داستان فیلم داستان پلیسی – Police Story 1985
کارگردان: جکی چان. تهیهکننده: ریموند چاو، لئونارد هو. فیلمنامه: ادوارد تنگ. مدیر فیلمبرداری: یو تسو چونگ. موسیقی: جی. پیتر رابینسون (ورسیون آمریکایی). بازیگران: جکی چان، بریجیت لین، مگی چونگ، کوک هانگ لم، بیل تانگ، چارلی چو. محصول هنگکنگ، 89 دقیقه.
چان در نقش یک پلیس شریف هنگکنگی ظاهر شده که مأموریت دارد از سلینا (بریجیت لین) یک خبرچین مهم، تا زمان شهادتدادن علیه رئیساش، یک کلهگنده مافیایی خبیث، بارون «چو»، محافظت کند. چان از این مأموریت دل خوشی ندارد و مطمئن هم نیست که دختر به عهدش در دادگاه عمل کند؛ ضمن آنکه نامزد چان (مگی چونگ) از اینکه مردش وقت زیادی را صرف محافظت از زنی غریبه میکند، دلخور است. اوضاع وقتی بدتر و بدتر میشود که چان، شاهدش را از دست میدهد، نامزدش ترکاش میکند و خودش را هم به خاطر قتل یکی از همکارانش، زندانی میکنند.
جکی چان بعد از حامی (1985)- فیلمی که به زعم خودش قرار بود در آمریکا به شهرتاش برساند- تصمیم گرفت آستین بالا زند و اکشنی تمامعیار بسازد. و به این ترتیب، داستان پلیسی نقطه عطفی شد در کارنامه چان، زیرا که او را وارد قلمرو «بلاک باستر» هایی کرد که وی را با آنها میشناسیم؛ اگرچه راستاش هیچ یک از فیلمهای بعدیاش، به اوج بدلکاریهای دیوانهواری که در اینجا از او میبینیم، نمیرسند.
عناصر جنایی داستان سرمان را گرم، و شوخیهای «جکی چانی» حسوحال فیلم را مفرح نگه دارد. از سکانس حیرتانگیز افتتاحیه که در آن چان را میبینیم با یک چتر از اتوبوسی در حال حرکت آویزانشده تا سکانس طولانی پایانی در یک مجتمع تجاری، ضرباهنگ فیلم یک لحظه هم قرار و آرام نمیگیرد؛ و وقتی به یاد داشته باشیم که همه اینها قبل از ظهور جلوههای کامپیوتری انجامشده، دستاورد چان، ستایشانگیزتر جلوه میکنند. جکی چان علاوه بر بازی و کارگردانی، صحنههای رزمی را هم طراحی کرده و هماهنگی بدلکاریها نیز با خودش بوده و اصولاً کاری که از خودش برمیآمده به دیگری نسپرده و حسابی هم از عوامل و بازیگرها کار کشیده است. اما انجام بدلکاریها توسط خودش، زندگی حرفهای و جاناش را به خطر انداخت. بدلکاری پایانی –که با یک کابل برق از طبقه هفتم مجتمعی تجاری سر میخورد و پائین میپرد- باعث سوختگی دستاش شد، لگن خاصرهاش درآمد، و دوتا از مهرههای ستون فقراتاش هم شکست. سقوطاش هم روی سایبانی شیشهای، کارش را به بیمارستان کشاند.
جکی چان آمیزهای از کمدی و بدلکاریِ «اسلپ استیک» را در این فیلم به نمایش گذاشت که از دوران باستر کیتون به این طرف نظیرش دیده نشده بود. تعجبی ندارد که بعد از این فیلم دیگر نتوانست خود و فیلم هایش را بیمه کند. این فیلم که بینهایت در هالیوود و در شرق آسیا مورد تقلید قرار گرفته، یکی از تأثیرگذارترین فیلمهای اکشن تاریخ سینما است؛ دیگر هیچ فیلمی (حتی فیلمی «جکی چانی») تا به این درجه دیوانگی دست نیافت.