در سیر تکاملی، تا یک میلیون سال بعد، انسان‌ها چه تغییراتی می‌یابند؟
آیا فرزندان ما سایبورگ‌هایی با ایمپلنت‌های از تراشه‌های پیشرفته، اندام‌های قابل رشد مجدد خواهند شد؟ یا دوربین‌هایی خواهند داشت که تعریف مجددی از بینایی ایجاد خواهد کرد؟ آیا آینده مانند رمان‌های علمی تخیلی خواهند بود؟
آیا ممکن است انسان به گونه‌ای ترکیبی از موجودات زیستی و مصنوعی تبدیل شود؟ یا آیا می‌توانیم کوچکتر یا بلندتر، لاغرتر یا چاق‌تر شویم، یا حتی با ویژگی‌های مختلف صورت و رنگ پوست؟
فعلا فقط می‌توانیم حدس بزنیم و تخیل کنیم.
برای درک تکامل آینده خود، باید به گذشته خود نگاه کنیم.، بیایید یک میلیون سال به عقب برگردیم تا ببینیم انسان‌ها در آن زمان چگونه بودند. در آغاز، شروع، Homo sapiens وجود نداشت. یک میلیون سال پیش، احتمالاً چند گونه مختلف از انسان‌ها در اطراف وجود داشت، از جمله Homo heidelbergensi s، که شباهت‌هایی با هومو ارکتوس و انسان‌های امروزی داشت، اما آناتومی بدوی‌تر از نئاندرتال‌های بعدی داشت.
در طول تاریخ جدیدتر، در طول 10،000 سال گذشته، تغییرات مهمی برای سازگاری انسان‌ها ایجاد شده است. زندگی کشاورزی و غذای فراوان منجر به مشکلات سلامتی شده است که ما برای حل آن‌ها از علم استفاده کرده‌ایم، مانند درمان دیابت با انسولین. از نظر ظاهری، انسان چاق شده و در برخی مناطق بلندتر شده.
توماس میلوند، استادیار بیوانفورماتیک بیوشیمی در دانشگاه آرهوس دانمارک، می‌گوید: «شاید ما بتوانیم کوچکتر شویم تا بدن ما به انرژی کمتری نیاز داشته باشد. در سیاره‌ای پرجمعیت، این امر شاید مفید باشد.»
زندگی در کنار انبوه انسان‌ها، شرایط جدیدی ایجاد می‌کند که انسان باید با آن سازگار شود. زمانی که ما جمع‌آوری‌کننده شکار بودیم، روزانه فقط چند تعامل برقرار می‌کردیم.
Mailund پیشنهاد می‌کند که ما ممکن است به روش‌هایی تکامل دهیم که به ما در برقراری تعاملات فراوان کمک کند. برای مثال، به خاطر سپردن نام افراد می‌تواند به یک مهارت بسیار مهم تبدیل شود.
در اینجاست که تکنولوژی وارد می‌شود. توماس می‌گوید: “ایمپلنت یا پیوند تراشه در مغز به ما اجازه میدهد نام افراد را به خاطر بسپاریم. ” “ما می‌دانیم چه ژن‌هایی در ساختن مغزی دخیل هستند که در به خاطر سپردن نام افراد کارا است. پس ما می‌توانیم با ایجاد این تغییرات ژنتیکی یا پیوند تراشه، مانند رمان‌های علمی تخیلی، ظرفیت مغزی خود را افزایش بدهیم.”
در حال حاضر، افراد ایمپلنت‌هایی برای ترمیم عضوی از بدن استفاده می‌کنند مانند ضربان ساز قلب یا ایمپلنت لگن. شاید در آینده از ایمپلنت به سادگی برای بهبود فرد استفاده شود. علاوه بر ایمپلنت مغزی و اعضای که در درون ما پنهان هستند، ممکن است بخش‌های را به صورت یک عنصر ظاهری هم به بدن خود اضافه کنیم، مانند چشم مصنوعی با دوربین که می‌تواند فرکانس‌های مختلف رنگ و تصاویر را بخواند.
دانشمندان در حال حاضر از فناوری تغییر ژن‌های جنین برخوردار هستند، اگرچه بحث برانگیز است و هیچ کس نمی‌داند در آینده چه اتفاقی می‌افتد. اما شاید در آینده تغییر ژن‌ها در جهت ارتقای فیزیکی و ذهنی، آنچنان مرسوم شود که تغییر ندادن ژن‌ها غیراخلاقی تلقی شود!
در حال حاضر ما نمونه‌های ژنتیکی ژنوم‌های کامل از انسان‌ها در سراسر جهان داریم، متخصصان ژنتیک درک بهتری از تنوع ژنتیکی و چگونگی ساختار آن در جمعیت انسانی دارند. با توجه به اینکه تمام مهاجرت‌ها از مناطق روستایی به شهر‌ها انجام می‌شود، بنابراین تنوع ژنتیکی در شهر‌ها افزایش و در مناطق روستایی کاهش می‌یابد.
حتی شاید رنگ پوست انسان‌ها از منظر جهانی تیره‌تر شود. می‌شود انتظار داشت که یک فرد معمولی در چند نسل آینده رنگ پوست تیره‌تری نسبت به اکنون داشته باشد.
و فضا چطور؟ اگر سرانجام انسان‌ها مریخ را مستعمره کنند، انسان‌های کلونی‌نشین چگونه خواهند بود؟ با گرانش کمتر، ماهیچه‌های بدن ما می‌توانند ساختار خود را تغییر دهند. شاید دست‌ها و پا‌های بلندتری داشته باشیم. شاید هم مشابه شرایط آب و هوای سردتر و عصر یخبندان، مانند خویشاوندان نئاندرتال خود، بدن‌های چاق با موهای عایق پیدا کنیم.
گرچه آینده نامشخص است، اما مطمئناً تنوع ژنتیکی انسان در حال افزایش است و بعید است که ما در یک میلیون سال آینده مشابه اکنون باشیم.
