ابر چیست و چگونه تشکیل می‌شود؟
ببینیم «ابر» چگونه تشکیل می‌شود. هوای گرم که پر از رطوبت باشد، به آسمان می‌رود و وقتی به ارتفاع معینی رسید، سرد می‌شود.
این هوا در دمای سردتر، دیگر قادر نخواهد بود تمام رطوبتش را به شکل «بخار آب» در خودش نگه دارد.
به همین علت است که رطوبت اضافی‌اش به قطره‌های ریز آب یا ذرات کوچک یخ تبدیل می‌شود و همین قطرها یا ذره‌ها هستند که «ابر» را تشکیل می‌دهند.
دو ابر را نمی‌توان یافت که عیناً مثل یکدیگر باشند زیرا ابرها پیوسته تغییر شکل می‌دهند.
علت اینکه ابرها انواع گوناگون دارند، این است که تشکیل ابر در ارتفاعات و دماهای متفاوتی صورت می‌گیرد و ابرها (بسته به ارتفاع‌شان از سطح زمین و دمای‌شان) از ذرات مختلفی تشکیل خواهند شد.
به محض این که بخار آب موجود در هوا مجدداً به حالت مایع در می‌آید (میعان) با غبار و دیگر ذرات موجود در هوا تماس پیدا می‌کند و در اطراف هر ذرهٔ کوچکی قطرهٔ ریزی از آب مایع تشکیل می‌شود.
برای اینکه یک قطرهٔ بزرگ باران به وجود بیاید، به صد میلیون قطرهٔ ریز و کوچک احتیاج داریم.
به این ترتیب، برای آنکه ابری به پهنای 1.5 کیلومتر و درازای 1.5 کیلومتر و ضخامت 1.5 کیلومتر تشکیل شود، «یک میلیون میلیون میلیون» قطرهٔ ریز لازم خواهد شد.
چنین ابری ممکن است 1400 تن آب به شکل قطرات ریز (مایع) و در حدود 14 هزار تن به شکل بخار آب (گاز) داشته باشد.
بخار آب متراکم می‌شود و سپس به صورت قطرات ریز در می‌آید تا در اطراف انواع ذرات جوراجور، «ابر» به وجود بیاورد.
در میان این ذره‌ها، ذرات غباری که از سطح بیایان‌ها و از خاک خشک سطح زمین و از کوه‌های آتشفشان برخاسته‌اند نیز وجود دارد.
ذرات ریز بلورهای نمک اقیانوس‌ها، ذرات جامد حاصل از سوختن زغال، و بسیاری ذرات دیگر نیز در آن میان ممکن است یافت شوند.
