بیماری آشالازی چیست و چطور تشخیص داده می‌شود؟
علت بیماری آشالازی: این بیماری به علت فقدان پریستالتیسم یعنی حرکات طبیعی مری و ناتوانی در شل شدن اسفنکر یا دریچه تحتانی مری (LES) ایجاد می‌شود.
آشالازی شایع‌ترین اختلال حرکتی اولیه مری می باشد. ۹۸٪ موارد آشالازی، ایدیوپاتیک هستند یعنی علت اختصاصی خاصی برای آن نمی‌توان پیدا کرد.
فقدان سلول‌های عصبی گانگلیونی در شبکه میانتریک، تغییرات دژنراتیو عصب واگ، تغییرات دژنراتیو در هسته حرکتی خلفی واگ به همراه وجود انکلوزیون های درون سیتوپلاسمی (Lewy Bodies) از اختلالات مشاهده شده در مبتلایان به آشالازی می باشد.
آشالازی بیشتر در چه نسی دیده می‌شود؟
حداکثر بروز این بیماری در ۳۰ تا ۶۰ سالگی است.
علائم بالینی آشالازی چیست؟
علامت Hallmark آشالازی، دیسفاژی یا بلع دردناک است که به طور مشخص هم برای جامدات و هم برای مایعات می باشند. (دیسفاژی به جامدات و مایعات).
سایر علائم شایع عبارتند از: رگورژیتاسیون یا برگشت مواد غیراسیدی، درد قفسه سینه و سوزش سردل، علائم سال ها قبل از تشخیص وجود دارند.
کاهش وزن و علائم ریوی (سرفه ناشی از آسپیراسیون) هم ممکن است وجود داشته باشد.
تشخیص آشالازی:
تشخیص آشالازی با مانومتری یا فشارسنجی مری قطعی می‌شود، در مانومتری این بیماران موارد زیر وجود دارد:
۱- فشار اسفنکتر مری در حالت استراحت بالاست.
۲- شل شدن اسفنکتر تحتانی مری مختل یا ناکامل می باشد.
۳- انقباضات هم زمان و کم دامنه ( Low – amplitude ) در جسم مری
در تصویربرداری با بلع باریوم Barrium Swallow یک نمای شاخص و مهم را در آشالازی نشان می‌دهد که یک مری متسع و پر از مایع است که در انتها تنگ شده است و به آن نمای «منقار پرنده» یا « Bird’s Beak» گفته می شود.
درمان آشالازی:
اقدامات درمانی در آشالازی به قرار زیر است:
۱- درمان دارویی با نیترات‌ها و کلسیم‌بلوکرها جهت کاهش فشار اسفنکتر تحتانی مری (LES) به همراه PPIها یعنی داروهای امپرازول یا پنتوپرازول
۲- تزریق بوتولینوم توکسین جهت کاهش فشار LES
3- اتساع پنوماتیک
۴- میوتومی هلر که به روش لاپاراسکوپی یا جراحی صورت می‌گیرد.
