عکس با وضوح بالای تلسکوپ هابل از سحابی شکارچی شبیه یک منظره رؤیایی سورئال است
یکی از زیباترین و دیدنیترین مناطق آسمان شب، صورت فلکی شکارچی Orion است.
بین ستارههای آلنیتاک، سیف و ریگل، ابر وسیع و غلیظی از غبار و گاز بین ستارهای شناور است. این سحابی شکارچی است، انباری از مواد که در دل آن ستارههای نو زاده میشوند.
صورت فلکی شکارچی با عرض 24 سال نوری، آنقدر نزدیک و بزرگ است که با چشم غیر مسلح قابل مشاهده است.
این ابر تماشایی به دلیل نزدیکی نسبی آن (حدود 1344 سال نوری از خورشید)، آزمایشگاه مهمی برای درک چگونگی تشکیل ستاره است.
در عکس جدید تلسکوپ هابل از سحابی شکارچی، ابرهایی با رنگآمیزی ظریف در پسزمینه تاریک مخملی فضا را میبینیم. اما در وسط آن یک تعامل کیهانی نادر و شگفتانگیز مشاهده میشود که توسط ستاره نوزاد IX اوری Ori ایجاد شده.
این فعل و انفعال که HH 505 نامیده میشود، چیزی است که به عنوان یک شیء هربیگ-هارو Herbig-Haro object شناخته میشود. تشکیل آنها مستلزم مجموعهای از شرایط خاص است.
برای این تعامل خاص ابتدا به یک ستاره در مراحل اولیه یا اصطلاحا کودکی خود نیاز است. یک گره متراکم از ابر مولکولی، مانند مهد کودک ستارهای شکارچی، شکل میگیرد و در زیر جرم خود فرو میریزد و میچرخد. به موازات این چرخش در موادی از ابرهای اطراف خود میپیچد که به ستاره اجازه رشد میدهد.
با تجمع این ماده بر روی ستاره کودک، جتهای پلاسما قدرتمندی از قطبهای ستاره پرتاب میشوند. تصور میشود که برخی از موادی که به دور ستاره میچرخند در امتداد خطوط میدان مغناطیسی خارجی ستاره به سمت قطبها منحرف میشوند. این خطوط میدان مغناطیسی به عنوان یک شتابدهنده ذرات عمل میکنند به طوری که وقتی مواد به قطبها میرسند، با سرعتهای باورنکردنی پرتاب میشوند.
یک شیء هربیگ هارو زمانی شکل میگیرد که این جتها با سرعت فوقالعادهای بالایی حرکت میکنند، به شدت به گاز اطراف برخورد میکنند و آنها را با شوک گرمایی وادار به درخشش میکنند. این همان چیزی است که در عکس به صورت دو استوانه نورانی درخشان دیده میشود.
اخترشناسان با مطالعه آنها میفهمند که چگونه ستارههای کوچک مواد را از ابرهای اطراف خود دور میکنند. این امر گاز و غباری را که ستارگان در حال رشد تغذیه میکند، قطع میکند و اندازه ستاره بالغ را تعیین میکند.
عکس جدید را میتوان با کیفیت بالا از وب سایت هابل دانلود کنید.