سندرم رشد بیش از حد باکتری‌ها در روده
چگونه رشد از بیش از حد میکروب‌ها در روده انسان را بیمار می‌کند؟
رشد بیش از حد باکتری‌ها از طریق چند مکانیسم می‌تواند به سوء جذب و اسهال منجر شود:
۱- دکنژوگاسیون نمک‌های صفراوی که سبب سوء جذب چربی‌ها می‌شود.
۲- ضایعات موضعی آنتروسیت‌ها یا سلول‌های روده در سطح مخاط روده
۳- استفاده خود این میکروب‌های از مواد غذایی (مانند: مصرف ویتامین B12توسط باکتری‌هتی گرم منفی یا کرم ماهی دیفیلوبوتریوم لاتوم)
۴- ترشح آب و الکترولیت توسط تولیدات متابولیسم باکتری‌ها.
بیماری های مرتبط با رشد بیش از حد باکتری‌ها:
مهمترین عوامل در حفظ استریلیسیته نسبی دستگاه گوارش، اسید معده، حرکات پریستالتیسم و IgA هستند. اختلالات حرکتی (اسکلرودرمی، آمیلوئیدوز، دیابت) یا اختلالات آناتومیک (قوس‌های کور، انسداد، دیورتیکولوز ژژنوم) که منجر به کاهش تحرک دستگاه گوارش می‌شوند، آکلریدی یا کاهش اسید معده (ناشی از گاستریت آتروفیک، درمان جراحی زخم پپتیک یا حذف ترشح اسید هیدروکلریک از طریق دارو)، نارسایی پانکراس و سندرم نقص ایمنی (مثل هیپوگاماگلوبولینمی) با رشد بیش از حد باکتری ها ارتباط دارند.
تشخیص رشد از بیش از حد میکروب‌ها در روده:
١- کشت مستقیم مایع آسپیره شده از ژژنوم (قسمنی از روده) ، قطعی‌ترین تست تشخیصی است (اما تهاجمی و ناراحت کننده است).
٢- تست تنفسی C – Xylose آزمونی دقیق و حساس است؛ هرچند تست تنفسی هیدروژن بعد از خوردن گلوکز حساسیت و اختصاصیت کمتری دارد ولی ساده‌تر است.
3- به جای انجام آزمون های تشخیصی می‌توان یک دوره درمان تجربی (Empiric) با آنتی بیوتیک انجام داد.
۴- اگر در یک بیمار سطح کوبالامین کاهش و سطح فولات سرم افزایش یافته باشد، سندرم رشد بیش از حد باکتری ها مطرح می‌شود.
درمان:
درمان اختصاصی در بعضی موارد مانند رفع انسداد توسط جراحی کاربرد دارد.
آنتی‌بیوتیک های موثر بر ارگانیسم های هوازی و بی هوازی روده‌ای در درمان نقش دارند.
دوره آنتی بیوتیک تراپی شامل یک دوره ۷ تا ۱۰ روزه یا در بعضی بیماران درمان متناوب (یک هفته در هر هفته) یا حتی درمان مداوم است. تتراسایکلین، تری متوپریم – سولفامتوکسازول یا مترونیدازول هرکدام در ترکیب با سفالوسپورین ها یا کینولون، آنتی بیوتیک‌های موثری هستند.
