درمان اصولی و گام به گام آسم به چه صورت است و چه داروها و اسپری‌هایی برای آن استفاده می‌شود؟
درمان گام به گام آسم براساس شدت بیماری به قرار زیر است:
۱- در بیماران مبتلا به آسم خفیف و متناوب ( Mild – Intermittent ) تنها داروی مورد نیاز یک B2 – آگونیست کوتاه اثراست.
۲- مصرف یک داروی تسکین دهنده آسم به میزان بیش از ۲ بار در هفته، نشان دهنده نیاز به درمان منظم کنترل‌کننده است. کورتیکواستروئید‌های استنشاقی (ICS) دو بار در روز درمان انتخابی کنترل‌کننده می‌باشند. درمان با دوز متوسط (Mg۲۰۰ دو بار در روز بکلومتازون دی پروپیونات BDPI شروع می‌شود.
در صورت کنترل شدن علائم، دوز دارو پس از ۳ ماه کاهش داده می‌شود؛ اگر علائم کنترل نشده باشند، یک B2 – آگونیست طولانی اثر (LABA) هم باید به درمان اضافه شود.
ساده‌ترین راه، استفاده از یک اسپری ترکیبی می‌باشد.
۳- دوز داروی کنترل‌کننده آسم باید براساس میزان نیاز به داروی استنشاقی نجات بخش تعیین گردد.
۴- تئوفیلین با دوز پایین با یک آنتی لکوترین ممکن است به عنوان یک درمان اضافی در نظر گرفته شود؛ ولیکن این داروها اثربخشی کمتری نسبت به LABAs دارند.
۵- در بیماران با آسم شدید (Severe)، تئوفیلین خوراکی با دوز پایین مفید می‌باشد.
۶- هنگامی که تنگی غیرقابل برگشت در مجاری هوایی وجود دارد، می‌توان از یک آنتی کولینرژیک طولانی اثر مثل تیوتروپیوم بروماید استفاده نمود.
۷- اگر آسم با حداکثر دوز دارو‌های استنشاقی کنترل نگردید، تجویز کورتیکواستروئید‌های خوراکی ممکن است اندیکاسیون داشته باشد. کورتیکواستروئید‌های خوراکی را باید با حداقل دوزی که موجب کنترل بیماری می‌شوند، تجویز نمود.
۸- در مبتلایان به آسم که وابسته به کورتیکواستروئید می‌باشند و به خوبی کنترل نگردیده‌اند، می‌توان از امالیزوماب (Omalizumab) و آنتی 5-IL استفاده کرد.
9- زمانی که آسم کنترل گردید، کم کردن تدریجی دوز دارو به منظور دستیابی به کمترین دوزی (Optimal dose) که علائم بیمار را کنترل می‌کند، ضرورت دارد.
