چگونه طراحان صحنه هالیوود در جنگ جهانی دوم از کارخانه‌های تولید هواپیما محافظت کردند؟!

سال 1942، سال خطیری برای متفقین و ارتش آمریکا بود، در این سال امپراطوری ژاپن به تمامی قدرت خود را به رخ کشیده بود و آمریکا یک جنگ طولانی فرساینده را پیش‌بینی می‌کرد.

اگر نیروی تخیل و باور یک مهندس ارتش متخصص در استتار به نام کلنل جان اف اوهمر جی آر، نبود، شاید جنگ خیلی دیرتر تمام می‌شد و کسی چه می‌داند، شاید نتیجه آن هم فرق می‌کرد.

او در سال 1938 به ارتش پیوسته بود تا از تجربه عکاسی برای به اشتباه انداختن رصد دشمنان استفاده کند. او پیش از این شاهد بود که چطور بریتانیایی‌ها توانسته بودند با تولید مدل‌های تجهیزات جنگی، نیروی هوایی آلمان را به اشتباه بیندازند و بمب‌های آنها را راهی هدف‌های بی‌ارزش کنند.

به عنوان فرمانده واحد 60 مهندسی استتار، او طرح جامع خود را در سال 1941 تقدیم کرد. منتها بالادستی‌های او به خاطر هزینه بیش از 56 هزار دلاری آن که معادل 900 هزار دلار کنونی می‌شود، با طرحش مخالفت کردند.

تا اینکه در 7 دسامبرسال 1941، مهاجمان ژاپنی به پایگاه هوایی Oahu و پرل هاربر حمله کردند. در این حمله 83 هواپیمای جنگی نابود شد که ارزش آنها معادل طرح محافظتی اوهمر بود.

اینجا بود که مشخص شد طرح او چقدر ارزشمند و در عین حال آمریکا چقدر آسیب‌پذیر است. رهبران نظامی متوجه شدند که تنها چند حمله محدود می‌تواند آنها را به خاک سیاه بنشاند. آنها فقط کارخانه لاکهید را از دست می‌دادند، 3500 هواپیمای جنگنده و بمب‌افکن و هواپیماهای نیمه‌تمام را از دست می‌دادند.

اینجا بود که اوهمر تصمیم گرفت برای کاهش دادن هزینه‌های به استودیوهای فیلمسازی مراجعه کند و از هنر و توانایی طراحان صحنه و کارگردان‌های هنری، نقاش‌ها و تجارها استفاده کند.

او نقشه ایجاد یک توهم گسترده را برای دشمن ترتیب داده بود و در نظر داشت که هر چیز باارزشی را زیر چتر استتار ببرد.

کارخانه لاکهید و نورتروپ و هر حدف آسیب‌ذپیری زیر شبکه‌ای تورینه‌مانند استتار رفتند. در اینجا عکس‌هایی از این طرح استتاری هنرمندانه را می‌بینید.