ستاره شناسان درخشان‌ترین تپ اختر (پالسار) را در خارج از کهکشان ما کشف کردند
تپ اخترها ستارگان نوترونی فوق العاده پرچگال هستند که پرتوهای الکترومغناطیسی را از قطب های خود ساطع می کنند.
به دلیل چرخش سریع این اجسام، انتشارات پرانرژی آنها به صورت پالس‌های کوتاه و دوره‌ای احساس می‌شود. این امر را می‌توانیم به یک فانوس دریایی کیهانی تشبیه کنیم که نور آن به نظر می‌رسد که سو سو می‌زند.
از زمان کشف تپ اخترها در دهه 1960 توسط اخترفیزیکدان ایرلندی جوسلین بل، بیش از 2000 تپ اختر کشف شده‌اند، اما بیشتر تپ اخترهای کشف شده در داخل کهکشان خود ما قرار دارند.
اما تپ اختر تازه یافت شده – به نام PSR J0523-7125 – کشف بسیار نادری است. چرا که یک تپ اختر فرا کهکشانی است که بسیار فراتر از مرزهای کهکشان راه شیری،در ابر ماژلانی بزرگ قرار دارد.
PSR J0523-7125 توسط دانشمندان با استفاده از آرایه تلسکوپ رادیویی استرالیا (ASKAP) در استرالیا کشف شد. این کشف با بررسی آسمان برای تشعشعات پلاریزه تپ اختر ممکن شد.
یوانمینگ وانگ، اخترفیزیکدان از CSIRO استرالیا و نویسنده ارشد مقاله کشف این تپ اختر، این کشف را شگفت‌آور دانسته و گفته که اصلا چنین انتظاری نداشته.
PSR J0523-7125 حدود 10 برابر درخشان‌تر از هر تپ اختر فرا کهکشانی دیگری است که قبلا مشاهده شده.
سوال این است که با این حساب، پس چرا تا حالا کشف نشده بود؟!
پس چرا قبلاً از قلم افتاده بود؟
پاسخ به نحوه شناسایی تپ اخترها برمی‌گردد. به طور سنتی، روش‌های جستجوی تپ‌اختر به دنبال پالس‌های دوره‌ای می‌گردند، یعنی همان سوسو زدن فانوس دریایی که توضیح دادم.
اما اخترشناسان باید به روش‌های دیگری برای شناسایی تپ‌اخترهای گریزان‌تر هم روی بیاورند، یعنی آنهایی که تناوب کمتر قابل پیش‌بینی یا سایر ویژگی‌های مبهم را در نورشان دارند.
یک راه حل بالقوه جستجوی نشانه‌هایی از نور قطبی دایره‌ای است. تا به امروز، تنها چند بررسی در مقیاس بزرگ برای یافتن این انتشارهای قطبیده دایره‌ای صورت گرفته. یکی از آنها توسط آرایه ASKAP انجام شده است.
در این مورد، در یک پژوهش به نام VAST ، محققان با بررسی داده‌های ASKAP به دنبال منابع متغیر و گذرا بودند. آنها PSR J0523-7125 را به عنوان یک تپ اختر شناسایی کردند و با مشاهدات بعدی از تلسکوپ رادیویی MeerKAT آفریقای جنوبی و رصدخانه پارکز CSIRO در استرالیا، این کشف تایید شد.
با بررسی‌های پیوسته رادیویی در مقیاس بزرگ و به کمک تلسکوپ‌های آینده، مانند پروژه آرایه رادیویی که در آفریقای جنوبی ساخته می‌شود، انتظار داریم که پالسارهای بیشتری در خارج کهکشان راه شیری کشف شوند.
این یافته ها در مجله Astronomical گزارش شده است.
