آسم چگونه تشخیص داده می‌شود؟ درمان آسم به چه ترتیب است؟

آسم Asthma وضعیتی است که در آن راه‌های هوایی شما باریک و متورم می‌شود و ممکن است مخاط اضافی تولید کند. این می‌تواند تنفس را دشوار کند و باعث سرفه، صدای سوت (خس خس سینه) در هنگام بازدم و تنگی نفس شود.

برای برخی افراد، آسم یک دردسر جزئی است. برای دیگران، این می‌تواند یک مشکل عمده باشد که با فعالیت‌های روزانه تداخل داشته باشد و ممکن است منجر به حمله آسم تهدید‌کننده زندگی شود.

آسم قابل درمان نیست، اما علائم آن قابل کنترل است. از آنجایی که آسم اغلب در طول زمان تغییر می‌کند، مهم است که با پزشک خود برای ردیابی علائم و نشانه‌های خود و تنظیم درمان خود در صورت نیاز همکاری کنید.

علائم آسم

علائم آسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. ممکن است حملات آسم به ندرت داشته باشید، فقط در زمان‌های خاصی علائم داشته باشید – مانند هنگام ورزش – یا همیشه علائم داشته باشید.

علائم و نشانه‌های آسم عبارتند از:

• تنگی نفس
• سفتی یا درد قفسه سینه
• خس خس سینه هنگام بازدم که یکی از علائم شایع آسم در کودکان است
• مشکلات خواب ناشی از تنگی نفس، سرفه یا خس خس سینه
• حملات سرفه یا خس خس سینه که توسط یک ویروس تنفسی بدتر می‌شود، مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا

علائمی که نشان می‌دهد آسم شما احتمالاً در حال بدتر شدن است عبارتند از:

• علائم و نشانه‌های آسم که بیشتر و آزاردهنده‌تر هستند
• افزایش دشواری در تنفس، همانطور که با دستگاهی که برای بررسی عملکرد ریه‌های شما استفاده می‌شود اندازه‌گیری می‌شود (پیک فلومتر)
• نیاز به استفاده بیشتر از یک استنشاق سریع تسکین دهنده

برای برخی از افراد، علائم و نشانه‌های آسم در شرایط خاصی شعله ور می‌شوند:

• آسم ناشی از ورزش، که ممکن است زمانی که هوا سرد و خشک است بدتر شود
• آسم شغلی، ناشی از محرک‌های محیط کار مانند بخارات شیمیایی، گاز‌ها یا گرد و غبار
• آسم ناشی از آلرژی، ناشی از مواد معلق در هوا، مانند گرده، هاگ‌های کپک، ضایعات سوسک، یا ذرات پوست و بزاق خشک شده که توسط حیوانات خانگی ریخته می‌شود (موه حیوانات خانگی)

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

به دنبال درمان اورژانسی باشید

حملات شدید آسم می‌تواند تهدید‌کننده زندگی باشد. با پزشک خود کار کنید تا مشخص کنید وقتی علائم و نشانه‌های شما بدتر می‌شود – و زمانی که به درمان اورژانسی نیاز دارید، چه کاری باید انجام دهید. علائم اورژانس آسم عبارتند از:

• بدتر شدن سریع تنگی نفس یا خس خس سینه
• هیچ بهبودی حتی پس از استفاده از یک استنشاق سریع تسکین دهنده وجود ندارد
• تنگی نفس زمانی که حداقل فعالیت بدنی را انجام می‌دهید

با پزشک خود تماس بگیرید

به پزشک خود مراجعه کنید:

• اگر فکر می‌کنید آسم دارید. اگر سرفه یا خس خس مکرر دارید که بیش از چند روز طول می‌کشد یا هر علامت یا نشانه دیگری از آسم دارید، به پزشک خود مراجعه کنید. درمان زودهنگام آسم ممکن است از آسیب طولانی مدت ریه جلوگیری کند و به جلوگیری از بدتر شدن وضعیت در طول زمان کمک کند.
• برای نظارت بر آسم خود پس از تشخیص اگر می‌دانید که مبتلا به آسم هستید، برای کنترل آن با پزشک خود همکاری کنید. کنترل طولانی مدت خوب به شما کمک می‌کند روز به روز احساس بهتری داشته باشید و می‌تواند از حمله آسم تهدید‌کننده زندگی جلوگیری کند.

• اگر علائم آسم شما بدتر شود. اگر به نظر نمی‌رسد که داروی شما علائم شما را کاهش دهد یا اگر نیاز به استفاده بیشتر از استنشاق سریع تسکین دهنده دارید، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید.

بدون مشورت با پزشک، بیشتر از مقدار تجویز شده دارو مصرف نکنید. استفاده بیش از حد از دارو‌های آسم می‌تواند عوارض جانبی ایجاد کند و ممکن است آسم شما را بدتر کند.

• برای بررسی درمان خود آسم اغلب در طول زمان تغییر می‌کند. به طور منظم با پزشک خود ملاقات کنید تا در مورد علائم خود صحبت کنید و هرگونه تنظیمات درمانی مورد نیاز را انجام دهید.

علل آسم

مشخص نیست که چرا برخی افراد به آسم مبتلا می‌شوند و برخی دیگر نه، اما احتمالاً به دلیل ترکیبی از عوامل محیطی و ارثی (ژنتیکی) است.

آسم را تحریک می‌کند

قرار گرفتن در معرض محرک‌های مختلف و موادی که محرک آلرژی هستند (آلرژن‌ها) می‌تواند علائم و نشانه‌های آسم را تحریک کند. محرک‌های آسم از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• آلرژن‌های موجود در هوا، مانند گرده، کنه‌های گرد و غبار، هاگ‌های کپک، شوره حیوانات خانگی یا ذرات ضایعات سوسک
• عفونت‌های تنفسی، مانند سرماخوردگی
• فعالیت بدنی
• هوای سرد
• آلاینده‌ها و محرک‌های هوا، مانند دود
• برخی دارو‌ها، از جمله مسدود‌کننده‌های بتا، آسپرین، و دارو‌های ضد التهابی غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن (Advil، Motrin IB، دیگران) و ناپروکسن سدیم (Aleve)
• احساسات شدید و استرس
• سولفیت‌ها و مواد نگهدارنده اضافه شده به برخی از انواع غذا‌ها و نوشیدنی‌ها از جمله میگو، میوه‌های خشک، سیب زمینی فرآوری شده، آبجو و شراب
• بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD)، وضعیتی که در آن اسید‌های معده به گلو شما برمی‌گردند.

عوامل خطر آسم

تصور می‌شود که تعدادی از عوامل شانس ابتلا به آسم را افزایش می‌دهند. آن‌ها عبارتند از:

• داشتن یک خویشاوند خونی مبتلا به آسم، مانند والدین یا خواهر و برادر
• داشتن یک بیماری آلرژیک دیگر، مانند درماتیت آتوپیک – که باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود – یا تب یونجه – که باعث آبریزش بینی، احتقان و خارش چشم می‌شود.
• اضافه وزن داشتن
• سیگاری بودن
• قرار گرفتن در معرض دود دست دوم
• قرار گرفتن در معرض دود اگزوز یا سایر انواع آلودگی‌ها
• قرار گرفتن در معرض محرک‌های شغلی، مانند مواد شیمیایی مورد استفاده در کشاورزی، آرایشگری و تولید

عوارض

عوارض آسم عبارتند از:

• علائم و نشانه‌هایی که در خواب، کار و سایر فعالیت‌ها اختلال ایجاد می‌کنند
• روز‌های بیماری از محل کار یا مدرسه در هنگام تشدید آسم
• باریک شدن دائمی لوله‌هایی که هوا را به ریه‌ها و از آن‌ها می‌برند (لوله‌های برونش)، که بر میزان خوب تنفس شما تأثیر می‌گذارد.
• مراجعه به اورژانس و بستری شدن در بیمارستان برای حملات شدید آسم
• عوارض جانبی مصرف طولانی مدت برخی از دارو‌هایی که برای تثبیت آسم شدید استفاده می‌شوند

درمان مناسب تفاوت زیادی در پیشگیری از عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت ناشی از آسم ایجاد می‌کند.

جلوگیری

در حالی که هیچ راهی برای پیشگیری از آسم وجود ندارد، شما و پزشکتان می‌توانید یک برنامه گام به گام برای زندگی با شرایط خود و جلوگیری از حملات آسم طراحی کنید.

• برنامه اقدام آسم خود را دنبال کنید. با پزشک و تیم مراقبت‌های بهداشتی خود، یک برنامه دقیق برای مصرف دارو‌ها و مدیریت حمله آسم بنویسید. سپس حتما برنامه خود را دنبال کنید.

آسم یک بیماری مداوم است که نیاز به نظارت و درمان منظم دارد. کنترل درمان خود می‌تواند باعث شود که احساس کنید کنترل بیشتری بر زندگی خود دارید.

• برای آنفولانزا و ذات الریه واکسن بزنید. تداوم واکسیناسیون می‌تواند از بروز آنفولانزا و ذات الریه از تشدید تشدید آسم جلوگیری کند.
• محرک‌های آسم را شناسایی کرده و از آن اجتناب کنید. تعدادی از آلرژن‌ها و محرک‌های بیرونی – از گرده و کپک گرفته تا هوای سرد و آلودگی هوا – می‌توانند باعث حملات آسم شوند. دریابید که چه چیزی باعث ایجاد یا بدتر شدن آسم شما می‌شود و اقداماتی را برای جلوگیری از این محرک‌ها انجام دهید.

• بر تنفس خود نظارت کنید ممکن است یاد بگیرید که علائم هشدار دهنده یک حمله قریب الوقوع، مانند سرفه خفیف، خس خس سینه یا تنگی نفس را تشخیص دهید.

اما از آنجایی که ممکن است عملکرد ریه شما قبل از اینکه متوجه علائم یا نشانه‌ای شوید کاهش یابد، به طور منظم حداکثر جریان هوا را با یک پیک فلومتر خانگی اندازه‌گیری و ثبت کنید. یک پیک دبی سنج میزان سختی تنفس را اندازه‌گیری می‌کند. پزشک می‌تواند به شما نشان دهد که چگونه جریان اوج خود را در خانه کنترل کنید.

• حملات را به موقع شناسایی و درمان کنید. اگر سریع عمل کنید، احتمال کمتری دارد که دچار حمله شدید شوید. همچنین برای کنترل علائم خود به داروی زیادی نیاز نخواهید داشت.

هنگامی که اندازه‌گیری جریان اوج شما کاهش می‌یابد و به شما هشدار می‌دهد که یک حمله پیش رو دارید، دارو‌های خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. همچنین فوراً هرگونه فعالیتی که ممکن است باعث حمله شده باشد را متوقف کنید. اگر علائم شما بهبود نیافت، همانطور که در برنامه اقدام خود راهنمایی شده است، از کمک پزشکی استفاده کنید.

• دارو‌های خود را طبق دستور مصرف کنید. دارو‌های خود را بدون مشورت با پزشک خود تغییر ندهید، حتی اگر به نظر می‌رسد که آسم شما در حال بهبود است. این ایده خوبی است که در هر بازدید از پزشک، دارو‌های خود را همراه داشته باشید. پزشک شما می‌تواند مطمئن شود که از دارو‌های خود به درستی استفاده می‌کنید و دوز مناسب را مصرف می‌کنید.
• به افزایش استفاده از استنشاقی با تسکین سریع توجه کنید. اگر متوجه شدید که به دارو‌های استنشاقی تسکین سریع خود مانند آلبوترول متکی هستید، آسم شما تحت کنترل نیست. برای تنظیم درمان خود به پزشک مراجعه کنید.

تشخیص

معاینه بدنی

پزشک شما یک معاینه فیزیکی برای رد سایر شرایط احتمالی، مانند عفونت تنفسی یا بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) انجام می‌دهد. پزشک همچنین در مورد علائم و نشانه‌های شما و سایر مشکلات سلامتی از شما سوالاتی می‌پرسد.

تست‌هایی برای اندازه‌گیری عملکرد ریه

ممکن است آزمایش‌های عملکرد ریه به شما داده شود تا مشخص شود هنگام تنفس چقدر هوا به داخل و خارج می‌شود. این آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• اسپیرومتری. این آزمایش تنگ شدن لوله‌های برونش را با بررسی میزان هوای بازدم بعد از یک نفس عمیق و سرعت بازدم تخمین می‌زند.
• اوج جریان. پیک فلومتر یک دستگاه ساده است که میزان سختی نفس را اندازه می‌گیرد. خوانش اوج جریان کمتر از حد معمول نشانه این است که ریه‌های شما ممکن است به خوبی کار نکنند و آسم شما ممکن است بدتر شود. پزشک به شما دستورالعمل‌هایی را در مورد نحوه ردیابی و مقابله با خوانش جریان کم پیک ارائه می‌دهد.

آزمایش‌های عملکرد ریه اغلب قبل و بعد از مصرف دارویی برای باز کردن راه‌های هوایی به نام برونکودیلاتور  مانند آلبوترول انجام می‌شود. اگر عملکرد ریه شما با استفاده از گشادکننده برونش بهبود یابد، احتمالاً آسم دارید.

تست‌های اضافی

سایر آزمایشات برای تشخیص آسم عبارتند از:

• چالش متاکولین متاکولین یک محرک شناخته شده آسم است. هنگام استنشاق، باعث می‌شود راه‌های هوایی شما کمی باریک شود. اگر به متاکولین واکنش نشان دهید، احتمالاً آسم دارید. این آزمایش ممکن است حتی اگر تست اولیه عملکرد ریه شما نرمال باشد، مورد استفاده قرار گیرد.
• تست‌های تصویربرداری اشعه ایکس قفسه سینه می‌تواند به شناسایی هر گونه ناهنجاری ساختاری یا بیماری (مانند عفونت) که می‌تواند باعث ایجاد یا تشدید مشکلات تنفسی شود کمک کند.
• تست آلرژی آزمایش‌های آلرژی را می‌توان با آزمایش پوست یا آزمایش خون انجام داد. آن‌ها به شما می‌گویند که آیا به حیوانات خانگی، گرد و غبار، کپک یا گرده گل آلرژی دارید. اگر محرک‌های آلرژی شناسایی شوند، پزشک ممکن است واکسن‌های آلرژی را توصیه کند.
• آزمایش اکسید نیتریک این آزمایش میزان گاز نیتریک اکسید موجود در تنفس شما را اندازه‌گیری می‌کند. هنگامی که راه‌های هوایی شما ملتهب است – نشانه‌ای از آسم – ممکن است سطح اکسید نیتریک بالاتر از حد طبیعی باشد. این آزمایش به طور گسترده در دسترس نیست.
• ائوزینوفیل‌های خلط. این آزمایش گلبول‌های سفید خاصی (ائوزینوفیل‌ها) را در مخلوط بزاق و مخاط (خلط) که هنگام سرفه‌ترشح می‌کنید، بررسی می‌کند. ائوزینوفیل‌ها زمانی که علائم ایجاد می‌شوند وجود دارند و در صورت رنگ‌آمیزی با رنگ رز قابل مشاهده می‌شوند.
• آزمایش تحریک‌آمیز برای ورزش و آسم ناشی از سرما. در این آزمایشات، پزشک انسداد راه هوایی شما را قبل و بعد از انجام فعالیت بدنی شدید یا چند بار تنفس هوای سرد اندازه‌گیری می‌کند.

آسم چگونه طبقه‌بندی می‌شود

برای طبقه‌بندی شدت آسم، پزشک تعداد دفعات بروز علائم و نشانه‌ها و شدت آن‌ها را در نظر می‌گیرد. پزشک شما همچنین نتایج معاینه فیزیکی و تست‌های تشخیصی شما را در نظر می‌گیرد.

تعیین شدت آسم به پزشک کمک می‌کند تا بهترین درمان را انتخاب کند. شدت آسم اغلب در طول زمان تغییر می‌کند و نیاز به تنظیم درمان دارد.

آسم به چهار دسته کلی طبقه‌بندی می‌شود:

درمان

پیشگیری و کنترل طولانی مدت برای توقف حملات آسم قبل از شروع آن‌ها کلیدی است. درمان معمولاً شامل یادگیری تشخیص محرک‌ها، انجام اقداماتی برای جلوگیری از محرک‌ها و ردیابی تنفس شما است تا مطمئن شوید که دارو‌های شما علائم را تحت کنترل نگه می‌دارند. در صورت تشدید آسم، ممکن است لازم باشد از یک استنشاق سریع تسکین دهنده استفاده کنید.

دارو‌ها

دارو‌های مناسب برای شما به چیز‌های مختلفی بستگی دارد – سن شما، علائم، محرک‌های آسم و اینکه چه چیزی برای تحت کنترل نگه داشتن آسم شما بهتر عمل می‌کند.

دارو‌های کنترلی پیشگیرانه و طولانی مدت تورم (التهاب) در راه‌های هوایی شما را که منجر به علائم می‌شود کاهش می‌دهند. استنشاق‌های تسکین سریع (گشادکننده‌های برونش) به سرعت راه‌های هوایی متورم را که تنفس را محدود می‌کنند باز می‌کنند. در برخی موارد، دارو‌های آلرژی ضروری است.

دارو‌های طولانی مدت کنترل آسم، که معمولاً روزانه مصرف می‌شوند، سنگ بنای درمان آسم هستند. این دارو‌ها آسم را به صورت روزانه تحت کنترل نگه می‌دارند و احتمال حمله آسم را کاهش می‌دهند. انواع دارو‌های کنترل طولانی مدت عبارتند از:

• کورتیکواستروئید‌های استنشاقی این دارو‌ها شامل فلوتیکازون پروپیونات ، بودزوناید ، سیکلسوناید، بکلومتازون ، مومتازون .

ممکن است لازم باشد این دارو‌ها را برای چند روز تا چند هفته قبل از رسیدن به حداکثر سود خود استفاده کنید. برخلاف کورتیکواستروئید‌های خوراکی، کورتیکواستروئید‌های استنشاقی خطر نسبتاً کمی برای عوارض جانبی جدی دارند.

• اصلاح‌کننده‌های لکوترین این دارو‌های خوراکی – از جمله مونتلوکاست (Singulair)، زافیرلوکاست (Accolate) و zileuton (Zyflo) – به تسکین علائم آسم کمک می‌کنند.

مونته لوکاست با واکنش‌های روانی مانند بی‌قراری، پرخاشگری، توهم، افسردگی و تفکر خودکشی مرتبط است. در صورت بروز هر یک از این واکنش‌ها فوراً به دنبال مشاوره پزشکی باشید.

• استنشاقی ترکیبی این دارو‌ها – مانند فلوتیکازون-سالمترول (Advair HFA، Airduo Digihaler، سایرین)، بودزونید-فورموترول (Symbicort)، فورموترول-مومتازون (Dulera) و فلوتیکازون فوروات-ویلانترول (Breo Ellipta) – حاوی یک بتا آگونیست طولانی اثر هستند. یک کورتیکواستروئید
• تئوفیلین تئوفیلین (Theo-24، Elixophyllin، Theochron) یک قرص روزانه است که با شل کردن ماهیچه‌های اطراف راه‌های هوایی به باز نگه داشتن راه‌های هوایی کمک می‌کند. این دارو به اندازه سایر دارو‌های آسم استفاده نمی‌شود و نیاز به آزمایش خون منظم دارد.

دارو‌های تسکین سریع (نجات) در صورت نیاز برای تسکین سریع و کوتاه مدت علائم در طول حمله آسم استفاده می‌شود. اگر پزشک شما آن را توصیه کند، ممکن است قبل از ورزش نیز استفاده شوند. انواع دارو‌های تسکین دهنده سریع عبارتند از:

• آگونیست‌های بتا کوتاه اثر. این گشادکننده‌های برونش استنشاقی و تسکین‌دهنده سریع در عرض چند دقیقه برای کاهش سریع علائم در طول حمله آسم عمل می‌کنند. آن‌ها شامل آلبوترول (ProAir HFA، Ventolin HFA، دیگران) و لوالبوترول (Xopenex، Xopenex HFA) هستند.

آگونیست‌های بتا کوتاه اثر را می‌توان با استفاده از یک استنشاق دستی قابل حمل یا نبولایزر مصرف کرد، دستگاهی که دارو‌های آسم را به یک مه ریز تبدیل می‌کند. آن‌ها از طریق ماسک صورت یا دهانی استنشاق می‌شوند.

• عوامل آنتی کولینرژیک مانند سایر گشادکننده‌های برونش، ایپراتروپیوم (Atrovent HFA) و تیوتروپیم (Spiriva، Spiriva Respimat) به سرعت عمل می‌کنند و بلافاصله راه‌های هوایی شما را شل می‌کنند و تنفس را آسان‌تر می‌کنند. آن‌ها بیشتر برای آمفیزم و برونشیت مزمن استفاده می‌شوند، اما می‌توانند برای درمان آسم استفاده شوند.
• کورتیکواستروئید‌های خوراکی و داخل وریدی. این دارو‌ها – که شامل پردنیزون (پردنیزون اینتنزول، رایوس) و متیل پردنیزولون (Medrol، Depo-Medrol، Solu-Medrol) هستند – التهاب راه‌های هوایی ناشی از آسم شدید را تسکین می‌دهند. آن‌ها در صورت استفاده طولانی مدت می‌توانند عوارض جانبی جدی ایجاد کنند، بنابراین این دارو‌ها فقط به صورت کوتاه مدت برای درمان علائم شدید آسم استفاده می‌شوند.

اگر تشدید آسم دارید، یک اسپری تسکین دهنده سریع می‌تواند علائم شما را فورا کاهش دهد. اما اگر دارو‌های کنترل طولانی مدت شما به درستی کار می‌کنند، نیازی به استفاده از استنشاق سریع تسکین دهنده ندارید.

تعداد پاف‌هایی که در هفته استفاده می‌کنید را یادداشت کنید. اگر نیاز دارید از استنشاق سریع تسکین دهنده خود بیشتر از آنچه پزشک توصیه می‌کند استفاده کنید، به پزشک خود مراجعه کنید. احتمالاً باید دارو‌های کنترلی طولانی مدت خود را تنظیم کنید.

اگر آسم شما توسط آلرژی تحریک شود یا بدتر شود، دارو‌های آلرژی ممکن است کمک کنند. این شامل:

• واکسن‌های آلرژی (ایمونوتراپی). با گذشت زمان، واکسن‌های آلرژی به تدریج واکنش سیستم ایمنی بدن شما را به آلرژن‌های خاص کاهش می‌دهد. شما معمولا یک بار در هفته برای چند ماه و سپس یک بار در ماه برای یک دوره سه تا پنج ساله واکسن دریافت می‌کنید.
• بیولوژیک. این دارو‌ها – که شامل omalizumab (Xolair)، mepolizumab (Nucala)، dupilumab (Dupixent)، رسلیزوماب (Cinqair) و Benralizumab (Fasenra) هستند – به طور خاص برای افرادی است که آسم شدید دارند.

ترموپلاستی برونش

این درمان برای آسم شدید استفاده می‌شود که با کورتیکواستروئید‌های استنشاقی یا سایر دارو‌های طولانی مدت آسم بهبود نمی‌یابد. این به طور گسترده در دسترس نیست و برای همه مناسب نیست.

در طی ترموپلاستی برونش، پزشک داخل مجاری هوایی در ریه‌ها را با الکترود گرم می‌کند. گرما باعث کاهش ماهیچه صاف داخل مجاری هوایی می‌شود. این امر توانایی راه‌های هوایی را برای سفت شدن محدود می‌کند، تنفس را آسان‌تر می‌کند و احتمالاً حملات آسم را کاهش می‌دهد. درمان به طور کلی طی سه ویزیت سرپایی انجام می‌شود.

درمان بر اساس شدت برای کنترل بهتر: یک رویکرد گام به گام

درمان شما باید انعطاف‌پذیر و بر اساس تغییرات در علائم شما باشد. پزشک باید در هر ویزیت علائم شما را بپرسد. بر اساس علائم و نشانه‌های شما، پزشک می‌تواند درمان شما را بر اساس آن تنظیم کند.

به عنوان مثال، اگر آسم شما به خوبی کنترل شده باشد، پزشک ممکن است داروی کمتری تجویز کند. اگر آسم شما به خوبی کنترل نشده باشد یا بدتر شود، پزشک ممکن است دارو‌های شما را افزایش دهد و ویزیت‌های مکرر را توصیه کند.

برنامه عمل آسم

با پزشک خود برای ایجاد یک برنامه اقدام برای آسم همکاری کنید که به صورت کتبی مشخص کند که چه زمانی باید دارو‌های خاصی مصرف کنید یا چه زمانی دوز دارو‌های خود را بر اساس علائم خود افزایش یا کاهش دهید. همچنین فهرستی از محرک‌های خود و اقداماتی را که باید برای اجتناب از آن‌ها بردارید، درج کنید.

همچنین ممکن است پزشک شما ردیابی علائم آسم یا استفاده از یک پیک فلومتر را به طور منظم برای نظارت بر اینکه درمان شما چگونه آسم شما را کنترل می‌کند، توصیه کند.

شیوه زندگی و درمان‌های خانگی

اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به آسم برای پیشگیری و تسکین علائم به دارو‌ها اعتماد می‌کنند، اما می‌توانید چندین کار را به تنهایی برای حفظ سلامت خود و کاهش احتمال حملات آسم انجام دهید.

از محرک‌های خود اجتناب کنید

انجام اقداماتی برای کاهش قرار گرفتن در معرض عوامل محرک آسم، بخش کلیدی کنترل آسم است. برای کاهش قرار گرفتن در معرض، باید:

• از کولر گازی خود استفاده کنید. تهویه هوا مقدار گرده درختان، علف‌ها و علف‌های هرز را که در داخل خانه راه پیدا می‌کند، کاهش می‌دهد. تهویه مطبوع همچنین رطوبت داخل خانه را کاهش می‌دهد و می‌تواند قرار گرفتن شما در معرض گرد و غبار را کاهش دهد. اگر تهویه مطبوع ندارید، سعی کنید در فصل گرده افشانی پنجره‌های خود را بسته نگه دارید.
• دکوراسیون خود را ضد عفونی کنید گرد و غباری را که ممکن است علائم شبانه را بدتر کند، با تعویض برخی از وسایل در اتاق خواب خود به حداقل برسانید. به عنوان مثال، بالش‌ها، تشک‌ها و فنر‌های جعبه‌ای در پوشش‌های ضد گرد و غبار. از استفاده از بالش و پتو‌های پر شده خودداری کنید. در سرتاسر خانه، فرش را بردارید و کفپوش چوبی یا مشمع کف اتاق را نصب کنید. از پرده‌ها و پرده‌های قابل شستشو استفاده کنید.
• رطوبت مطلوب را حفظ کنید. اگر در آب و هوای مرطوب زندگی می‌کنید، با پزشک خود در مورد استفاده از رطوبت گیر صحبت کنید.
• جلوگیری از اسپور کپک. مناطق مرطوب حمام، آشپزخانه و اطراف خانه را تمیز کنید تا از ایجاد هاگ‌های کپک جلوگیری کنید. از شر برگ‌های کپک‌زده یا هیزم مرطوب حیاط خلاص شوید.
• شوره حیوانات خانگی را کاهش دهید. اگر به شوره حساسیت دارید، از حیوانات خانگی با خز یا پر خودداری کنید. حمام کردن یا نظافت مرتب حیوانات خانگی ممکن است میزان شوره را در محیط اطراف شما کاهش دهد.
• به طور منظم تمیز کنید. خانه خود را حداقل هفته‌ای یکبار تمیز کنید. اگر احتمال برانگیختن گرد و غبار دارید، از ماسک استفاده کنید یا از شخص دیگری بخواهید تمیز کند. ملافه‌های خود را به طور منظم بشویید.
• اگر هوا سرد است، بینی و دهان خود را بپوشانید. اگر آسم شما در اثر هوای سرد یا خشک بدتر شده است، استفاده از ماسک صورت می‌تواند کمک‌کننده باشد.

مراقبت از خود می‌تواند به کنترل علائم شما کمک کند، از جمله:

• ورزش منظم داشته باشید. ابتلا به آسم به این معنی نیست که شما باید کمتر تحرک داشته باشید. درمان می‌تواند از حملات آسم جلوگیری کرده و علائم را در حین فعالیت کنترل کند.

ورزش منظم می‌تواند قلب و ریه‌های شما را تقویت کند که به تسکین علائم آسم کمک می‌کند. اگر در دمای سرد ورزش می‌کنید، از ماسک صورت استفاده کنید تا هوایی که تنفس می‌کنید گرم شود.

• وزن سالم را حفظ کنید. اضافه وزن می‌تواند علائم آسم را بدتر کند و شما را در معرض خطر بیشتر سایر مشکلات سلامتی قرار می‌دهد.
• کنترل سوزش سر دل و بیماری ریفلاکس معده به مری (GERD). این امکان وجود دارد که رفلاکس اسید که باعث سوزش سر دل می‌شود، به مجاری هوایی ریه آسیب برساند و علائم آسم را بدتر کند. اگر سوزش سر دل مکرر یا مداوم دارید، در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است قبل از بهبود علائم آسم به درمان GERD نیاز داشته باشید.

طب جایگزین

برخی از درمان‌های جایگزین ممکن است به علائم آسم کمک کند. با این حال، به خاطر داشته باشید که این درمان‌ها جایگزینی برای درمان پزشکی نیستند، به خصوص اگر آسم شدید دارید. قبل از مصرف هر گونه گیاه یا مکمل با پزشک خود صحبت کنید، زیرا برخی ممکن است با دارو‌هایی که مصرف می‌کنید تداخل داشته باشند.

در بیشتر موارد، تحقیقات بیشتری لازم است تا ببینیم درمان‌های جایگزین چقدر خوب کار می‌کنند و میزان عوارض جانبی احتمالی را اندازه‌گیری کنیم. درمان‌های جایگزین آسم عبارتند از:

• تمرینات تنفسی این تمرینات ممکن است مقدار دارویی را که برای تحت کنترل نگه داشتن علائم آسم نیاز دارید کاهش دهد.
• دارو‌های گیاهی و طبیعی. چند داروی گیاهی و طبیعی که ممکن است به بهبود علائم آسم کمک کنند عبارتند از سیاه دانه، کافئین، کولین و پیکنوژنول.

مقابله و حمایت

آسم می‌تواند چالش برانگیز و استرس‌زا باشد. گاهی اوقات ممکن است ناامید، عصبانی یا افسرده شوید زیرا باید فعالیت‌های معمول خود را کاهش دهید تا از محرک‌های محیطی جلوگیری کنید. همچنین ممکن است از علائم بیماری و روال‌های پیچیده مدیریتی احساس محدودیت یا خجالت کنید.

اما لازم نیست آسم یک شرایط محدود‌کننده باشد. بهترین راه برای غلبه بر اضطراب و احساس درماندگی این است که شرایط خود را درک کنید و درمان خود را تحت کنترل بگیرید. در اینجا چند پیشنهاد وجود دارد که ممکن است کمک کند:

• دست بجنبون. بین کار‌ها استراحت کنید و از فعالیت‌هایی که علائم شما را بدتر می‌کند اجتناب کنید.
• فهرستی از کار‌های روزانه تهیه کنید. این ممکن است به شما کمک کند از احساس غرق شدن جلوگیری کنید. برای دستیابی به اهداف ساده به خود پاداش دهید.
• با شرایط خود با دیگران صحبت کنید. اتاق‌های گفتگو و تابلو‌های پیام در اینترنت یا گروه‌های پشتیبانی در منطقه شما می‌توانند شما را با افرادی که با چالش‌های مشابه روبرو هستند ارتباط دهند و به شما اطلاع دهند که تنها نیستید.
• اگر فرزندتان آسم دارد، تشویق کنید. توجه خود را روی کار‌هایی متمرکز کنید که فرزندتان می‌تواند انجام دهد، نه روی کار‌هایی که نمی‌تواند انجام دهد. معلمان، پرستاران مدرسه، مربیان، دوستان و بستگان را در کمک به فرزندتان در مدیریت آسم مشارکت دهید.

آماده شدن برای ویزیت

احتمالاً با مراجعه به پزشک خانواده یا یک پزشک عمومی شروع کنید. با این حال، هنگامی که برای تعیین وقت تماس می‌گیرید، ممکن است به یک متخصص آلرژی یا متخصص ریه ارجاع داده شوید.

از آنجایی که قرار ملاقات‌ها می‌توانند کوتاه باشند، و از آنجا که اغلب زمینه‌های زیادی برای پوشش دادن وجود دارد، ایده خوبی است که به خوبی آماده باشید. در اینجا اطلاعاتی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تا برای قرار ملاقات خود آماده شوید و همچنین آنچه از پزشک خود انتظار دارید.

آنچه شما می‌توانید انجام دهید

این مراحل می‌تواند به شما کمک کند از قرار ملاقات خود نهایت استفاده را ببرید:

• هر علائمی را که دارید بنویسید، از جمله علائمی که ممکن است به دلیل تعیین وقت ملاقات نامرتبط به نظر برسد.
• توجه داشته باشید که چه زمانی علائم شما بیشتر شما را آزار می‌دهد. برای مثال، بنویسید که آیا علائم شما در زمان‌های خاصی از روز، در فصول خاص یا زمانی که در معرض هوای سرد، گرده گل یا سایر محرک‌ها قرار می‌گیرید، بدتر می‌شوند.
• اطلاعات شخصی کلیدی، از جمله استرس‌های عمده یا تغییرات اخیر زندگی را یادداشت کنید.
• فهرستی از تمام دارو‌ها، ویتامین‌ها و مکمل‌هایی که مصرف می‌کنید تهیه کنید.
• در صورت امکان یکی از اعضای خانواده یا دوستان خود را همراه داشته باشید. گاهی اوقات یادآوری تمام اطلاعاتی که در یک قرار ملاقات به شما ارائه شده است دشوار است. کسی که شما را همراهی می‌کند ممکن است چیزی را که از دست داده‌اید یا فراموش کرده‌اید به خاطر بیاورد.
• سوالاتی را بنویسید تا از پزشک خود بپرسید.

زمان شما با پزشک محدود است، بنابراین تهیه لیستی از سؤالات به شما کمک می‌کند از زمان با هم بودن خود نهایت استفاده را ببرید. در صورت تمام شدن زمان، سؤالات خود را از مهم‌ترین به کم اهمیت‌ترین فهرست کنید. در مورد آسم، برخی از سوالات اساسی که باید از پزشک خود بپرسید عبارتند از:

• آیا آسم محتمل‌ترین علت مشکلات تنفسی من است؟
• به غیر از محتمل‌ترین علت، دلایل احتمالی دیگری برای علائم من چیست؟
• به چه نوع آزمایشاتی نیاز دارم؟
• آیا وضعیت من احتمالا موقتی است یا مزمن؟
• بهترین درمان چیست؟
• جایگزین‌های رویکرد اولیه‌ای که پیشنهاد می‌کنید چیست؟
• من این شرایط سلامتی دیگر را دارم. چگونه می‌توانم آن‌ها را با هم مدیریت کنم؟
• آیا محدودیتی وجود دارد که باید رعایت کنم؟
• آیا باید به متخصص مراجعه کنم؟
• آیا جایگزین عمومی برای دارویی که برای من تجویز می‌کنید وجود دارد؟
• آیا بروشور یا مواد چاپی دیگری وجود دارد که بتوانم با خود به خانه ببرم؟ بازدید از چه وب سایت‌هایی را توصیه می‌کنید؟

علاوه بر سوالاتی که برای پرسیدن از پزشک خود آماده کرده‌اید، در حین قرار ملاقات خود در پرسیدن سوالات دیگر تردید نکنید.

از پزشک خود چه انتظاری دارید

پزشک شما احتمالاً تعدادی سوال از شما می‌پرسد. آماده بودن برای پاسخ دادن به آن‌ها ممکن است زمانی را برای مرور نکاتی که می‌خواهید زمان بیشتری را صرف آن کنید، اختصاص دهد. پزشک شما ممکن است بپرسد:

• علائم شما دقیقا چیست؟
• اولین بار چه زمانی متوجه علائم خود شدید؟
• علائم شما چقدر شدید است؟
• آیا در بیشتر مواقع مشکلات تنفسی دارید یا فقط در زمان‌های خاص یا در موقعیت‌های خاص؟
• آیا آلرژی، مانند درماتیت آتوپیک یا تب یونجه دارید؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بدتر می‌کند؟
• به نظر می‌رسد چه چیزی علائم شما را بهبود می‌بخشد؟
• آیا آلرژی یا آسم در خانواده شما وجود دارد؟
• آیا مشکلات مزمن سلامتی دارید؟