جیمز وب، قدرتمندترین تلسکوپ فضایی تاریخ در آستانه پرتاب

ناسا در حال شمارش معکوس برای پرتاب قدرتمندترین تلسکوپ فضایی است. چیزی که همه مدت‌ها در انتظارش بوده‌اند.

به صورت دقیق سه سازمان فضایی ناسا، ESA و آژانس فضایی کانادا نقش اصلی را در این ماموریت بازی کرده‌اند و 300 دانشگاه و شرکت، 14 کشور و 29 ایالت آمریکا در این ماموریت مشارکت داشته‌اند.

تلسکوپ فضایی جیمز وب قرار است در 25 دسامبر در ساعت 7:20 صبح به وقت شرقی از یک فرودگاه فضایی اروپایی در گویان فرانسه پرتاب شود.

این رصدخانه تقریباً 10 میلیارد دلاری بزرگتر و پیچیده‌تر از تلسکوپ فضایی فعلی هابل است. این ابزار جدید از اواخر دهه 1980 در دست ساخت بوده است.

اگرچه کارشناسان هوافضا موشک آریان 5 را بسیار قابل اعتماد می‌دانند، اما همیشه ترس از یک حادثه پرتاب یا انفجار وجود دارد که محموله گرانبهای آن را در یک لحظه محو کند.

اسکات شپرد از مؤسسه علوم کارنگی در این مورد گفته: «فکر می‌کنم چند دقیقه اول پرتاب نگران‌کننده‌ترین دقایق خواهد بود، زیرا اگر مشکلی پیش بیاید، کاری نمی‌توان انجام داد».

یک فناوری انقلابی این تلسکوپ عظیم برای گرفتن نور فروسرخ طراحی شده است. انتظار داریم بتوانیم با استفاده از آن، از کهکشان‌های بسیار دور که نور آن‌ها تقریباً در همه تاریخ کیهان در فضا طول کشیده تا به ما برسد، اطلاعاتی کسب کنیم.

بیل نلسون، مدیر ناسا در یک جلسه توجیهی پیش از پرتاب گفت: “ما انتظار داریم که نور اولین کهکشان‌هایی را که حدود 100 تا 200 میلیون سال پس از انفجار بزرگ شکل گرفتند، ببینیم. ”

این یک فناوری انقلابی است که امکان مطالعه هر مرحله از 13 و نیم میلیارد سال تاریخ کیهانی را فراهم خواهد کرد.

علاوه بر این، او گفت، تلسکوپ فضایی جیمز وب قادر خواهد بود جو سیارات فراتر از منظومه شمسی را مطالعه کند تا تعیین کند که آیا آن‌ها ممکن است قابل سکونت باشند یا حتی شاید مسکونی باشند!

نلسون می‌گوید: «جیمز وب به ما درک بهتری از جهان و جایگاهمان در آن می‌دهد. این تلسکوپ به افتخار یکی از مدیران سابق ناسا که در دهه 1960 آژانس را رهبری می‌کرد، نامگذاری شده است و ارتفاع آن حدود سه طبقه است و آینه‌ای به وسعت 6.4 متر دارد. این سازه به قدری بزرگ است که برای قرار گرفتن در موشک آن باید جمع می‌شد و بعد در فضا باز شود.

این تلسکوپ فضایی جدید باید به ما نشان خواهد داد که کیهان در کودکی چگونه بوده است. توسعه فناوری پیچیده آن با تاخیر‌های مکرر و افزایش‌ هزینه‌های عمده توام بود و در سال 2011، برخی از قانونگذاران در کنگره حتی سعی کردند پروژه را متوقف کنند.

پس از پرتاب، دو هفته وحشت

پس از رسیدن ایمن به فضا، تلسکوپ هنوز باید یک ساز و کار 29 روزه اعصاب خردکن را پشت سر بگذارد تا در نقطه رصد خود، در حدود یک میلیون مایل دورتر از زمین، راه‌اندازی شود.

ابتدا، اندکی پس از پرتاب، فضاپیما باید پنل خورشیدی خود را برای کسب نیرو و آنتن خود را برای ارتباط باز و راه‌اندازی کند. سپس از موتور‌های موشکی کوچک خود برای انجام یک مانور اصلاح مسیر استفاده خواهد کرد. در دو هفته اول پس از پرتاب، کنترل‌کننده‌های مؤسسه علمی تلسکوپ فضایی در بالتیمور دستوراتی را به‌طور روشمند به تلسکوپ ارسال می‌کنند تا در نهایت سپرهای محافظ خورشدی آن که به اندازه یک زمین تنیس است باز شود و همچنین بال آینه بزرگ آن گسترده شود.

باز شدن پوشش نازک و منعطف سپر خورشیدی، که پنج لایه‌ای است، چیزی است که ممکن است مشکلات پیشبینی‌نشده‌ای در بر داشته باشد.

اما چرا این سپر خورشیدی در جیمز وب اینقدر مهم است؟ چون تلسکوپ باید خنک نگه داشته شود تا به دمای منفی 370 درجه فارنهایت برسد. تنها در این شرایط است که از تداخل گرمایی خود تلسکوپ با نور فروسرخ دریافتی که سعی در گرفتن آن از اجسام دوردست دارد، پیشگیری می‌شود.

کنترل‌کننده‌ها همچنین باید 18 بخش شش‌ضلعی آینه را با استفاده از موتور‌های کوچکی که می‌توانند هر بخش جداگانه را حرکت دهند، به طور دقیق تراز کنند و تلسکوپ تحت آزمایش کالیبراسیون و بررسی‌های مختلف قرار گیرد.

اولین تصاویر از این تلسکوپ حدود شش ماه پس از پرتاب منتشر خواهد شد.

جیمز وب پروژه مهمی برای همه بشریت است. ما در حال به‌کارگیری و راه‌اندازی یک شاهکار مهندسی شگفت‌انگیز در فضا هستیم!