منشاء پیدایش هندوانه کجا بود؟
در یک روز گرم تابستان، چه چیز خوشمزه تر از یک هندوانه خنک و آبدار است؟ پس عجیب نیست که هزاران سال است که بشر از این میوه استفاده می‌کند.
مبدا پیدایش هندوانه در منطقه گرم آفریقا بود و سپس از آن جا به هر نقطه که خاک و آب و هوای مناسب داشت، آورده شد. در زبان سانسکریت یک کلمه برای هندوانه وجود داشت که در نقاشی‌های مصریان قدیم نیز دیده می‌شود. بنابراین می‌توان فهمید که این میوه به بیش از 4000 سال پیش پرورش داده می‌شده است.
هندوانه یکی از انواع متعدد «melon» است که تمام این‌ها در خانواده کدو قلیانی قرار دارند، مانند خیار، این‌ها دارای ساقه‌های رونده یک ساله، با برگ‌های پهن و کنگره‌دار و گل‌های زنگی شکل می‌باشند.
خربزه قندک یکی از انواع این خانواده‌هاست این که ابتدا در آسیای جنوبی پرورش یافت، این نوع دارای عطری ملایم و مشک مانند بوده و نام آن نیز به همین دلیل می‌باشد و اغلب مواقع گرمک نامیده می‌شود.
خربزه و خربزه قندک اصطلاحاً خیلی دیر رسند و نسبت به سایر انواع این خانواده، بهتر می‌مانند. این میوه بزرگ بوده و دارای پوستی نرم و به رنگ سبز مایل به زرد است. طعم آن مطبوع و قسمت خوراکی آن، سبز رنگ می‌باشد. «Honeydew» نسبت به پوست و گوشت خربزه، سبزتر و پررنگ‌تر می‌باشد.
هندوانه به طور قابل ملاحظه‌ای نسبت به «muskmilon» بزرگتر و بسیار آبدارتر است. بعضی از هندوانه‌ها بیش از ۲۰ کیلوگرم وزن داشته ولی غالباً کوچکند. پوست هندوانه سخت و سبز رنگ است و اکثراً دارای خال‌ها یا خطوطی به رنگ روشن‌تر می‌باشند. گوشت یا قسمت خوراکی آن مایل به صورتی، قرمز و یا مایل به زرد است.
این میوه برای رشد به زمان طولانی و آب و هوای گرم نیاز دارد، آن‌ها را بعد از آنکه زمین گرم شد و دیگر خطر سرمازدگی وجود نداشت، می‌کارند. هندوانه‌ها معمولاً به صورت تازه خورده شده، ولی می‌توان آن‌ها را در تهیه ترشی به کار برد و از پوست آن‌ها مربا تهیه کرد، کشورهای شرقی دانه‌های آن‌ها به عنوان آجیل و یا شب‌چره مصرف می‌شوند.
