چسب بخیه | همه چیز درباره بخیه و مراقبت های بعد از آن
رپورتاژ
بخیه
جراحتها و آسیبهایی که به بافت پوست یا دیگر بافتهای بدن در طی جراحی یا دیگر اتفاقات ناگوار وارد میشوند، از طریقه بخیه زدن و اتصال محل پارگی بافت به یکدیگر، قابل ترمیم هستند.
از اینرو استفاده از روش بخیه زدن از گذشته تا اکنون در جلوگیری از خونریزی و ایجاد عفونت در زخم و پارگی ایجاد شده در بافت، متداول بوده و بهواسطه تجهیزات مختلفی صورت میگرفته است. اهمیت این روش به قدری بالا بوده که امروز بسیاری از شرکتهای فعال در زمینهی محصولات پزشکی به تولید انواع محصولات مربوط به بخیه میپردازند؛ به طوریکه در طی رقابتهایی که در میان این شرکتها برای فروش بهتر محصولات به وجود آمده، شاهد ارتقای کیفیت این محصولات در فروشگاههای عرضهکننده آن هستیم.
آشنایی با بخیه
Sutrure یا بخیه یکی از روشهای پزشکی پراستفاده و کاربردی برای اتصال دولبهی بافت پاره شده است. این روش که با کمک نخ و سوزن مخصوصی انجام میشود، با محکم نگه داشتن لبههای پاره شده بافت مانع از خونریزی بیشتر زخم و یا ایجاد ترشحات حاصل از تجمع میکروارگانیسمها در زخم شده و میتواند در نهایت به جوش خوردن بهتر دو بافت جدا شده پوست به یکدیگر کمک نماید.
بنابراین زمانی که عمق زخم یا جراحت به قدری باشد که به پارگی بافت و خونریزی منجر شود، میبایست با کمک این روش و استفاده از تجهیزات استاندارد چون پانسمان بندآورنده سریع خونریزی طبااستاپ، از اتفاقات ناگواری که در اثر عدم پیگیری درمان و وخامت اوضاع ایجاد میشود، جلوگیری نمود.
انواع محصولات مورد نیاز برای بخیه
همانطور که در ابتدا متن نیز اشاره نمودیم، امروزه شرکتهای متعددی در زمینهی تولید تجهیزات مورد نیاز این محصول تلاش کرده و به عرضه محصولات بسیار متفاوت در بازار جهانی میپردازند. در این میان محصولات متفاوت نخ و چسب بخیه مهمترین نقش را در درمان جراحتها و بستن زخم ایفا میکنند.
چه تفاوتی میان نخ و چسبهای بخیهها وجود دارد؟
بسیاری از افراد تصور میکنند که میتوان چسب و نخهای بخیه را جایگزین یکدیگر نموده و تفاوتی میان عملکرد این دو وجود ندارد. در خصوص این موضوع باید گفت اگرچه عملکرد کلی ترمیمکننده، مشابه یکدیگر بوده و هردو با هدف درمان زخم و جلوگیری از ایجاد عفونت به کار میروند، اما چسب بخیه اثرگذاری نخ را نداشته و به همین دلیل تنها در خراشهای جزئیتر و سطحیتر مورد استفاده قرار میگیرند.
این درحالی است که از نخ بخیهها، در پارگیهای شدید بافت نیز میتوان استفاده نمود. همچنین در مواردی که زخم ایجاد شده در صورت شخص، یا مرکزی است که احتمال باقی ماندن جای نخ بخیه وجود دارد، در صورت حاد نبودن شرایط زخم، میتوان از چسبها استفاده نمود.
انواع نخ بخیه
به طور کلی نخهای بخیه را بر اساس طبیعی بودن یا نبودن مواد اولیه مورد استفاده در تولید نخ در دستههای مختلفی تقسیمبندی میکنند که در میان این دستهبندیها، نخهای طبیعی تشکیل یافته از روده به دلیل ایجاد واکنشهای شدید بدن به مواد آن در دنیای پزشکی امروز، چندان رایج نبوده و تنها در برخی از زایمانهای طبیعی از این نخ بخیه استفاده میکنند. اما در مقابل، استفاده از نخهای مصنوعی به صورت کلی به نسبت انواع نخهای طبیعی به دلیل عدم ایجاد حساسیت و التهاب در زخم بخشهای مختلف بدن گزینهی بسیار مناسبی محسوب میشوند.
انواع بخیهها
بخیهها را میتوان بر اساس فاکتورهای مختلف از جمله جاذب یا غیرجاذب بودن، نوع مواد اولیه مورد استفاده در تولید نخها (طبیعی یا مصنوعی)، مونوفیلامنت و مولتی فیلامنت بود، به دستههای مختلفی تقسیم نمود.
بخیههای جذبی و غیرجذبی
بخیههای جاذب بر خلاف نوع غیرجاذب به دلیل نوع نخ استفاده شده در آن که میتواند یکی از انواع نخهای ویکریل و دگزان یا کاتگوت کرومیک و… باشد، نیازی به کشیدن نداشته و پس از مدتی جذب بافت بدن میشود.
اما در بخیههای غیرجذبی بسته به نوع بافت بخیه شده که میتواند جمجمه، دست و پا، صورت و… باشد، فرد میبایست پس از گذشت مدت زمان مشخصی به سراغ پزشک رفته و نخهای بخیههای ایجاد شده را بکشد. برای کشیدن بخیهها نیز پس از استریل نمودن محل بخیهها، گره انتهایی بخیه بریده شده و سپس از همان جا کشیده میشود.
ویژگی بهترین نخ بخیههای موجود در مراکز تجهیزات پزشکی
با وجود نخهای متفاوت از برندهای متنوع در تجهیزات پزشکی مسلماً انتخاب محصول مدنظر به امری دشوار و استرسزا تبدیل میشود. از همینرو نیاز است با درنظر گرفتن ویژگیهای نخهای بخیه موجود در مراکز پزشکی، بهترین محصول انتخاب شده و برای زخم و یا جراحت ایجاد شده بهترین تدبیر اندیشیده شود.
از مهمترین ویژگیهایی که در حین انتخاب و خرید نخهای بخیه باید درنظر گرفته شود، میتوان به مواردی از قبیل: میزان انعطافپذیری نخ، قابلیت استریل کردن آن، عدم ایجاد واکنشهای آلرژیک و التهابی در بدن، عدم برخورداری از مواد اولیهی سرطانزا در ساختار خود، برخورداری از استحکام مناسب در حفظ و پایداری بافت، عدم ایجاد زمینهی مناسب برای رشد باکتری و عوامل عفونی اشاره نمود.
بخیههای مونوفیلامنتی و مولتی فیلامنتی
تفاوت بین بخیههای مونو و مولتی فیلامنتی در نوع نخ بخیه به کار رفته در آنها میباشد؛ به طوریکه در نوع مونوفیلامنتی از نخهایی تکرشتهای که از قدرت انعطاف به نسبت بالایی برخوردارند، استفاده شده و در نوع مولتی فیلامنتی از نخهای چند رشتهای که از انعطاف کمتری هم برخوردارند، استفاده میشود. نخها و بخیههای مونو فیلامنتی در جراحی اعصاب چشم، قلب و دیگر بافتهای حساسی که نیاز است در حین بخیه زدن کمترین آسیب ممکن به آنها وارد شود.
نخهای چند رشتهای یا مولتی فیلامنتی، به علت کارکرد سریعتری که نسبت به نوع مونو دارند، میتوانند زمان دوخت بافت را بسیار کاهش دهند.
مراقبتهای پس از زخم
- بنابراین نیاز است با آشنایی از روشهای مراقبت از بخیهها و نکاتی که در این باره مطرح میشود، تلاش بیشتری برای بازیابی دوباره سلامت خود انجام داد. از مهمترین نکاتی که در مبحث مراقبتهای پس از بخیه عنوان میشود، میتوان به خشک نگهداشتن محل بخیه تا ۲۴ ساعت پس از جراحی یا دوخت بافت اشاره نمود.
- این کار علاوه بر اینکه بر جذب بهتر بخیه یا جوش خوردن بافتها به یکدیگر کمک میکند، میتواند احتمال ابتلا به عفونت را نیز کاهش دهد. اما در کنار خشک نگهداشتن محل زخم، موارد دیگری در بحث مراقبت از بخیهها عنوان میشود که در ادامه برای اطلاع بیشتر شما عزیزان به آن میپردازیم.
- شستشوی اطراف بخیه در صورت حضور پوسته در اطراف آن؛ در روزهای بعد از بخیه ممکن است با تشکیل پوستههایی در اطراف زخم روبرو شوید که در این حالت جهت کاهش اسکار بهتر است اطراف زخم بخیه خود را شستشو دهید.
- جلوگیری از کثیف و آلوده شدن بخیهها؛ از آنجایی که محل بخیه در ارتباط با زخم است لازم است جهت پیشگیری از ایجاد عفونت و رشد میکروارگانیسمهای مختلف در محل زخم، از کثیف شدن و آلوده شدن آن جلوگیری نموده و در کل بستر مناسبی را برای بخیههای انجام شده و محل زخم ایجاد نمایید.
- مراقبت از بخیه در برابر ضربه؛ پس از بخیه، زخمها در حال بهبود و بافت در حال ترمیم است. در چنین وضعیتی هرگونه ضربه مستقیمی به محل زخم و بخیهها میتواند منجر به ایجاد درد بخیه و پارگی آن شده و درنتیجه خونریزی و عفونت را ایجاد نماید. به همین دلیل توصیه میشود که پس از دوخت بافتهای بدن از شرکت در ورزشها و فعالیتهای سنگینی که منجر به بازشدن بخیهها میشوند، خودداری نمایید.
- نحوهی دوش گرفتن بعد از بخیه؛ معمولاً پس از گذشت 48 ساعت از بخیه، فرد اجازهی دوش گرفتن را خواهد داشت. اما در حین دوش گرفتن میبایست از تمرکز فشار آب برروی زخم خوددار کرده و یا ممکن است احتیاج به آن باشد که محل بخیه کاملاً خشک نگه داشته شود.
- ن پس از خارج شدن از حمام بلافاصله به خشک نمودن محل بخیهها و زخم اقدام نماید؛ چراکه خیس ماندن بخیهها میتواند عاملی برای ایجاد عفونت و التهاب در شخص باشد.
- برای اطلاع دقیق از چگونگی حمام کردن و مدت زمان که باید از جراحی بگذرد، باید بهصورت کامل به دستورات پزشک عمل کنید. مطالب گفته شده حالت کلی است و برای هر نوع بخیه نیاز به مراقبتهای مخصوص است.
- در صورت وجود خونریزی پس از بخیه حتماً با پزشک مشورت کنید؛ گاهی اوقات در جراحتهای بسیار عمیق در اثر عدم توجه و مراقبت شخص و یا حتی گاهاً در صورت مراقبتهایی که صورت پذیرفته، ممکن است محل زخم شروع به خونریزی کند. در چنین وضعیتی توصیه میشود که حتماً به یک پزشک مراجعه کرده تا وی با انجام تدابیری از این خونریزی جلوگیری نماید.
عواقب عدم مراقبت از بخیهها
عواقب عدم مراقبت از بخیهها و یا بیماریهایی که در نتیجهی این امر به وجود میآیند، همگی به دنبال عفونت ایجاد شده حاصل خواهند شد. سلولیت و آبسه از مهمترین مخاطراتی هستند که در اثر عدم مراقبت از بخیه رخ داده که با مصرف آنتی بیوتیکها یا تخلیه چرک ایجاد شده در محل زخم میتواند بهبود یابد.
در صورت تمایل به استفاده از محصولات مناسب برای مراقبت از بخیه، پیشگیری از عفونت و درمان آن میتوانید از کارشناسان شرکت دانش بنیان تریتا (طبازیست پلیمر) تماس با شماره 02166976700، ارائهدهنده محصولات پیشرفته در زمینه ترمیم زخم، مشاوره بگیرید. این مجموعه با فعالیتهای مستمر خود در زمینهی تولید محصولات پانسمان و ترمیم زخم، در تلاش است تا خلائی که در تولیدات داخلی وجود دارد را رفع کرده و پاسخ مناسبی به نیاز بازار داخلی بدهد. برای ارتباط با این مجموعه میتوانید به آدرس اینترنتی تریتا مراجعه کنید.