بزرگترین موجود زنده جهان نشانه‌هایی از جدایی را نشان می‌دهد!
یکی از بزرگترین موجودات زنده جهان که یک کلونی از درختان با ساختار ژنتیکی یکسان است و دارای یک سیستم ریشه واحد است.
حالا یک بوم‌شناس از دانشگاه ایالتی یوتا هشدار داده که این ابردرخت، برای اولین بار در تاریخ طولانی خود در خطر تجزیه شدن به چندین قسمت مجزا قرار گرفته است.
این کلونی منحصر به فرد از درختان آسپن که پاندو نام دارد است. اولین بار در اواسط دهه 1970 دانشمندان مشکوک شدند که چیزی غیر عادی‌ای در این ابردرخت وجود داشته باشد. آزمایش‌های ژنتیکی در سال‌های بعد نشان داد که هر درخت در این کلنی بزرگ شبیه درختان دیگر است، به این معنی که آنها احتمالاً یک سیستم ریشه زیرزمینی غول‌پیکر مشترک دارند.
گروه‌های کلونال این نوع درختان غیرمعمول نیستند، اما اندازه بزرگ و سن پاندو آن را به یکی از منحصر به فردترین موجودات روی کره زمین تبدیل کرده. در حالی که درختان منفرد این کلنی معمولاً فقط حدود 100 سال عمر می‌کنند، سن سیستم ریشه کلی پاندو حدود 10000 سال تخمین زده شده است.
پاندو به عنوان بزرگترین موجود زنده جهان از نظر جرم زیستی ناخالص در نظر گرفته می‌شود. وزن آن حدود 6000 تن برآورد شده است. از نظر مساحت، اخیراً بزرگترین موجود زنده جهان یک علفزار عظیم از علف‌های دریایی در سواحل استرالیا شناسایی شده است.
پل راجرز بوم‌شناس سال‌هاست که در مورد پاندو مطالعه می‌کند. در سال 2017، او مطالعه‌ای را در زمینه بررسی اثرات فرآیند‌های مدرن مدیریت جنگل بر این ارگانیسم نوشت. در آن زمان، راجرز پیشنهاد کرد که پاندو ممکن است در معرض تهدید قرار گیرد زیرا تجاوز انسان و حیوان توانایی آن را برای تولید درخت‌ها (اصطلاحا ساقه‌های جدید) تهدید می‌کند.
مطالعه بعدی در سال 2018 نشان داد که حصارکشی در مناطق خاصی می‌تواند راهی مؤثر برای حفظ توانایی پاندو در بازسازی باشد. با این حال، راجرز در مقاله‌ای جدید پیشنهاد می‌کند که حصارکشی ممکن است برای نجات پاندو کافی نباشد، زیرا سیستم ریشه‌ای عظیم در حال نشان دادن نشانه‌هایی از شکسته شدن به سه موجودیت مجزای کوچکتر است.
به گفته راجرز، مشکل اصلی پاندو این است که گوزن‌ها و گاو‌ها قبل از بالغ شدن ساقه‌های جدید را می‌خورند. این مشکل در ابتدا به این دلیل به وجود آمد که انسان‌ها در قرن گذشته جمعیت شکارچی گرگ‌ها و خرس‌ها را در این منطقه کاهش داده بودند.
بنابراین، در حالی که چند سال پیش حصار راه حل مناسبی به نظر می‌رسید، اتفاقی که افتاده این است که نرده‌ها در ابتدا تنها حدود 50 درصد از سیستم ریشه را پوشش می‌دادند. و اکنون این ارگانیسم نشانه‌هایی از سه مسیر اکولوژیکی متمایز از خود نشان می‌دهد که نشان می‌دهد می‌تواند به سه سیستم جداگانه تقسیم شود.
راجرز توضیح داد: «من فکر می‌کنم اگر بخواهیم ارگانیسم را تنها با حصار‌ها نجات دهیم، نوعی باغ وحش درست کرده ایم.» و »در نهایت باید به مشکلات اساسی بسیاری از آهو‌ها و گاو‌های در حال گشت و‌گذار در این منظره بپردازیم.»
داستان پاندو و زوال آن، نمونه‌ای از خسارت و تجاوز انسان به محیط زیست است که باعث ایجاد تغییراتی در اکوسیست مشده.
درس‌های فراگرفته شده از بررسی پاندو ممکن است برای سیستم‌های صخره‌ای غنی از گونه‌ها، که با چالش‌های مشابه در سطح جهانی مواجه هستند، به کار رود.
این مطالعه در Conservation Science and Practice منتشر شده.
منبع: دانشگاه ایالتی یوتا
