بررسی جالب یک مومیایی نشان داد که او به خاطر یبوست ناشی از بیماری شاگاس درگذشته است
شاخه‌ای از پژوهش‌های علمی وجود دارد که حاصل کار مشترک تاریخدان‌ها، پزشکان، آسیب‌شناس‌ها و باستان‌شناس‌هاست.
در این نوع پژوهش‌ها بررسی می‌شود که علت مرگ یا آسیب جسدها چه بوده و چه عوامل بیرونی و درونی بر روی بدن آنها اثر گذاشته و چه نوع درمان‌هایی درگذشته دور انجام می‌شده است.
یکی از کتاب‌هایی که قرار است در این زمینه منتشر شود، کتابی است به نام The Handbook of Mummy Studies که اسپرینگر در سال آینده میلادی منتشر خواهد کرد.
بخشی از این کتاب در مورد بررسی جالبی است که بر روی یک مومیایی انجام شده بود. در سال 1937 مردی به نام گای اسکلیز در یک غار در محل تلاقی رودهای ریو گرانده و پکوس در تگزاس، مومیایی طبیعی یک مرد را پیدا کرد.
این مومیایی مدت‌ها در یک موزه خصوصی نگهداری می‌شد تا اینکه در سال 1968 به پژوهشگده مطالعات فرهننگی تگزاس منتقل شد. در دهه 1970 و 1980 کارهای پژوهشی روی آن انجام شد. در سال 1986 این مطالعات در قالب یک مقاله منتشر شد.
اما پژوهش‌های جدیدتر، زندگی پررنج این مرد را در ماه‌های آخر عمرش روشن کرده است. پژوهشگران متوجه مشکلات پزشکی این مرد که بین 1000 تا 1400 سال پیش می‌زیست شده‌اند.
مشخص شده است که او مبتلا به بیماری‌ای انگلی به نام شاگاس شده بود. عامل این بیماری تراپانوزوم کروزی است. یکی از مشکلات ایجاد شده در این بیماری بزرگ شدن روده بزرگ به میزان چند برابر اندازه طبیعی و انسداد نسبی و یبوست شدید است.
این مرد هم دچار این همین عارضه شاگاس شده بود و در ماه‌های آخر نمی‌توانست غذای نرمال بخورد.
جالب است که در آن زمان تنها چیزی که به او می‌دادند ملخ و به عبارت دقیق‌تر ملخ له شده و مایعات بدن او بود. ممکن است حال به هم زن به نظر برسد، اما شاید تنها رژیم غذایی که در آن زمان میسر بود به او داده شود، همین بود. اتفاقا این رژیم غذایی سرشار از پروتئین بود. اما خب، بیماری این مرد عاقبت منجر به مرگش شد.
در بررسی‌ها حدود 1.7 کیلوگرم مدفوع در روده‌های و نیز اندازه روده بزرگ و بقایای ملخ پیدا شد.
