فیلم جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند – معرفی و بررسی – Where the Crawdads Sing

دوست‌داران کتاب به محضی که نام فیلم جدید جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند را شنیدند متوجه شدند که از روی چه کتابی اقتباس شده است.

کتاب جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند نام رمانی جنایی و رمزآلود از دلیا اوئینز است. جایی که خرچنگ‌ها آواز می‌خوانند سرگذشت کیا کلارک است که به دختر مرداب معروف است و اهالی دهکده به او به جرم قتل مشکوک شده‌اند.

کتاب جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند برای مدت‌ها در صدر پرفروش‌ترین‌های نیویورک‌تایمز قرار داشت.

دلیا اوئینز در کتاب جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند، با داستانی جذاب، سرگذشت دختری را روایت می‌کند که همراه با پدرش، در حاشیه‌ی یک مرداب در طبیعت بکر کارولینا زندگی می‌کند. زندگی کیا کلارک در گذر است. همه او را به اسم دختر مرداب می‌شناسند و او هم ارتباطات خاص خودش را دارد. با طبیعت محشور است و می‌تواند به راحتی با گیاهان و حیوانات ارتباط برقرار کند.

این کتاب تصویری از رنج تنهایی و غرور و تعصب و تلاش برای زندگی است که شما را با خود در اتفاقات هیجان‌انگیز و جذاب غرق می‌کند.

«مرداب مانند باتلاق نیست. مرداب، مکان روشنی است که در آبش که تا آسمان جاری است، گیاه می‌روید. جایی است که آبراه‌های آرام آن، خورشید درخشان را با خودشان به دریا می‌برند و پرندگان پادرازش با وقاری غیرمنتظره، طوری که گویی برای پرواز ساخته نشده‌اند، با وجود هیاهوی هزاران غاز برفی سرخوشند. همچنین، در مرداب، گل و لای واقعی فرورونده، به زمین‌های کم عمق پوشیده از خزه که در دل جنگل‌های مرطوب پنهان شده‌اند، منتهی می‌شود. آب باتلاق تیره و راکد است، چرا که نور را در گلوی گل آلودش فرو داده است. در این کنج خلوت، حتی جانوران شبگرد نیز روزخیز هستند. البته، اینجا هم صدا هست اما باتلاق در مقایسه با مرداب ساکت‌تر است چرا که فساد، عملی سلولی است. زندگی فاسد می‌شود و بوی تعفن می‌گیرد و به چیزی نامطبوع و بی‌مصرف تبدیل می‌شود. به این ترتیب، غوطه وری اندوه بار مرگ، زندگی می‌آفریند.»

اما فیلم جدید Where the Crawdads Sing را اولیویا نیومن کارگردانی کرده که تا حالا فیلم شاخصی به کارگردانی او ندیده بودیم به جز فیلم First Match.

در این فیلم دیزی ادگار جونز نقش کیا را بازی می‌کند. اما مشهورترین هنرپیشه فیلم دیوید استراترن است که همین چند وقت پیش باز یدرخشان او را در Nightmare Alley دیده بودیم و اینجا نقش یک وکیل را بازی می‌کند.

فیلم داستانش را سرراست و بی‍یرایه بیان می‌کند و شما ضمن اینکه با دردهای یک دختر نوجوان آشنا می‌شوید، مشتاق می‌شوید بدانید که داستان قتل چه بوده و چه پیش آمده است.

فیلم جایی که خرچنگ ها آواز می‌خوانند برای دیدن در یک روز تعطیل فیلم متوسط خوبی است، اما برخی منتقدها او به آن تاخته‌اند که ضرب‌آهنگ یکنواختی دارد و فاقد تعلیق است. آنها می‌گویند که فیلم شانس تبدیل شدن به یک اقتباس درخشان را داشته؛ اما متاسفانه کارگردان آن را حرام کرده است!

ترانه فیلم را تیلور سویفت  نوشته و اجرا می‌کند که بر انتظارات فیلم می‌افزاید.

محاکمه یک زن جوان و خاطرات دوران کودکی خشن او در دهه‌های 1950 و 1960 در کارولینای شمالی، روایت می‌شود، اما باز منتقدها از نظر منطقی فیلم را دوست ندارند و می‌گویند که داستان زنی شجاع که در طبیعت بزرگ شده و بر اساس قوانین خودش زندگی می‌کند، به‌طور غیرمعمولی ملایم و محدود است. و جدای از بازی چند لایه دیزی ادگار جونز به عنوان شخصیت اصلی آن، شخصیت‌ها هرگز فراتر از یک یا دو ویژگی اساسی تکامل نمی‌یابند.

داستان از آنجا شروع می‌شود که در اکتبر 1969 در باتلاق‌های خیالی بارکلی کوو، کارولینای شمالی، چند پسر به طور تصادفی با جسدی مواجه می‌شوند که در گل و لای افتاده است. معلوم می‌شود که چیس اندروز، به قتل رسیده و کیی ادگار جون، مظنون اصلی می‌شود … در مورد باقی داستان برای پیشگیری از اسپویل چیزی نمی‌نویسم.

در ضمن کتاب را هم می‌توانید بخوانید:

جایی که خرچنگ ها آواز می خوانند
نویسنده: دیلیا اوئینز
مترجم: آرتمیس مسعودی
نشر آموت