چگونه گیاه گزنه می‌گزد؟
چندین نوع گیاه گزنه وجود دارد که تمام آنها دارای کر گزنده نیستند. بیشتر مردم یکی دو مرتبه طعم گزیدگی گزنه را چشیده‌اند! مشهورترین انواع این گیاه، نوع معمولی آن و گزنه رومی می‌باشد که گزیدگی این نوع آخرى از تمام گزنه‌ها دردناک‌تر است. عمل گزیدگی گزنه خیلی شبیه به گزندگی یاخته‌های شاخک‌های حساس شقایق دریائی می‌باشد. گزنه دارای پیچی ظریف و انبر شکل در هر یاخته است که نوک تیزی دارد و با جزئی‌ترین لمس آزاد می‌شود. نیش گزنه از یاخته واحدی پدید می‌آید که دیواره‌های کرکی سیلیسی شده دارد و بمجرد اینکه به برآمدگی بسیار ریز و ظریف آن دست‌زده شود، نوک انبر شکل آن در پوست نفوذ می‌کند. ماده‌ای که گزنه وارد پوست می‌سازد، شیر، گس و تندی است که تحریک و سوزش بوجود آورده و بعضی اوقات هم سبب تورم پوست می‌شود.
بهر حال اگر کسی در چیدن گزنه به نحوی دقت کند که کرک‌های آن بطرف ساقه گیاه فشار داده شود، نیش گزنه نمی‌تواند وارد پوست شود و بدون احساس درد می‌توان آنرا چید.
در بیشتر کشور‌ها گزنه جوشیده ن خوک و طیور ارزش غذائی ویژه‌ای دارد. اگر ریشه این گیاه را در زاج سفید بجوشانند رنگ زرد تولید کرده و برگ‌ها و ساقه آن هم رنگ سبز بدست می‌دهند.
از الیاف انواع مختلف گزنه، برای تهیه‌بند کفش، پارچه، طناب و نخ تابیده استفاده می‌شود. گیاه گزنه از جمله علف‌های فصلی یا دائمی بشمار می‌رود و بعضی اوقات پایه‌ای به مانند دارد و تیره‌ای از این گیاه که در کشور استرالیا وجود دارد، تشکیل درخت عظیم الجثه‌ای را می‌دهد.
