پروژه محرمانه ساخت سیلوی کلاهک‌های هسته‌ای در زمان جنگ سرد منجر به پیدا شدن فسیل‌های میلیون‌ها ساله شد
یک سری رقابت‌های لجوجانه در زمان جنگ سرد، به صورت ناخواسته موجب پیشرفت‌های علمی گسترده بشریت شده‌اند.
مایه شگفتی است که چطور جنگ سردی که بارها نزدیک بود منجر به درگیری هسته‌ای شود، دستاوردهای عجیبی مثلا در قسمت فضانوردی و صنعت و حتی علوم پایه شده است.
و این از تناقض‌های انسان است که همواره باید در متن ناآرامی و آشوب باشد تا به فکر چاره‌اندیشی و خلاقیت‌های ناممکن بیفتد.
یک نمونه جالب دیگر:
از سال ۱۹۵۹ ارتش آمریکا مشغول ساختن پایگاهی در گرینلند شد. اسم پروژه را کرم یخی یا Iceworm گذاشته بودند. ظاهر پروژه برای پژوهش‌های قطبی بود. اما این در واقع پوششی برای ساختن سیلویی برای صدها کلاهک هسته‌ای بود.
چون گرینلند بسیار نزدیک به شوروی بود، ساختن این پایگاه می‌توانست معادلات یک جنگ محتمل را تغییر بدهد.
از سال ۱۹۶۶ دانشمندان پایگاه حفاری‌هایی برای بیرون آوردن نمونه‌های یخ در ژرفای خاک زیر پایگاه را شروع کردند. در همین حین در کمال تعجب قطعاتی از فسیل‌هایی به دست آمد که برآوردهای رادیوایزوتوپی بعدی نشان داد که میلیون‌ها سال قدمت داشته‌اند و برخی از آنها چنان خوب حفظ شده بودند که گویی همین دیروز منجمد شده بودند.
گرینلند ۱.۷ کیلومتر مربع مساحت دارد، چیزی به اندازه مساحت کل ایران. اگر همه یخ و برف گرینلند آب شود، آب دریاها و اقیانوس‌های مترها بالا می‌آید و شهرهای زیادی در معرض غرق شدن قرار می‌گیرند.
پروژه کرم یخی به دلایلی نامعلوم متروک گذاشته شد و نمونه‌های جمع‌آوری شد در فریزرهای کشور دانمارک نگهداری شدند و آنها هم رفته رفته فراموش شدند! تا اینکه سال ۲۰۱۷ وقتی محققان دانمارکی به صرافت آزاد کردن فضای فریزرهای برآمدند، نمونه‌های قدیمی را دیدند و یکی از قدیمی‌ها یاد نمونه‌های جمع‌آوری شده در دهه ۱۹۶۰ افتاد.
سال ۲۰۱۹ دوباره تلاش‌هایی برای بررسی نمونه‌ها شروع شده است. این نمونه‌ها به آمریکا فرستاده شده‌اند.
محققان معتقدند که زمانی گرینلند عاری از پوشش یخی بوده است. اما از ۲.۶ میلیون سال پیش تا به حال پوشیده از یخ است.
برآورد می‌شود که از سال ۲۰۵۵ میزان بارش زمستانی از میزان ذوب یخ بیشتر شود و آب شدن تدریجی لایه‌های یخی گرینلند شروع شود.
منبع: livescience