عکاسی که از تنهایی در نیویورک عکاسی می‌کند – من در میان جمع و دلم جای دیگر است
بسیاری از عکاسان شهری از پرسپکتیوها و مناظر ناخودآگاه تعامل و چهره‌های خاص عکس برمی‌دارند و اما عکسبرداری از چهره‌های تک و منفرد و تنها سوژه جالب‌تر می‌تواند باشد. همان‌ها که گهگاه می‌بینیم و برای یکی دو ثانیه فکر می‌کنیم که برای چه این همه در هم فرو رفته‌اند و چهره در هم برده‌اند و در روشنایی چشمشان دیگر فروغی مشاهده نمی‌شود.
این سوژه در یکی از بزرگ‌ترین شهرهای دنیا یعنی نیویوبرک هم می‌تواند پی گرفته شود. این احساس در همه جا در شهر نیویورک قابل لمس است. مکانی مملو از 8 میلیون نفر، که بسیاری از آنها مهاجر هستند.
شبح سریع آنها را می‌بینیم که لحظه‌ای از جلو ما می‌گذارند و در این میان عکاس خیابانی باید انقدر باهوش و فرصت‌طلب باشد که این کادرها را از دست ندهد.
سوژه تنهایی، سوژه مورد علاقه عکاسی به نام لوک کورداس است.
او از تنهایی یک راننده اوبر که از ونزوئلا گریخته و خانواده‌اش را پشت سر گذاشه یا کسی که فقط در برنامه‌های دوستیابی هم‌صبحتی پیدا می‌کند، عکس برمی‌دارد. یا از تنهایی زن میانسال اوکراینی در سوپرمارکت محلی که به روسی به عکاس می‌گویند که عکاس او را به یاد پسرش می‌اندازند. او از کشوری جنگ‌زده گریحته‌اند.
سرانجام، تنهایی کسی که به خدا اعتقادی ندارد، کسی که کم کم دارد با تصادفی و عدم قطعیت اساسی در دنیای ما کنار می‌آید. همه این افراد واقعی در حاشیه دنیای پرشتاب یعنی نیویورک وجود دارند.
منبع: luckordas.com
