وقتی درونگراها دچار خماری می‌شوند، چه کاری می‌شود برای این مشکل کرد؟
در یکی دو دهه اخیر به یاری یک سری کتاب، مستند و پادکست دیدگاه قدیمی در مورد درونگرایی تغییر کرده و دیگر یک تابو نیست. حالا دیگر خیلی‌ها می‌دانند درونگرایی هم یک صفت و ویژگی نرمال است و مترادف با ناکارآمدی اجتماعی یا خجالتی بودن نیست و افراد درونگرا هیچ مشکلی برای رسیدن به رده‌های بالای اجتماعی ندارند.
بله! یکی از رایج‌ترین تصورات غلط در مورد افراد درونگرا این است که تصور می‌شود آنها خجالتی هستند یا مردم را دوست ندارند .در صورتی که درونگراها فقط به زمان‌هایی برای تنهایی برای شارژ شدن نیاز دارند. بعد از این زمان آنها می‌توانند هر کاری که یک برونگرا می کند انجام دهند.
موضوع این است که این زمان لازم برای شارژ شدن را دوستان یا شرکای زندگی آنها درک نمی‌کنند و با تصورهای اشتباه خود به درونگراها و رابطه خودشان صدمه می‌زنند.
یک برونگرا با گرفتن انرژی از دیگران شارژ می‌شود و یک درونگرا منبع تغذیه داخلی دارد و یک مدت محدود باید با علایق شخصی و تفکرات شخصی خود رها شود تا خود به خود شارژ شود.
در واقع تا زمان کارل یونگ -روانپزشک سوئیسی معروف- تحلیل و توصیف درستی از درونگرایی انجام نشده بود. دهه‌ها هم طول کشید که تعریف و شناخت علمی از درونگرایی وارد کتاب‌های عامه‌فهم روانشناسی شوند تا افراد بیشتری با مفهوم آن آشنا شوند.
می‌دانید مشکل کجا شروع می‌شود؟
از جایی که با درونگرای زودرنجی روبرو باشیم که حرف دیگران خیلی برایش مهم باشد یا پیش خودش تفسیر کند اگر به جبر و زور وانمود کند که برونگرا است، موفق‌تر خواهد شد یا احیانا مردم پشت سرش حرفی نخواهند زد.
پس او در یک بازه زمانی به خودش فشار می‌آورد و ساعات تنهایی خود را حذف می‌کند و مثلا آخر شبی که در ان با خود خلوت می‌کرد و کتاب می‌خواند و سریال می‌دید یا آخر هفته‌ای را که در آن یک کار ذوقی می‌کرد، عمدا حذف می‌کند و به مهمانی می‌رود و در حلقه دوستان آخرین قطره‌های انرژی خود را مصرف می‌کند.
هفته کاری بعدی شروع می‌شود و یک دفعه با کاهش انرژی ذهنی و فیزیکی روبرو می‌شود. می‌بینید که یک نوع خماری و منگی پیدا کرده است. به این مشکل خماری درونگرا یا introvert hangover گفته می‌شود.
این خماری درونگرا نشان می‌دهد فرد درونگرا در معاشرت‌های اجتماعی زیاده‌روی کرده و زمان کافی را تنها در افکار خود و در درون روان خود سپری نکرده‌اید، یعنی همان زمانی که درونگراها در آن رشد می‌کنند و شارژ می‌شوند.
این خماری می‌تواند چند ساعت تا چند روز طول بکشد. وقتی این خماری بیش از حد طول می‌کشد واقعا مشکل‌زا می‌شود. باز اطرافیان ناآگاه از آن تعبیر به بی‌انرژی بودن یا افسردگی می‌کنند و شرکای زندگی ممکن است حس کنند که شخص از آنها دلزده شده و مشکل در رابطه ایجاد شده است.
اگر دچار خماری درونگرایانه طولانی شده‌اید، این هشداری است به شما که باید دوباره آن زمان‌های خصوصی را برای خود کنار بگذارید.
سعی کنید که از این خماری تجربه کسب کنید و کاری کنید که در آینده اینقدر باتری‌تان خالی از شارژ نشود.
بدترین چیز این است که اجساس گناه کنید. تعارف را کنار بگذارید و به دوستان و خانواده خود بگویید که همیشه به زمان‌هایی برای آرامش و در خود بودن نیاز دارید و این ویژگی شماست و شما هیچ مشکی با آنها ندارید.
یک کار آرامش‌بخش فردی مثل مرتب کردن کتابخانه، هارد دیسک یا کتابی که خواندنش برای شما آرامش‌بخش انتخاب کنید و منفک از بیرون سعی کنید از خلوت خود لذت ببرید. خواهید دید وقتی که عذاب وجدان اینکه چرا نیاز به زمان شارژ دارید را کنار بگذارید، روی مود «شارژ سریع» هم می‌توانید بروید و در زمان کوتاه‌تری انرژی خود را به دست آورید.
وقتی اطرافیان ببینند که شما بدون اضطراب و دستپاچگی بعد از زمان‌های کوتاه شارژ نزد آنها برمی‌گردید و با همان کارآمدی کار می‌کنید و شادی می‌بخشید، کم کم در قضاوت اشتباه خود در مورد ضروریات درونگرایی تجدید نظر می‌کنند.
البته ممکن است که تعدادی دوست سمی و یا افراد بی‌ملاحظه دور شما را گرفته باشند که در پی مچ‌گیری و فشار آوردن به شما باشند. وقتی حس می‌کنید که واقعا خوب دارید عمل می‌کنید و توازن خوبی به زندگی داده‌اید، اما باز هم حمایتی از آنها حس نمی‌کنید و آنها حتی اگاهانه می‌خواهند زمان شارژ را به هم بزنند تا شما را آدم بد و ناراحتی جلوه بدهند، به جای خودخوری، سعی کنید با آنها قطع رابطه کنید! شما حتی اگر برونگرای افراطی هم بودید باز هم از گزند آنها در امان نمی‌ماندید.
