آیا نسخه کرهای سریال مانی هایست Money Heist ارزش دیدن دارد؟
برخی از عاشقان سریال تمامشده مانی هایست، ماهها انتظار کشیدند تا نسخه کرهای آن به نام سرقت پول: کره – منطقه اقتصادی مشترک Money Heist: Korea – Joint Economic Area را ببینند.
سریال اصلی Money Heist ساخت اسپانیا ( La Casa de Papel ) یکی از پربینندهترین سریالهای نتفلیکس بود و بعداً برنده جایزه بینالمللی امی برای بهترین سریال درام در سال 2018 شد.
حالا به سبک برخی سریالهای دیگر که نسخههای اقتباسی خاص برای هر کشور از دل آنها بیرون میآید، نسخه کرهای سریال هم پخش شده است.
در اپیزود یک مانی هایست کرهای باز کاراکتر زنی به نام توکیو راوی میشود و سریال با او شروع میشود. منتها سریال برای متناسب شدن با شرایط کره، داستان زمینهای متفاوتی دارد. داستانی که در ظاهر متفاوت است اما باز در اینجا هم تاکید بر نابرابری اجتماعی میشود و اینکه از دل همین احساس نابرابریها و جفاهاست که گروهای راهزن با مشی متفاوت و گاه رابین هودی بیرون میآیند.
داستان سریال از سال 2025 شروع میشود. آن هم با طرحی عجیب: کره شمالی پذیرفته که در عین جدای سیاسی از کره جنوبی، یک اتحاد اقتصادی با کره جنوبی شروع کند. واحد پول مشترکی اختیار میشود و تازه شهروندان کره شمالی مجاز میشوند که به جنوب سفر کنند و فعالیت اقتصادی شروع کنند.
شهروندان کره شمالی ناباورانه به این فرصت مینگرند و مناظر شبک شهری سئول را مشتافانه میبینند. اما بعد چند ماه متوجه میشوند که در شرایط نو، باز هم این ثروتمندان هستند که ثروتمند میشوند و فقرا باز هم باید برای حداقل زندگی، دست و پا بزنند.
توکیو در ماجرایی به مهلکه میافتد و اینجاست که پروفسور کرهای او را نجات میدهد. از اینجاست که داستان تقریبا شبیه کپی اصلی آن میشود و ما میتوانیم با کمی تفاوت، حوادث بعدی را حدس بزنیم.
حتی اسم عوامل پروفسور هم تغییر پیدا نکرده و ما در اینجا هم مثلا برلین و ریو و دنور و … داریم و البته یک مدیر روی اعصاب ضرابخانه …
هر شش قسمت فصل اول نسخه کرهای پخش شده و احتمالا تا الان که این سطور را مینویسم، زیرنویس شده است.
مشتافان سریال با دیدن این 6 قسمت خواهند دانست که آیا گروه میتواند از عهده سرفت 4 تریلیون وون از ضرابخانه کره متحد برآید یا خیر.
در سریال یو جی تائه Yoo Ji-tae نقش پروفسور را بازی میکند. هنرپیشه آشنای دیگر در این سریال برای ما یونجین کیم است. سالها قبل که سریال لاست را میدیدم او را در نقش Sun Kwon دیده بودیم.
ارک هه سو (که اخیراً در بازی Squid Game شهرت یافته بود) در سریال نقش برلین را بازی میکند. او به صورت اسراآمیزی اردوگاه کار اجباری بدنام گاچئون کره شمالی جان سالم به در برده است.
ایفاگر نقش توکیو جئون جونگ سئو ( فیلم Burning) است.
با دیدن دو قسمت اول سریال هم نمیشود صد در صد حکم داد که سریال یک کپی معمولی از سریال اصلی خواهد شد یا تفاوتها و حتی نقاط قوتی نسبت به آن خواهد داشت یا خیر.
مشکل سریال این است که ما هر آن هر کاراکتر آن را با کاراکترهای خوب پرداخت شده و به دل نشسته مانی هایست اصلی مقایسه میکنیم و میبینیم که کیلومترها از آنها فاصله دارند و از انجا که مغز ما همیشه «اصل جنس» و چیز قدیمیتر را میپسندد، حتی اگر سریال چیزهای خوبی هم رو کند باز هم از انتقاد خواهیم کرد.
اما گذشته از داستانی که کمابیش ما انتها و توالیاش را میدانیم و نیز جذابیت کاراکترها از نظر بصری و فلش بک زدنها هم سریال کرهای خیلی نسبت به سریال اصلی عقبتر است.
فعلا تنها چیز قابل تامل در آن همین مسئله تحقق نیافتن به اصطلاح «رویای کرهای» است. یعنی همان پارادوکسی که شهروندان دیکتاتورزده با آن مواجه میشوند و میبینید که مثلا لیبی و عراق بعد از دیکتاتوری هم چنگی به دل نمیزند؛ نه از اقتصادی و نه امنیت ظاهری و نه بر صدر ننشتن جماعتی فرصت طلب! سناریویی سیاه!
اما یک چیز حاشیهای متفاوت در سریال، ماسکهایی است که سارفان ضرابخانه بر چهره میزنند. این ماسکها از ماسکهای کرهای هاهو hahoe الگوبرداری شدهاند. در سریال اصلی، از نقاب سالوادور دالی برای ابراز مقاومت در برابر بیعدالتی استفاده شد و دزدی راهی برای بازگرداندن مالی به افرادی بود که بیشترین ضربه را از تیغ بیرحمانه سرمایهداری دیده بودند.
ماسکهای هاهوتال ماسکهای سنتی کرهای هستند که در مراسم رقص سنتی استفاده میشوند که قدمت آن به قرن دوازدهم میرسد. آنها نشاندهنده شخصیتها در درامهای رقص آیینی موجود در مراسم هستند. منشأ این ماسکها از دهکده مردمی Hahoe و روستای Byeongsan در استان Gyeongsang شمالی، کره جنوبی هستند. این ماسکها جزء گنجینههای کره جنوبی به حساب میآیند و قدیمیترین ماسک هاهو در موزه ملی کره به نمایش گذاشته شده است. ماسکهای هاهوتال یکی از زیباترین و شناخته شدهترین تصاویری است که فرهنگ کره را نشان میدهد.
دولت کره جنوبی ماسکها را «گنجینه ملی شماره 121» و رقص پیولشین گوت تال نوری را بهعنوان «دارایی فرهنگی نامشهود مهم شماره 69» نامگذاری کرده شهر آندونگ هر ماه اکتبر میزبان جشنواره بینالمللی رقص ماسک است.
در مجموع میشود گفت که نسخه کرهای تنها به درد کسانی که میخورد که قصد تجدید خاطره با سریال اصلی به هر قیمت دارند. یا آنهایی که وقت کافی و ریسک برای دیدن چیزهای متفاوت دارند و در نهایت آنهایی که عاشق فیلمها و سریالهای کرهای هستند.