انسان از کی و چگونه شنا کردن را یاد گرفت؟
بشر به طور طبیعی مانند وضعیت حیوانات شنا نمی‌کند، بلکه او آموخته است که چگونه شنا کند. در ابتدا انسان می‌بایست شنا کردن را با مشاهده حیواناتی که به طور غریزی شنا می‌کنند، یاد گرفته باشد. احتمالا انسان اولیه برای زنده ماندن در شرایط خاصی شناگری را آموخته است.
اولین تلاش انسان برای شنا کردن، پیروی از سگ بود و چنین حرکتی همیشه به عنوان «شنای سگی» معروف بوده است. ولی بعد از آن انسان درصدد یافتن شیوه‌های برآمدند که او را بیشتر شناور ساخته و هماهنگی بیشتری بین اعضای مختلف بدن هنگام شنا کردن برقرار سازد. بنابراین بیش از دو هزار سال پیش روشی را برای شنا کردن کشف نمود که به عنوان حرکت سینه شناخته می‌شود. این حرکت هنوز به وسیله بسیاری از مردم، برای فواصل استراحت دربین شنا در آب‌های باز متلاطم استفاده می‌شود. حرکت بعدی که انسان در هنگام شنا کردن به کار برد، حرکت پهلو بود، در این حالت حرکت پا مانند قیچی مورد استفاده قرار گرفت. بعد از آن حرکت بالای بازو بود که در آن قسمت بالاتر بازو به طرف خارج از آب امتداد یافته و یک بازوی بلندتر می‌توانست سرعت بیشتری را ایجاد کند. حرکت بعدی «turdgen» نام دارد. به نام «Trudjen John» انگلیسی در سال ۱۷۸۳ این حرکت را معرفی نمود. این حالت از حرکات متناوب بالای بازو و حرکت پا به صورت قیچی تشکیل می‌شود. او رکوردهای زیادی را با این حرکت شکست داد، به طوری که بسیاری از مردم این حرکت را تقلید کردند.
حرکت بعدی حالت خزیدن است. علت این نام‌گذاری بدین دلیل است که شکل اولیه این حرکات شبیه خزیدن یک موجود بود. این حرکت در سال ۱۹۰۲ توسط «Cawill Richard» به انگلستان آورده شود. این شخص این حرکت را در استرالیا اونجایی که بومیان آن را به کار می‌بردند، آموخته بود. در ابتدای این حرکت خزیدن استرالیایی نام داشت افراد با استفاده از این حرکت رکوردهای زیادی را در این ورزش شکسته، به طوری که به عنوان سریعترین روش شناخته شد.
شنا در دوران یونان و روم باستان، از ارزش بالایی برخوردار بود و به عنوان بخشی از تعلیمات سربازان به حساب می‌آمد.
