نقد و بررسی فیلم پوکمون کارآگاه پیکاچو – Pokémon Detective Pikachu
کارگردان: راب لترمن. صداپیشگان و بازیگران: رایان رینولدز (کارآگاه پیکاچو)، جاستیس اسمیت (تیم گودمن)، کاترین نیوتن (لوسی استیونز)، بیل نای (هاوارد کلیفورد)، کن و اتانابه (یوشیدا). 105 دقیقه. درجه نمایشی: PG.
صنعت پولساز پوکمون‌ها!
بیست و پنج سال از خلق کامیک بوک «پوکمون» می‌گذرد. پوکمون‌ها (پاکت مانسترز) «هیولاهای جیبی» ای هستند همتایان مینیون‌های مجموعه فیلم‌های منِ نفرت‌انگیز. در دنیای پوکمون‌ها این موجودات بامزهٔ کوچولو همراهان آدم‌ها هستند (چیزی مثل حیوانات خانگی) و آدم‌ها با تعلیم دادن پوکمون‌ها از وجودشان برای مبارزه با دیگر پوکمون‌ها بهره می‌برند. دراین بیست و پنج سالی که از خلق پوکمون‌ها می‌گذرد، یک صنعت چند میلیارد دلاری بر اساس آنها شکل گرفته. چنگال‌های این صنعت پولساز به هر حیطه‌ای چنگ زده: بیش از بیست فیلم انیمیشن، انبوهی از بازی‌های کامپیوتری و آنلاین، چندین سریال تلویزیونی، عروسک‌های پوکمون، ماگ‌های پوکمون، تی‌شرت‌های پوکمون و …
حالا چنگال‌های این صنعت در عرصهٔ تازه‌ای فرو رفته: عرصهٔ فیلم‌های حرکت-زنده. شرکت سازندهٔ فیلم صد و پنجاه میلیون دلار را صرف ساخت پوکمون کارآگاه پیکاچو کرده است. تا قبل از اکران فیلم، نگرانی‌های زیادی درباره‌اش وجود داشت. اکثراً پیش‌بینی یک فاجعه را می‌کردند. ساختن فیلم حرکت-زنده (ترکیبی از موجودات دیجیتالی و موجودات دو پای انسانی)، به شیوهٔ چه کسی برای راجر رابیت پاپوش دوخت؟ یک عمل مخاطره‌آمیز به شمار می‌رفت زیرا اکثر تجربیات مشابه در سال‌های اخیر با شکست مواجه شده بود. و اصولاً دلیل تأخیر طولانی در ساخته شدن یک فیلم پوکمونی حرکت زنده، همین بوده است. حالا فیلمی را در برابر خود داریم که گرچه یک فاجعهٔ مطلق – آن‌طور که پیش‌بینی می‌شد – نیست، اما ارزش چندانی هم ندارد. فیلم صرفاً به اهداف حداقلی خودش، که راضی‌کردن مخاطبان زیر ده سال است، خدمت می‌کند و بس. هیچ جاه‌طلبی و بلندپروازی‌ای در فیلم مشاهده نمی‌شود.
در کارآگاه پیکاچو تیم گودمن (جاستیس اسمیت) پسر بیست و یک سالهٔ سیاهپوستی است که در حومهٔ شهر «ریم‌سیتی» زندگی می‌کند. این شهر مکانی است که تبدیل به الگویی برای همزیستی آدم‌ها و پوکمون‌ها شده است. تا پیش از این، برای سال‌های متمادی، انسان‌ها همراهان پوکمونی خود را برای نبرد تعلیم می‌دادند اما مردی به اسم هاوارد کلیفورد (بیلی نای) – که یک جورهایی استیو جابز دنیای پوکمونی است - تصمیم گرفت جامعه‌ای به وجود آورد که آدم‌ها و پوکمون‌ها در کنار هم با آرامش کامل زندگی کنند و عادت آموزش دادن پوکمون‌ها برای نبرد برای همیشه ترک شود.
حالا آدم‌هایی مثل یوشیدا (کن و اتانابه) افسر پلیس و لوسی استیونز (کاترین نیوتن) گزارشگر جوان، همراهان پوکمونی دارند اما دیگر آنها را برای نبرد آموزش نمی‌دهند. کلیفورد فاصلهٔ چندانی با مرگ ندارد و او می‌خواهد امپراتوری‌اش را به دست پسرش راجر (کریس گی‌یر) بسپارد. اما راجر افکار و نظراتی دارد که چندان شبیه پدر صلح‌جویش نیست. در ادامهٔ ماجرا پی می‌بریم که پدر تیم گودمن در جریان یک حادثهٔ رانندگی کشته شده است.
پدر گودمن در ادارهٔ پلیس «ریم‌سیتی» کار می‌کرد و به همین دلیل تیم قدم به این شهر می‌گذارد تا ببیند چه اتفاقی برای پدرش افتاده بود. تیم در اینجا با پوکمون پدرش افتاده بود. تیم در اینجا با پوکمونِ پدرش روبه‌رو می‌شود. این پوکمون که کارآگاه پیکاچو (با صدای رایان رینولدز) نام دارد در واقع دستیار پدر متوفای تیم بوده است. پوکمون‌ها اصولاً قادر به حرف زدن و برقراری ارتباط کلامی با آدم‌ها نیستند اما تیم موفق می‌شود صدای کارآگاه پیکاچو را بشنود. در واقع، فقط تیم می‌تواند این صدا را بشنود. به این ترتیب تیم و پیکاچو دست به دست هم می‌دهند تا معمای مرگ پدر تیم را کشف کنند. آنها در ادامهٔ تحقیقات‌شان به پوکمونی به اسم R و یک پوکمون افسانه‌ای به اسم میوتو برمی‌خورند و …
طراحی «ریم‌سیتی» یکی از نقاط قوت فیلم است و در مرحلهٔ بعدی صدای رایان رینولدز که شخصیت محوری فیلم، کارآگاه پیکاچو، را به ویژه برای تماشاگران کم‌سن و سال فوق‌العاده جذاب کرده است. طراحی شهر واقعاً زیباست. آدم را به یاد شهر بلیدرانر می‌اندازد. اما متأسفانه بعد از سپری کردن نیمهٔ نخست‌اش در زیر صحنه‌پردازی‌های دیجیتالی و CGI غرق می‌شود.
فلاش‌بک‌های توضیحی نیز بیشترین صدمه را به روایت فیلم وارد کرده به طوری که خط داستانی به تدریج چنان آشفته می‌شود که سر درآوردن از قصه ناممکن می‌گردد. کاراکترهای فیلم، به ویژه کاراکترهای انسانی، عملاً محلی از اعراب ندارند. فیلمنامه از تنبلی مفرط در رنج است. حیف این دنیای مخلوق زیبا که نویسندگان فیلمنامه نتوانسته‌اند داستان و شخصیت‌های جالبی برایش بنویسند. فقط می‌توان امیدوار بود که در قسمت‌های بعدی فیلم – حالا که شالودهٔ اصلی ریخته شده و چارچوب‌های دنیای پوکمونی مشخص شده – داستان‌های پرمایه و شخصیت‌های جانداری عرضه شوند.
منبع: نشریه دنیای تصویر
این نوشته‌ها را هم بخوانید
