تلسکوپ فضایی جیمز وب به قلب سحابی شکارچی خیره شد و منظره‌ای زیبا و عالی از آن ثبت کرد
سحابی شکارچی Orion یکی از مناطق مورد مطالعه محبوب در آسمان ماست.
یک مجموعه ابری وسیع که ستارگان نوزاد را به دنیا می‌آورد و پرورش می‌دهد، در میان صورت فلکی شکارچی و آنقدر بزرگ، نزدیک و درخشان است که با چشم غیرمسلح نیز قابل مشاهده است
سحابی شکارچی در فاصله 1344 سال نوری از ما، یکی از مهم‌ترین اهداف رصدی در آسمان برای درک شکل‌گیری ستاره‌ها است. اگرچه ما از زمان کشف رسمی این سحابی در سال 1610 به این سحابی خیره شده‌ایم، با این حال، تمام اسرار آن را کشف نکرده‌ایم.
اکنون، قدرتمندترین تلسکوپ فضایی که تا کنون ساخته شده است، نگاهی تازه به قلب سحابی شکارچی انداخته سات.
اخترشناسان می‌گویند، تصاویر جدیدی که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب به دست آمده است، دقیق‌ترین و واضح‌ترین تصاویری است که تاکنون دیده‌ایم.
تشکیل ستاره یک فرآیند بسیار گازی و غبارآلود است. ستارگان کوچک از توده‌های متراکم در ابر‌های غبار و گاز متولد می‌شوند که تحت نیروی گرانش فرو میریزند و شروع به انباشته کردن مواد از ابر اطراف خود می‌کنند و با چرخش، ستاره دیسکی را تشکیل می‌دهند.
اما ماهیت این فرآیند به این معنی است که دیدن زایش ستاره سخت می‌شود، چون همه آن غبار و گاز مانع از خروج نور به بیرون می‌شود تا به ما نشان دهد چه چیزی در داخل رخ می‌دهد.
با این حال، طول موج‌های طولانی‌تر نور فروسرخ، یعنی محدوده‌ای که جیمز وب از طریق آن جهان را مشاهده می‌کند، می‌تواند به غبار نفوذ کند و به ما دیدی به مناطق غیرممکن در طول موج‌های کوتاه‌تر، مانند طیف مرئی، بدهد.
این مقایسه با یک تصویر نوری هابل از همان منطقه (سمت چپ) نشان می‌دهد که جیمز وب چقدر به طور مؤثر آنچه را که در زیر گرد و غبار است دیده است.
تصویر جدید بر ساختاری به نام Orion Bar متمرکز است که به صورت مورب از بالا و سمت چپ به سمت راست و پایین امتداد دارد. نور خوشه‌ای از ستاره‌های جوان و داغ به نام خوشه ذوزنقه صحنه را از گوشه بالا سمت راست روشن می‌کند. این نور ماوراء بنفش خشن و یونیزه‌کننده به آرامی نوار را از بین می‌برد.
این یکی از فرآیند‌هایی است که اخترشناسان آن را بازخورد می‌نامند – زمانی که باد یا تشعشعات یک جسم ستاره‌ای مواد را دور می‌زند و شکل‌گیری ستاره‌ها را کاهش می‌دهد یا خاموش می‌کند. آن‌ها همچنین اشکال و ساختار‌های پیچیده‌ای را در یک ابر مولکولی تولید می‌کنند، از جمله رشته‌ها و حفره‌ها، که هر دو در تصویر جدید ثبت شده‌اند.
دیگر اجرام در تصویر شامل گلبول‌ها (توده‌های متراکم مواد با ستاره‌های کوچک در داخل) و یک ستاره جوان در حال رشد با دیسکی از مواد در اطراف آن است. این دیسک از بیرون توسط تابش ستارگان ذوزنقه تبخیر می‌شود. نزدیک به 180 مورد از این اجسام به نام پروپلید در سحابی شکارچی پیدا شده است.
درخشان‌ترین ستاره‌ای که در تصویر می‌بینید θ2 شکارچی A نام دارد و یکی از اعضای یک منظومه چند ستاره در کنار خوشه ذوزنقه است که به نام θ1 اوریونیس نیز شناخته می‌شود. جالب توجه است که θ2 اوریونیس A نیز به خودی خود یک منظومه سه ستاره است.
θ2 Orionis A با چشم غیرمسلح از مناطقی از زمین قابل رویت است و بیش از 100000 برابر روشن‌تر از خورشید است. نور آن از گرد و غبار اطراف آن منعکس می‌شود و درخشش قرمز زیبایی ایجاد می‌کند.
امیدواریم تجزیه و تحلیل عمیق‌تر، در مورد فرآیند‌های متعدد و متنوعی که می‌توانیم در این تصویر مشاهده کنیم، اطلاعات بیشتری به ما می‌دهد. گمان می‌رود منظومه شمسی ما در محیطی شبیه به سحابی شکارچی متولد شده باشد. بنابراین، به نوبه خود، این مطالعات آینده ممکن است اطلاعات بیشتری در مورد چگونگی شکل‌گیری خورشید ما، و غبار ستاره‌ای که زمین و تمام سیارات را تشکیل می‌دهد، نشان دهد.
می‌توانید تصاویر در اندازه واقعی را از وب سایت برنامه Early Release Science Photodissociation Regions for All دانلود کنید.
