فیلم شاهزاده و دختر نمایشگر – خلاصه، تحلیل و نقد – The Prince and the Showgirl (1957)
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : لارنس اولیویر
کارگردان : اولیویر
فیلمنامه‌نویس : ترنس راتیگان، برمبنای نمایش‌نامه شاهزاده خفته نوشته خودش.
فیلمبردار : جک کاردیف.
آهنگساز(موسیقی متن) : ریچارد آدینسل
هنرپیشگان : مریلین مونرو، لارنس اولیویر، سیبیل تورندایک، ریچارد واتیس، جرمی اسپنسر، ازموند نایت و پل هاردویک.
نوع فیلم : رنگی، ۱۱۷ دقیقه.
لندن، سال ۱۹۱۱. دختر نمایشگر آمریکائی، “السی مارینا” (مونرو) نظر “شاهزاده چارلز” (اولیویر)، نایب‌السلطنه کارپات را که برای شرکت در مراسم تاجگذاری “جرج پنجم” به انگلستان آمده، جلب می‌کند. “چارلز”، “السی” را به بهانه صرف شام به سفارتخانه دعوت می‌کند، اما موفق به فریب او نمی‌شود. با این همه، صبح روز بعد که “السی” در سفارتخانه بیدار می‌شود خود را دل باخته “چارلز” می‌یابد. در حالی که “چارلز” می‌خواهد هرچه زودتر از شر دختر خلاصی پیدا کند. به‌زودی “السی” در می‌یابد که “چارلز” با فرزندش، “نیکلاس” (اسپنسر) دچار اختلاف است و پسر روزشماری می‌کند که هجده ماه بعد با رسیدن به سن قانونی، تاج و تخت سلطنتی را در اختیار بگیرد. حالا او می‌کوشد تا اختلافات پدر و پسر را برط کند…
همکاری دو بازیگر از هر نظر متفاوت، همان‌قدر عجیب است که علاقه میان یک شاهزاده و یک دختر نمایشگر! اما نتیجه این همکاری، به شکلی اعجاب‌انگیز، موفق‌تر از اجرای تآتری آن (با بازی همسر آن سال‌های اولیویر، ویوین لی، در نقش “السی”) از آب در می‌آید. فیلم که ـ در انگلستان جلوی دوربین می‌رود ـ ریتمی کند دارد و کمبود طنز در آن محسوس است. اما مونرو، در سی سالگی و بیست‌وپنجمین اثرش، خود را در کمال نشان می‌دهد و یکی از بهترین بازی‌های عمرش را ارائه می‌کند.
