چرا نمی‌توانیم رنگ‌ها را در تاریکی ببینیم؟

نور حاصل از خورشید با هر منبع تابان دیگر، نور سفید نام دارد. ولی همچنانکه نیوتن برای اولین بار نشان داد، نور سفید در حقیقت مخلوطی از نور همه رنگ‌هاست.

هنگام عبور یک پرتو از منشور شیشه‌ای: تمام رنگ‌های رنگین کمان، قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی، و بنفش را می‌توان دید. هر رنگ به تدریج با رنگ بعدی، بدون هیچ فاصله‌ای ترکیب می‌شود. این انتشار، رنگ طیف نام دارد.

این رنگ‌ها در نور خورشید، از آغاز وجود دارند ولی بعد از آنکه بوسیله تجزیه نور در منشور منتشر شدند، ظاهر می‌شوند. هر رنگ با اختلاف ناچیزی از دیگری شکسته می‌شود که رنگ قرمز کمترین و بنفش، بیشترین شکستگی را دارد. این حالت پخش نور، تفریق نام دارد. و بدون آن، ترکیب رنگ‌ها، در ظاهر سفید بنظر می‌رسد.

رنگ بوسیله طول موج نور مشخص می‌شود (مانند فاصله بین قله یک موج آب تا قله موج بعدی). کوتاهترین طول موج قابل رویت به نور بنفش و بلندترین آن مربوط به نور قرمز است.

اکثر رنگ‌هایی که در اطراف خود می‌بینیم از یک طول موج منفرد نبوده، بلکه مخلوطی از چندین طول موج می‌باشند. هنگامی که نور سفید بر روی یک شیء می‌تابد، بعضی از طول موج‌ها منعکس شده و بقیه به وسیله شیء مربوطه جذب می‌شوند. برای مثال یک تکه پارچه قرمز تقریبا تمام طول موج‌ها، بجز دامنه مربوط به طول موج قرمز، را جذب می‌کند. تنها این دامنه به چشم ما منعکس شده و به همین دلیل است که پارچه را قرمز می‌بینیم.

بنابراین رنگ از جنس نور بوده و مستقل از آن نمی‌باشد. تمام رنگ‌هایی که می‌بینیم، بواسطه پرتو‌های نور وارده به چشم ماست. تمام اشیاء بواسطه انعکاس نور دیده می‌شوند و رنگ‌هایی را که از خود نشان می‌دهند، از خود شیء نبوده، بلکه در نوری است که از آن به چشم ما می‌رسد.