مشخص شده که دارویی که برای آرتریت روماتوئید استفاده می‌شد، چربی‌سوزی را تقویت می‌کند و ضد دیابت هم است

دانشمندانی که روی فعالیت دارویی مورد استفاده برای درمان آرتریت روماتوئید مطالعه می‌کنند، دریافته‌اند که این دارو دارای عملکرد‌های شگفت‌انگیزی است که برخی از آن‌ها ممکن است برای مقابله با دیابت مفید باشند. این تحقیق که بر روی مدل‌های موشی انجام شد، نشان می‌دهد که چگونه این ترکیب دارای پتانسیل دوگانه برای مقابله با التهاب مرتبط با این بیماری است و در عین تقویت متابولیک هم دارد و می‌تواند به تنظیم اشتها و ارتقای به اصطلاخ چربی‌سوزی در افراد چاق کمک کند.

این مطالعه که توسط محققان کالج پزشکی بیلور هدایت می‌شود، از دانش نوظهور در مورد نقش التهاب در مقاومت به انسولین و چگونگی استفاده از دارو‌هایی که آن را در برابر دیابت استفاده می‌کنند، سرچشمه می‌گیرد. یکی از ویژگی‌های دیابت،  ناتوانی سلول‌ها در پاسخ به به انسولین و جذب گلوکز از خون  است و مطالعات ارتباط بین آن و التهاب در بافت چربی سفید را مشخص کرده است.

برای درک بهتر این ارتباط، نویسندگان این مطالعه پایگاه داده‌ای از دارو‌های موجود را در جستجوی دارویی که ممکن است بر التهاب و دیابت تأثیر بگذارد،ایجاد کردند.

دکتر آرون آر. کاکس، نویسنده مقاله می‌گوید که آنها موفق شدند که داروی اورانوفین auranofin  را شناسایی کنند، داروی مورد تأیید FDA که برای درمان آرتریت روماتوئید، استفاده می‌شود.

اورانوفین دارای خواص ضد التهابی است و الان مشخص شده که برای  چاقی و دیابت هم مفید است.

دانشمندان مدل‌های موش دیابت را با اورانوفین درمان کردند و اثرات متابولیک را از نزدیک مورد بررسی قرار دادند و حیوانات را مجبور به مصرف رژیم غذایی پرچرب کردند. یکی از یافته‌های کلیدی بر روی هورمونی به نام لپتین متمرکز بود که توسط سلول‌های چربی تولید می‌شود و به مغز سیگنال می‌دهد که ما سیر هستیم.

در افراد چاق با سلول‌های چربی بیشتر، سطح لپتین به‌گونه‌ای افزایش می‌یابد که این ارتباطات با مغز را از بین می‌برد و باعث می‌شود، پرخوری کنند.

اورانوفین سطح لپتین را در موش‌های چاق کاهش می‌دهد. این دارو همچنین سیگنال‌های متابولیک را در بافت چربی سفید بهبود می‌بخشد به نحوی که باعث افزایش میزان چربی سوزی، بهبود حساسیت به انسولین و مقابله با سایر اثرات مرتبط با چاقی می‌شود.

پس اورانوفین حساسیت به انسولین یا توانایی بدن برای پاسخ به انسولین برای حفظ قند خون در سطوح سالم را بهبود بخشید. این دارو همچنین تغییرات مرتبط با چاقی مانند هیپرانسولینمی – یعنی سطح انسولین خون که بالاتر از حد طبیعی است – در مدل موشی نرمال کرد.

البته محققان خاطرنشان می‌کنند که قبل از اینکه این نتایج‌امیدوارکننده وارد مراحل بالینی انسانی شوند، کارهای زیادی باید انجام شود.

این تحقیق در مجله Cell Metabolism منتشر شد.

منبع: کالج پزشکی بیلور