مانیا یا حمله شیدایی چیست و چه علائمی دارد؟
معیار‌های تشخیصی یک اپیزود مانیا
A. دوره زمانی معینی از خلق غیرطبیعی بالا یا تحریک‌پذیر به طور پایدار و افزایش پایدار و غیرطبیعی انرژی و فعالیت به سوی هدف که حداقل به مدت یک هفته در اغلب اوقات روز و تقریبا همه روزه تداوم یابد (یا باهر طول مدت در صورتی که نیاز به بستری باشد). B. در طول دوره اختلال خلقی و افزایش انرژی یا فعالیت، سه مورد (یا بیشتر از نشانه‌های زیر (۴ مورد در صورتی که خلق فقط تحریک‌پذیر باشد تا درجات قابل توجهی وجود داشته و تغییر بارزی از رفتار معمول مشاهده شود:
۱- اعتماد به نفس بیش از حد یا خودبزرگ بینی.
۲- کاهش نیاز به خواب (مثلا احساس سرحالی بعد از فقط ۳ساعت خواب).
۳- صحبت کردن بیش از حد معمول یا فشار جهت ادامه صحبت.
۴- پرش افکار یا تجربه ذهنی رقابت افکار با یکدیگر.
۵- حواس پرتی (یعنی توجه فرد به راحتی به سوی محرک‌های خارجی بی‌اهمیت یا نامرتبط کشیده می‌شود) چه با گزارش خود، چه با مشاهده دیگران.
۶- افزایش فعالیت هدفمند (چه اجتماعی و در کار یا تحصیل و چه جنسی) یا اژیتاسیون سایکوموتور (یعنی فعالیت بدون قصد و هدف).
۷- درگیری بیش از حد در فعالیت‌هایی که با احتمال بالای عواقب ناگوار همراه است (مانند ولخرجی، بی‌احتیاطی جنسی یا سرمایه‌گذاری شغلی احمقانه).
C. آشفتگی خلقی به انداز‌های شدید باشد که سبب اختلال واضح در عملکرد اجتماعی یا شغلی گردیده و یا نیاز به بستری شدن به جهت پیشگیری از آسیب به خود یا دیگران، یا به دلیل وجود خصوصیات سایکوتیک باشد.
D. این اپیزود قابل نسبت دادن به اثرات فیزیولوژیک یک ماده (نظیر یک دارو یا سوءمصرف آن یا درمان‌های دیگر) یایک بیماری طبی دیگر نباشد.
