ملی پیلانسبرگ قرار دارد. اتوبوس ها مرتبا از ایستگاه قطار ژوهانسبورگ از روتاندا به سان سیتی می روند. بسیاری از شرکت های تور نیز سفر یک روزه یا بیشتر به سان سیتی را برنامه ریزی می کنند. برای جزئیات بیشتر به این سایت مراجعه کنید: www.suninternational.com)
***
داخل این بنای گرانیتی یک کتیبه برجسته به یاد رویدادهای دوره سفرهای پیاده قرار دارد. موزه این عمارت گوبلن وورترکر را در خود جای داده که مجموعه ای از پانل های سوزن دوزی با تصاویری از رویدادهای سفر بزرگ است. همچنین این موزه دارای ماکت هایی است که زندگی این پیشگامان را نشان می دهند؛ شاید اگر پوست شیر کف اتاق نباشد اتاق نشیمن بوئرها را با یک صحنه مزرعه هلندی قدیمی اشتباه بگیرید.
کمی دورتر
چهل کیلومتر به شرق پرتوریا، در کولینان معدن Premier Diamond قرار دارد(تورهای زیر زمین دوشنبه-جمعه ۱۰ صبح و ۲.۳۰ ب.ظ، شنبه-یکشنبه ۱۰ صبح؛ برای افراد زیر ۱۰ سال ممنوع است؛ ورودی). این معدن در نوع خود یک منطقه تاریخی محسوب می شود: در سال ۱۹۰۵ الماس ۳۱۰۶ قیراطی کولینان اینجا زیر زمین بوده است. ستاره آفریقا و دیگر سنگهای جواهرات تاج بریتانیایی از همین الماس به اندازه یک مشت تراشیده شده اند. این معدن هنوز کار می کند و سالانه حدود یک میلیون قیراط تولید دارد، البته اغلب این سنگها برای کاربردهای صنعتی بکار می روند. اپراتورهای تور در ژوهانسبورگ و پرتوریا سفر اکتشافی به این معدن را ترتیب می دهند، یا اینکه میتوانید با اتومبیل خودتان بروید. به کفشهای محکم و قوی برای این سفر نیاز دارید. وقتی به ژوهانسبورگ برگشتید میتوانید داستان را با تماشا کردن برش الماسها در جواهرفروشی ها دنبال کنید.
سد هارتبیسپورت در ۳۵ کیلومتری غرب پرتوریا، در مکانی زیبا با پس زمینه کوههای ماگالیسبرگ، چندین تفریحگاه کوچک و نیز یک پارک مار خوب دارد.
***
مردمان اِندِبله Ndebele
مردمان اندبله که برای نقاشی دیواری های هندسی و رنگارنگ شهرت دارند از نگونی کوآزولو- نیتال هستند. آنهایی که در شمال پرتوریا یافت می شوند اندبله های جنوبی هستند، که سرزمین اصلی کوآندبله آنها در سال ۱۹۸۴ پایه گذاری شد. مردمان اندبله در زیمباوه نیز یافت می شوند.
***
مرکز چیتا آن وان دایک در کنار R۵۱۳ در نزدیکی سد(فقط تورها؛ سه شنبه، پنجشنبه، شنبه ۱۱.۳۰-۸ صبح و ۴.۳۰-۱.۳۰ ب.ظ، چهارشنبه، یکشنبه ۱۱.۳۰-۸.۳۰ صبح و ۴.۳۰-۱.۳۰ ب.ظ؛ برای کودکان زیر شش سال ممنوع است) اولین جایی است که در آن چیتاها با موفقیت در اسارت و بند تولید مثل می کنند.
موزه دهانه آتشفشان تسوانگ (هر روز ۷.۳۰صبح-۴ ب.ظ؛ورودی) از یک دهانه آتشفشانی شهاب سنگی ۱.۴ کیلومتری و دریاچه شور روی سطح آن محافظت می کند. پیاده روی دور این دهانه ۲.۵ تا ۳ ساعت طول می کشد.
کودک اندبله
با دو ساعت رانندگی به شمال غربی پرتوریا به پارک ملی پیلانِسبرگ(www.pilanesberg-game-reserve.co.za) با ۵۰۰ کیلومتر مربع وسعت می رسید که شامل یک حفره خوش منظره ناشی از مواد آتشفشانی است که در آن شیر، فیل و اسب آبی آزادانه در کنار انواع گوزن ها و ۳۵۰ گونه پرنده زندگی می کنند. جاده های داخلی خوب و انواع گزینه های اقامتی از انواع ساده تا مجموعه های لوکس سان سیتی باعث شده تا پیلانسبرگ برای سفرهای کوتاه از گاتنگ ایده آل شود.
یک گزینه عالی برای تجربه منطقه حفاظت شده مادیکوِه Madikwe (ورود فقط برای بازدیدکنندگانی که شب قصد اقامت دارند) در کنار رودخانه گریت ماریکو در مرز بوتسوانا است که در آن میتوانید با تورهای سواری همین طیف گونه ها را مشاهده کنید خانه های این منطقه کوچک و نسبتا گران هستند. مادیکوه نیز مانند پیلانسبرگ یک مزیت نسبت به پارک کروگر دارد و آن عاری بودن از مالاریا است.
منظره چشم نواز دره رودخانه بلاید در امپومالانگا
امپومالانگا و لیمپوپو
منطقه کوهستانی شرق گاتنگ یکی از محبوب ترین مکانها برای تعطیلات و بویژه توقفگاه در سر راه به مناطق حفاظت شده در شمال است.
از پرتوریا یا ژوهانسبورگ به پارک ملی کروگر حدود ۴۰۰ کیلومتر در جاده های زیبا فاصله است. سفر به سمت شرق از جلگه های سرسبز مراتع بلند شروع می شود، اما در کمتر از نیمه راه ناگهان مناظر کاملا تغییر می کنند. یک لحظه گویی در اسکاتلند هستید، لحظه دیگر تپه ها مانن تپه های داکوتای شمالی هستند، سپس جاده از جنگلهای سبز به کشتزارهای موز در مراتع گرم و مرطوب می رسد.
در مسیر کروگر
اگر عجله دارید میتوانید به پارک ملی کروگر یا یکی از دیگر مناطق حفاظت شده خصوصی پرواز کنید.
مسافرانی که محدودیت زمانی ندارند میتوانند خودشان رانندگی کرده یا تور بگیرند و از مسیر N4 حرکت کنند. اگر یک یا دو روز برای وقت گذرانی دارید، هرچند بهتر است از مسیر کروگر بروید، از میان پارک بگذرید، از دروازه دیگری بیرون آمده و از جاده متفاوتی به گاتنگ برگردید. در این حالت میتوانید برخی از زیبایی های ایالات امپومالانگ و لیمپوپو را ببینید.
نِلِسپرویت Nelspruit، در N4 و کروکودیل ریور مرکز یک منطقه ثروتمند پرورش میوه است که باغهای پرتغال و نیز انبه، آووکادو و لیچ اطراف آن را پوشانده اند. خود شهر زیباست و بیش از ۱۵۰۰۰۰ نفر جمعیت دارد.
یک مسیر دیگر به پارک کروگر از میان شهر لیدنبرگ می گذرد، که در آن چند ساختمان قدیمی از دهه ۱۸۵۰ باقی مانده است. همچنین این مسیر از گردنه لانگ تام و سابیه، محل یک رگه غنی طلا که اکنون تمام شده، می گذرد. گردنه لانگ تام نام خود را از تفنگی گرفته که بوئرها از آن در مقابل بریتانیایی ها در ۱۹۰۰ استفاده می کردند؛ این منظره از لحاظ وسعت و خالی بودن بی نظیر است.
اخبار سودِ آسان به سرعت در همه پیچید و Pilgrim`s Rest ظواهر و دبدبه و کبکبه یک رگه طلا را به خود گرفت، ۱۸ کافه این شهر به سختی جوابگوی معدنچیان آن هستند. در قرن بیستم، با پیچیده تر شدن فناوری استخراج معدن، طلا در سال ۱۹۷۲ به کلی تمام شد. وقتی عملیاتها تعطیل شدند، مقامات ایالتی این شهر را بعنوان مرکز نوستالژی، با چند موزه، نمایشگاه استخراج معدن، مغازه و هتل نگه داشتند.
Pilgrim`s Rest
مرکز جنگل بانی گراسکاپ(Graskop) در همان نزدیکی یک شهر کوچک با مینی بازارهایی است که میتوانید در آنها وسایل پیک نیک تهیه کنید. وقتی از مرکز منطقه ای Hazyview می گذرید، جاده به طرف دروازه پل کروگر، پارک ملی کروگر می رود.
راهنمای سفر آفریقای جنوبی
نویسنده : وحیدرضا اخباری
مترجم : زهره مرصوص
ناشر: انتشارات راهنمای سفر
تعداد صفحات : ۱۴۰ صفحه
