بازوکا از یک ابزار موسیقی مفرح تا سلاح ضد تانک!

سرگروهبان «باب بِرنز» یکی از بهترین تفنگ‌داران نیروی دریایی آمریکا طی دوران جنگ جهانی اول بود. اما بهتر از تواناییش در تیراندازی، مهارتش به عنوان یک موسیقی‌دان او را معروف کرده بود.

او گروه موسیقی جَر «مارین کُرپس» را تاسیس کرد که به گروه مورد علاقهٔ ژنرال «جان پرشینگ» بدل شد و در سراسر اروپا برای ارتش نواخت.

برنز بیش از همه چیز به نواختن ساز ابداعی خودش مشهور بود. این ساز از دو تکه لولهٔ گاز و یک قیف ساخته شده و صدایش ترکیبی از «ترومبون» و «سوت اسلاید» بود. این ساز علامت مشخصهٔ برنز شد و او نام طنازانه‌ای هم برایش انتخاب کرد.

بعد از جنگ جهانی اول، برنز به اجرا در رادیو و هنرپیشگی پرداخت. او در سراسر کشور به «مسافر آرکانزاس» مشهور شد. او در شمایل یک روستایی ظاهر می‌شد که داستان‌هایی از «اوزارک‌ها» تعریف می‌کند. اما دلیل اصلی موفقیت او ساز عجیب ابداعی‌اش بود. در اواخر دههٔ 1930 و اوایل دههٔ 1940، در اوج محبوبیت او، هزاران اسباب‌بازی از روی این ساز برای کودکان ساخته شد.

ساز برنز امروز فراموش شده است اما همچنان از نامی که او برای سازش انتخاب کرده بود استفاده می‌شود.

در اوایل جنگ جهانی دوم، ارتش آمریکا اسلحهٔ ضدتانک جدیدی به نام «ام وان اِی وان» را در «ابردین» آزمایش می‌کرد. سربازانی که آن را آزمایش می‌کردند بر این باور بودند که این اسلحه شباهت زیادی به ساز عجیب برنز دارد. و این طور بود که این اسلحه به نامی که برنز برای سازش انتخاب کرده بود، مشهور شد:

بازوکا.

اما برنز این نام را از کجا آورده بود؟ خودش یک بار تعریف می‌کند که این اسم را از اصطلاح عامیانهٔ منسوخ «بازو» به معنای دهان برداشته است، اصطلاح «او در بازو فوت می‌کند» یعنی «او خیلی حرف می‌زند». همچنین او گفته بودکه صدایی که در موقع گفتن این کلمه ایجاد می‌شود نیز به صدای ساز شباهت دارد.