مگس‌های میوه به جای حرکت دادن چشم‌ها، شبکیه چشم خود را حرکت می‌دهند

مگس‌های میوه از بسیاری جهات با ما تفاوت دارند، از جمله اینکه که آنها نمی‌توانند چشمان خود را نسبت به بقیه سر خود حرکت دهند! با این حال، این مشکلی برای آنها ایجاد نمی‌کند، زیرا تحقیقات جدید نشان می‌دهد که آنها شبکیه چشم خود را به جای همه چشم حرکت می‌دهند.

مگس‌های میوه در واقع اولین حیواناتی نیستند که از راهبرد حرکت شبکیه استفاده می‌کنند. قبلاً عنکبوت‌هایی پیدا شده بودند که این کار را انجام می‌دادند.

در ابتدا دانشمندان با استفاده از یک مولکول فلورسنت که به فیبرهای عضلانی متصل می‌شود، کشف کردند که مگس های میوه در واقع دارای دو عضله متصل به هر یک از شبکیه چشم خود هستند. این ماهیچه‌ها، شبکیه را هم به جلو و هم به سمت عقب و هم بالا و پایین حرکت می‌دهند.

هنگامی که مگس‌ها متعاقباً در مقابل یک صفحه LED پانوراما با سرهای بی‌حرکت قرار گرفتند، مشخص شد که آنها شبکیه چشم خود را حرکت می‌دهند تا الگوهای متحرکی را که روی صفحه نمایش داده می شد دنبال کنند.

حرکات چشم فقط برای دنبال کردن حرکات مورد استفاده قرار نمی گیرند. هنگامی که ما در حال مشاهده اشیاء ثابت هستیم، چشمان ما همچنان حرکات غیرارادی کوچکی را انجام می دهد که به عنوان میکرو ساکاد شناخته می‌شوند. این کار باعث می‌شود که چشم‌های ما همچنان آنچه را که به آن نگاه می‌کنیم زیر نظر بگیرند و به عبارتی فوکوس روی آنها داشته باشند. در غیر این صورت، تصویر درک شده ما از شی شروع به محو شدن می‌کرد تا زمانی که تلاشی آگاهانه برای حرکت دادن چشمانمان انجام بدهیم.

هنگامی که مگس ها با صحنه‌های ثابتی روبرو می‌شوند، شبکیه چشم آنها نیز حرکات کوچکی شبیه میکروساکاد انجام می‌دهد. اعتقاد بر این است که همراه با هدفی که میکروساکادها در انسان و سایر حیوانات انجام می دهند، حرکات شبکیه مگس‌ها نیز ممکن است به بهبود وضوح بینایی آنها کمک کند. در حالی که ما تقریباً 150 میلیون نورون گیرنده نوری در هر چشم داریم، مگس میوه تنها حدود 6000 نورون دارد.

علاوه بر این، شبکیه متحرک حشرات ممکن است به آنها اجازه انجام کاری را بدهد که ما نمی‌توانیم.

هنگامی که مگس‌ها روی دستگاهی شبیه تردمیل با شکاف‌های کوچک در سطح راه رفتن نگه داشته می‌شدند، شبکیه‌های آن‌ها در لحظه عبور از شکاف‌ها به سمت یکدیگر حرکت می‌کردند. هنگامی که آزمایش مشابهی روی مگس هایی انجام شد که  که شبکیه‌های آهسته‌تری داشتند، حشرات در عبور از شکاف‌ها مشکل پیدا می‌کردند. این نشان می‌دهد که مگس‌های میوه با حرکت جاروبی شبکیه‌هایشان در کنار هم می‌توانند فاصله شکاف‌هایی را که به آنها نزدیک می‌شوند قضاوت کنند.

دانشمندان بر این باورند که یافته‌های آنها حتی ممکن است منجر به درک بهتر اختلالات شناختی انسان شود که در آن حرکات چشم مختل می‌شود، مانند اوتیسم و ​​اسکیزوفرنی.

منبع: نیچر