کشف برج‌های صخره‌ای عجیب و پیچ و تاب خورده در سطح مریخ- یافته مریخ‌نورد کنجکاوی
مریخ نورد کنجکاوی Curiosity یک «سازند» یا ضایعه برج‌مانند صخره‌ای پیدا کرده که چشم انداز مریخ را در چشم ما، عجیب و غریب‌تر می‌کند. در میان شن‌های کم عمق و صخره‌های دهانه گیل Gale ، چندین برج سنگی پیچ‌خورده برافراشته هستند. اینها شبیه جریان‌های یخ‌زده آب به نظر می‌رسند که از کوزه‌ای نامرئی در آسمان، در حال ریختن هستند.
کارشناسان می‌گویند که این ستون‌ها احتمالاً از مواد سیمان‌مانندی ایجاد شده‌اند که زمانی شکاف‌های باستانی سنگ بستر مریخ را پر می‌کردند. در طول زمان، سنگ نرم‌تر به تدریج فرسایش یافته و بخش سیمانی به صورت ستون‌های مارپیچ مواد فشرده باقی مانده است.
این صخره‌ها توسط یک دوربین روی مریخ‌نورد کنجکاوی در 17 می ثبت شده‌اند، اما تازه هفته پیش توسط ناسا و کارشناسان موسسه SETI (که مخفف جستجوی هوش فرازمینی است) منتشر شده است.
البته این برج‌های صخره‌ای چیزی نیستند که در روی زمین دیده نشده باشند. در زمین شناسی سیاره خودمان به این نوع برج‌های صخره‌ای hoodoo هودو گفته می‌شود. یعنی یک مناره بلند و نازک از سنگ است که در اثر فرسایش تشکیل شده باشد. همچنین به آنها عمود چادر، دودکش پری یا هرم خاکی هم گفته می‌شود.
هودوها معمولاً در محیط‌های خشک مانند دره‌های یوتا یا جنوب صربستان یافت می‌شوند و ستون‌ها گاهی به بلندی ساختمان‌های ده طبقه هم می‌رسند.
این ساختارهای طبیعی توسط لایه‌های سنگ سختی که در داخل سنگ‌های رسوبی نرم‌تر ایجاد می‌شوند، تشکیل شده‌اند. با فرسایش بقیه سنگ توسط باران، باد یا یخبندان، اینها به صورت یک برج باقی می‌مانند.
دو برج صخره‌ای یافت شده روی مریخ به نظر می‌رسد در شرف سقوط هستند، اما در واقع آن‌قدر محکم هستند که می‌توانند گرانش سطحی کمتر مریخ را نسبت به زمین تحمل کنند.
یکی دیگر از صخره‌های عجیبی که در اوایل امسال توسط کنجکاوی کشف شد، ممکن است به روشی مشابه ایجاد شده باشد.
این سنگ کوچکتر شبیه به یک تکه مرجان یا گل با تعداد زیادی گلبرگ کوچک است که به سمت خورشید کشیده شده.
در بیانیه مطبوعاتی ناسا توضیح داده شد: «یکی از نظریه‌های مطرح شده این است که سنگ توسط مواد معدنی رسوبی در شکاف‌ها یا تقسیم‌بندی‌های سنگ‌های از قبل موجود ایجاد شده.
این قسمت‌های بتنی می‌توانند به هم فشرده شوند و سخت‌تر و متراکم‌تر از سنگ‌های اطراف شوند و حتی پس از فرسایش سنگ‌های اطراف باقی بمانند.»
دهانه گیل کاملاً مسطح نیست، اما مناره‌های کشف شده توسط کنجکاوی آن را از بقیه محیط خود متمایز می‌کنند. گمان می‌رود که دهانه گیل، بستر دریاچه‌ای خشک‌شده باشد ، اگرچه احتمالاً این دریاچه کم‌عمق‌تر و گذراتر از آن چیزی است که کارشناسان قبلا تصور می‌کردند.
منبع: ساینس الرت
