۵ تصور اشتباه در مورد زیبایی و سلامت پوست

به گفته‌ی دکتر جن گانتر، پوست شما بزرگترین اندام در بدن شماست…اما ممکن است بخشی باشد که بیشترین تصورات اشتباه در آن وجود دارد.او ۵ افسانه‌ی غلط اندازدرمورد پوست، از ضدآفتاب گرفته تا سرطان و شکلات،را بیان می کند و راه های حفاظت از آن را نیز به اشتراک می گذارد.

ما به مراقبت از پوستمان خیلی اهمیت می‌دهیم که البته منطقی است، چون اولین بخشی‌ست که توسط دیگران دیده می‌شود. پوست همچنین بخشی از بدن ما است، که تصورات اشتباهی در مورد آن وجود دارد. بنابراین امروز، می‌خواهم به چند افسانه‌ی رایج درمورد پوستمان بپردازم.

افسانه‌ی شماره‌ی یک_ پوست سالم، پوستی بدون نقص است

وقتی به پوست سالم فکر می‌کنیم، معمولا به پوستی تمیز، سطحی صاف و درخشان و خالی از لکه فکر می‌کنیم. اما پوست یک اندام زنده ‌است، درست مثلِ قلب و ریه‌ها و درست مثل هر اندام دیگری، اندامِ پیچیده‌ای است که کارکردهای زیادی دارد، و فقط محدود به اتفاقاتی که روی سطح آن می‌افتد نمی‌شود.

لایه‌ی بیرونیِ پوست که قابل دیدن است اپیدرم نام دارد، که از انواع مختلفی از سلول‌ها ساخته شده که شاملِ کراتینوسیت‌هاست، که هر چهار هفته یکبار جایگزین می‌شوند. همزمان با رشد سلول‌های جدید، سلول‌های قدیمی به سمت بالا رانده می‌شوند. و لایه‌ی سختی را تشکیل می‌دهند که عبور آب و میکروب‌ها از آن سخت است. کراتینوسیت‌ها همچنین ویتامین دی را از نور خورشید جذب می‌کنند، که برای سلامتی ما بسیار حیاتی‌ست. سلول‌های مهم دیگر در اپیدرم شامل ملانوسیت‌هاست، که ملانین یا رنگدانه پوست را تولید می‌کند، و همینطور سلول‌های لانگرهانس، که مانند نگهبانان کوچکی برای یافتن عوامل بیماری‌زا گشت می‌زنند.

درمیس،دومین لایه‌ی سخت پوست ما است، که شناخته شده نیست. آنها مانند داربست‌های کلاژنی‌ای هستند که خانه‌ای برای رگ‌های خونی و فولیکول‌ها و غدد مو است. آنها همچنین با سلول‌های عصبی خاصی پوشیده شده‌اند به نام گیرنده‌های حسی که اجازه می‌دهد فشار، ارتعاش و حتی درد را حس کنیم برخی از آنها تا اپیدرم هم گسترش می‌یابند. درمیس‌ها همچنین به تنظیم دما هم کمک می‌کنند. اگر سردمان شود، رگ‌های خونی ما برای حفظ گرما منقبض می‌شوند، و اگر گرممان شود آنها منبسط می‌شوند تا گرمارا آزاد کنند.

به ما گفته شده که پوستمان را لایه برداری، برنزه و رنگ کنیم، از غلتک و سرم و لیزر استفاده کنیم. بعضی از اینها جواب می‌دهد، مخصوصا برای کسانی با شرایط پوستی خاص، اما برای پوست‌های نرمال تا سالم احتمالا هزینه‌های زیادی را خرج محصولات بیهوده می‌کنیم. چون پوست سالم، پوستی‌ست که فقط وظایفش را انجام می‌دهد.

افسانه‌ی دوم_شما فقط در روزهای آفتابی به ضد آفتاب نیاز دارید

اشعه‌ی فرابنفش خورشید آنچنان قوی است، که سلول‌های DNA ما را نابود می‌کند. دو عامل اثرگذار بر روی پوست وجود دارد. اشعه‌ی UVA به درمیس نفوذ می‌کند، و کلاژن پوست را از بین می‌برد و پیری را سرعت می‌بخشد. در همین بین، اشعه‌ی UVB اپیدرم‌ها را می‌پزد و باعث آفتاب‌سوختگی می‌شود. با اینکه سلول‌های ما می‌توانند این آسیب را ترمیم کنند اما با گذشت زمان انباشته می‌شوند و در بعضی افراد به سرطان پوست منجر می‌شود. پوست ما دارای یک سیستم دفاعی‌ست. وقتی در معرض UV قرار می‌گیرد، ملانوسیت ها ملانین بیشتری آزاد می‌کنند و ما برنزه می‌شویم. این پروسه درواقع راهی‌ست که پوست به وسیله‌ی آن آسیبی که دیده را نشان می‌دهد تا خود را از آسیب بیشتر حفظ کند. بنابراین با استفاده از ضد‌آفتابی با SPF ۳۰، حتی در هوای ابری شما خود را از سرطان پوست و پیری زودرس حفظ می‌کنید. فقط کرمی را انتخاب کنید که طیف گسترده‌ای را در بر گیرد. یعنی هم مانع اشعه‌ی UVA و هم مانع UVB شود.

افسانه ی شماره‌ی سه_ افرادی با پوست‌های تیره نیاز به ضد آفتاب ندارند

بیشتر ما دو نوع ملانین تولید می‌کنیم_ یوملانین،مرتبط با رنگ‌های قهوه‌ای تیره‌تر، و فئوملانین،مرتبط با پوست روشن و کک و مکی. رنگ پوست ما بستگی به نسبت این دو ملانین دارد و تراکم رنگدانه‌ها ساختار سلول‌هایمان را تشکیل می‌دهند. اینکه وجود میزان بیشتری از ملانین، مخصوصا نوع اول از پوست درمقابل خورشید محافظت می‌کند، درست است که البته بسته به اینکه چقدر پوستمان تیره است، ما مقداری SPF طبیعی داریم، اما این مقدار اصلا کافی نیست. ما، همگی به ضدآفتاب برای جلوگیری از آسیب نیاز داریم. بیماران سیاه پوست و اسپانیایی بیشتر مستعد این هستند که سرطان پوستشان در مراحل پیشرفته تشخیص داده شود. چرا؟ چون نژاد پرستی در حوزه‌ی دارو و درمان هم وارد شده‌است. بیشتر متخصصان پوست سفید پوست هستند، و ما آموزش دیدیم که بیماری‌ها را در سفید پوستان تشخیص دهیم. ضمناً، مردمِ رنگین پوست این افسانه را که پوست‌های تیره مستعد سرطان پوست نیستند، تکرار می‌کنند. بیمارانِ سیاه‌پوست،همچنین، کمتر غربالگری زودرس انجام می‌دهند که به تشخیص دیرهنگام منجر می‌شود.

یکی از انواع خطرناک سرطان پوست، ملانوم آکرال است، که ممکن است لزوما اشعه‌های فرابنفش باعث آن نباشد و در قسمت‌هایی از بدن ظاهر شوند _زیر ناخن‌ها و کف پاهایمان_ که حتی فکرش را هم نمی‌کردیم. این مسئله‌ای‌ست که نیاز است در مورد آن اطلاع‌رسانی بیشتری انجام گیرد مخصوصا به افراد رنگین پوست، که بعد از سال‌ها عدم درمان مناسب توسطِ سیستم پزشکی آمریکا، نسبت به پزشکان احساس بی اعتمادی بیشتری دارند.

افسانه‌ی چهارم_ می‌توانید منافذ پوست را کوچک کنید

منافذ پوست یکسری دهانه‌های ریز هستند. اگر پایین‌تر بروید، یک فولیکول یا غده مو پیدا خواهید کرد. می‌توان منافذ را به عنوان مَجرا در نظر گرفت. اینها هستند که باعث می‌شوند عرق، شما را خنک کند و روغن، پوست شما را چرب. اندازه‌ی منافذ بستگی زیادی به ژنتیک دارد، و درواقع کوچک نمی‌شوند، اما می‌توانند زمانی که پوست با آرایش یا با محصولات بد تحریک می‌شود،گسترش یابند. پس پول‌تان را صرف کوچک کننده‌های منافذ نکنید و فقط پوستتان را با محصولات غیر کامدوژنیک_ محصولاتی که مانع از بسته شدن منافذ می‌شوند، بشویید.

افسانه‌ی پنجم_شکلات باعث بروز جوش می‌شود

جوش التهابی‌ست که وقتی فولیکول‌های موی ما با روغن و پوست مرده مسدود می‌شود و باعث رشد باکتری می‌شود، به وجود می‌آید. عوامل زیادی در این امر دخیل هستند، از هورمون‌ها گرفته تا ژنتیک. تحقیقات زیادی درمورد ارتباط بین شکلات و جوش انجام شده اما نتایج آنها بدرد نخور هستند. تحقیقاتی که می‌گویند شکلات، تشدید‌کننده‌ی جوش است خیلی کم است، درنتیجه به حساب نمی‌آیند، و تحقیقاتی که شکلات را از این اتهام تبرئه می‌کنند بعضی اوقات توسط خود تولید کنندگان شکلات انجام می‌شوند. مطالعه‌ی تاثیر تغذیه و تاثیر آن بر آکنه پیچیده‌ است، اما تحقیقات می‌گویند که سالم ترین رژیم غذایی برای بدن می‌تواند سالم ترین رژیم غذایی برای پوست هم باشد.

پوست ما اندامِ شگفت انگیزی‌ست، پس یادمان باشد که با آن به درستی رفتار کنیم. ضدآفتاب بزنید و مراقبِ خال‌ها باشید تا اگر تغییری رخ داد به متخصص پوست مراجعه کنید. و این افسانه‌ها را هم نادیده بگیرید، باشه؟