چه کسی لاک غلط گیر را اختراع کرد؟!

سال 1956 م

گاه نتیجهٔ اشتباه خوب از آب در می‌آید!

همیشه اشتباه رخ می‌دهد … و گاه همه چیز خوب تمام می‌شود.

بت گراهام نزمیت (bette graham nesmith) ماشین نویس ماهری نبود و این نوعی بد بیاری بود, زیرا در کارش که منشیگری مدیر عامل بانک و صنوق امانات تگزارش بود, تایپ زیاد نیاز داشت. آن زمان هنوز رایانه‌ها و سیستم عامل وردز وجود نداشت و برای یک اشتباه تایپی کوچک, کل صفحه از نو باید تایپ می‌شد.

گراهام ساعات بی کاری‌اش در روزهای تعطیل را صرف تزیین و رنگ آمیزی پنجره‌های بانک می‌کرد, در این حین دید که چگونه هنرمندی که با او همکاری می‌کرد, اشتباه‌ها را پاک نمی‌کند, بلکه رویشان دوباره رنگ می‌زند. او کمی رنگ سفید را در شیشهٔ کوچکی ریخت و برس نقاشی کوچکی با خود سر کار برد تا اشتباهاتش را تصحیح کند.

او سعی کرد راز تصحیح اشتباهات تایپی‌اش را مخفی نگه دارد, اما همکارانش سرانجام راز او را کشف کردند و از او خواستند شیشهٔ کوچکی نیز برای آن‌ها درست کند. او شب‌ها و روزهای تعطیل آخر هفته کار می‌کرد و آشپزخانه‌اش را به آزمایشگاه و پارکینگ خانه‌اش را به کارخانهٔ پر کردن بطری تبدیل کرد. گراهام معلم شیمی استخدام کرد تا فرمولش را تکمیل کند و صدها و سپس هزاران شیشه در ماه فروخت.

گراهام محصولش را اشتباه, بی اشتباه (mistake out) نامید, اما سرانجام نامش را به مایع سفید کنندهٔ کاغذ (liquid paper) تغییر داد. پس از بیست سال, او شرکت تک نفره‌اش را به شرکتی بزرگ و مهم تبدیل کرد که روزانه بیش از 65 هزار شیشه لاک غلط گیر می‌فروخت. سرانجام شرکت ژیلت, اختراعش را به مبلغ پنجاه میلیون دلار, به علاوه حق امتیازی برای هر شیشهٔ فروخته شده خرید. این موضوع ثابت کرد که از اشتباهات نیز می‌شود پول در آورد.

مایکل پسر نوجوان گراهام, و دوستانش نیز در پر کردن بطری‌ها در پارکینگ به او کمک می‌کردند. مایکل نزمیت بعدها به عنوان عضوی از ” گروه مانکیز” (the monkees), گروه آواز مشهوری در تلویزیون در دههٔ 1960 معروف شد.

بت گراهام نزمیت, چون زیر نامه‌ای به جای نام بانک به طور تصادفی عبارت ” شرکت مایع سفید کنندهٔ کاغذ” را تایپ کرده بود, از کار روزانه‌اش اخراج شد. او بیش از دوازده سال کارش را در خانه با ساخت مایع سفید کننده کاغذ (و بعدها در حیاط پشت خانه‌اش) ادامه داد تا آن که سرانجام توانست کارخانه و ساختمان اداری بخرد.