چه کسی برای اولین بار شخم زدن را آغاز نمود؟
قبل از آنکه یک کشاورز بتواند دانه‌های خود را کشت نماید، باید زمین را شخم زده و برای کشت آماده سازد، شخم زدن، زمین سخت را خرد کرده و خاک را زیر و رو می‌کند.
خیش، یکی از اختراعات بسیار کهن است و کسی نمی‌داند چه کسی برای اولین بار این کار را انجام داد. ابتدایی‌ترین وسایلی که برای شخم‌زنی به کار می‌رفتند مربوط به 5000 سال پیش می‌باشد. هدف اصلی آن‌ها، بهم زدن خاک، به وسیله لاروبی کردن یا زیرورو کردن خاک می‌باشد. در ابتدا وسیله شخم‌زنی یک چوب دارای انشعاب یا کنده درخت بود که به وسیله مردان یا زنان در روی زمین کشیده می‌شد. بعدها بشر یاد گرفت که چگونه از حیوانات جهت کشیدن استفاده کند. بهترین شکل چوب‌ها تغییر کرده، به طوری که به نحو بهتری بتوان آن‌ها را به کار برد، ته چوب نیز به شکل یک تیغ لبه‌دار به نام خیش درآمد، این کار موجب شد که وسیله شخم زنی به راحتی بتوانند در زمین فرو رفته و او را بکند، سپس تیغه‌های دارای انحنا نیز به آن افزوده شدند، این لبه‌ها هنگام شخم زدن، خاک را زیرو رو و آن را کاملاً خرد کرده که خاک برگردان نامیده می‌شود. تیغه خیش و خاک برگردان روی هم گاوآهن نام دارد. نوعی از وسایل شخم‌زنی که امروزه بسیار متداول است، گاوآهن خاک برگردان یا دیسک می‌باشد.
تیغه خیش از فلز محکم‌تر و تیزتر ساخته می‌شود. در قرن ۱۹ بریتانیا اقدام به ساخت گاوآهن‌هایی از جنس چدن نمود، در سال ۱۷۹۷ یک مخترع آمریکایی به نام «Newbold Charls» اولین شغلی زن آمریکایی است جنس چدن را به عنوان یک مخترع و ثبت رساند. وسایل شخم زنی جدید، بسته به نوع خاکی که در آن مورد استفاده قرار می‌گیرد، از جنس چدن و یا فولاد می‌باشد.
آیا میدانید توماس جفرسون رئیس جمهور آمریکا برای پیدا کردن بهترین شکل ممکن برای شخم عمیق جهت گاوآهن از ریاضیات استفاده نمود که در امر رواج شخم زنی کمک بسیار نموده.
در زمینهای سخت و خشک، وسایل شخم زنی مدور «دیسک» با توجه به جای گاو آهن به کار می‌روند، در این نوع گاوآهن‌ها، به جای تیغه‌های لبه‌دار تیز در انتها، این وسایل دارای صفحات مدور فولادی با کناره‌های تیز بوده و برای کار در زمینهای سنگلاخی مناسب می‌باشند، زیرا قادرند، سنگ‌هایی را که ممکن است باعث وقف در کار یا آسیب دیدن وسایل شوخی زنی دارای خاک برگردان شوند، بغلتانند. وسایل شوخی زنیم و دور هم چنین برای شخم زدن گیاهان قدیمی و استفاده از آن به منظور کود نیز بسیار مناسبند!
سبزیجات از گیاهان علف دارند، گیاهانی که دارای ساقه نرم و کوچک و یا فاقد بافت‌های چوبی می‌باشند. قسمتی از گیاه که آن را می‌خوریم، ممکن است: ریشه مانند چغندر، ساقه مانند مارچوبه، برگ‌ها مانند اسفناج، غنچه‌های گا مانند کلم بروکلی، میوه مانند گوجه فرنگی و یا دانه مانند نخود باشند.
احتمالاً بشر اولیه، گیاهان وحشی غلاف‌دار مانند لوبیا و نخود و گیاهان ریشه‌ای مانند هویج را به دست آورده بود. عقیده بر آن است که سبزیجاتی مانند این‌ها و گیاهان برگ‌دار چون کلم و کاهو در باغ‌های اولیه وجود داشته‌اند، هرچند نمی‌دانیم در چه زمانی چنین باغ‌هایی بنا گردیدند.
سریال قدیم کاهو، شاهی، خربزه، باقلا، تربچه، پیاز، سیر، کنگر فرنگی و احتمالاً نخود را پرورش می‌دادند، بنابراین هزاران سال پیش مردم، سبزیجات متنوعی را مصرف می‌کردند. بعدها یونانیان و رومیان با انواع سبزیجات که مورد استفاده مصریان بود، آشنا شده و علاوه بر آن مارچوبه، خیار و کرفس را پرورش می‌دادند.
هنگامی که کاشفین به اروپا رفتند، سبزیجاتی را یافتند که کاملاً برای اروپاییان ناشناخته بود، نوعی لوبیا که شبیه آن در اروپا نبود، آن‌ها نوعی لوبیا و انواع لوبیا و باقلای خوراکی، سیب زمینی سیب زمینی شیرین، ذرت و گوجه فرنگی را یافتند. تمام این‌ها ویژه دنیای جدید (آمریکا) بوده و در اروپا پرورش داده نمی‌شده، تا زمانی که کاشف این دانه‌ها و جوانه‌ها را با خود به آنجا آوردند، بسیاری از این سبزیجات جدید تا قرن نوزدهم متداول نگشتند.
در قرن ۱۹ تحولی در کشاورزی در همه زمینه‌ها صورت گرفت، کشاورزان با استفاده از روش‌های بهتر زراعت و با انتخاب دانه‌ها گیاهان مرغوب‌تر، دعای به دست آوردن محصول در سال بعد، محصولات خود را بهبود بخشیدند. بدین ترتیب سبزیجات نسبت به سابق متنوع‌تر، دارای مزه بهتر و خواص غذایی بیشتر می‌گردیدند.
