۲۲ ماه مه ۱۹۳۷، ویوین لی و لارنس اولیویه
۲۲ ماه مه ۱۹۳۷، ویوین لی و لارنس اولیویه، لحظاتی پیش از پرواز به کپنهاگ برای اجرای نمایش هملت
لارنس اولیویه (متولد ۲۲ مه ۱۹۰۷، انگلستان) شکسپرین تراز اولی که بسیاری از کارشناسان، او را بهترین هنرپیشه تئاتر قرن بیستم می‌دانند، در سینما نیز نه تنها بازیگری صاحب سبک به شمار می‌آمد، بلکه کارگردان موفقی نیز بود. اولیویه چنان توانایی و استعداد غریبی داشت که می‌توانست تنها در یک شب، سه نقش متناقض را طی اجرای سه نمایش مختلف، بدون کوچکترین کم و کاستی روی صحنه بازی کند. او گذشته از کسب جوایز و افتخارات بی‌ش مار درکسوت کارگردان و بازیگر تئاتر، با ده بار نامزدی اسکار بازیگر نقش اول مرد، یکی از رکوردداران این رشته نیز محسوب می‌شود.
اولیویه در سال ۱۹۴۱ برای فیلم هملت این جایزه را به خانه برد و به همراه روبرتو بنینی، تنها هنرمندی ست که برای نقش آفرینی در فیلمی به کارگردانی خودش، جایزه اسکار برده است. او که از سال ۱۹۷۴ در اوج شهرت و مکنت، به دلیل بیماری فساد پوست فعالیت هنری‌اش را محدود کرده بود، برای آخرین بار در سال ۱۹۸۹ و درسن ۸۲ سالگی برای آخرین بار با اجرای نقش شاه لیر در یک اجرای تلویزیونی ظاهر شد و چند هفته بعد با زندگی وداع گفت.
ویوین لی (با نام اصلی ویوین مری هارتلی، متولد ۵ نوامبر ۱۹۱۳ ء هندوستان) بازیگر مشهور انگلیسی، تحصیلاتش در رشته بازیگری را به خاطر مخالفت همسر اولش، لی هولمن، رها کرد. علاوه بر نام کوچک این وکیل که ویوین برای نام خانوادگی‌اش انتخاب کرد، دختری به نام سوزان نیز یادگار این ازدواج است ویوین با اینکه استعداد زیادی داشت اما تا پیش از درخشش در بربادرفته، بازیگر گمنامی بود. او که کتاب بربادرفته را خوانده بود، وقتی خبر ساخت فیلم را شنید، همسر و دخترش را رها کرد و به همراه لارنس اولیویه که برای بازی در فیلم بلندی‌های بادگیر عازم آمریکا بود، از لندن به لس آنجلس رفت. ویوین برای تصاحب نقشی که نزدیک به ۱۵۰۰ داوطلب داشت، توانست ستارگان بزرگی چون بت دیویس، کاترین هپبورن، جوآن کرافورد، باربارا استنویک و … را مغلوب کرده و نقش اسکارلت – اوهارا را از آن خود کند. این نقش نه تنها اسکار بهترین بازیگر نقش اول را در سال ۱۹۳۹ برایش به ارمغان آورد، بلکه او را به مقام ستارهای مشهور رساند و تصویرش را برای همیشه جاودانه کرد.
سال ۱۹۵۱ او برای ایفای نقش بلانش دوبوآ در فیلم اتوبوسی به نام هوس، دومین اسکارش را نیز به خانه برد ولی متأسفانه بازی همذات پندارانی نقش بلانش، همزمان هم در سینما و هم در تئاتر، باعث وخامت بیماری ویوین شد که از افسردگی شدید رنج می‌برد ویوین در سال ۱۹۳۷، برای نخستین بار هنگام ایفای نقش اوفلیا در نمایش هملت، روبه روی لارنس اولیویه قرار گرفت و شیفته و دلباختهٔ او شد، در سال ۱۹۴۰ ویوین پس از هشت سال زندگی مشترک از همسرش جدا شده و با لارنس ازدواج کرد. اولیویه نیز برای این ازدواج، پس از ده سال زندگی از همسر اولش ژیل آزموند، جدا شد. زندگی مشتر لارنس و ویوین بیست و یک س ال به طول انجامید، رابطه‌ای سرشار از عشق و افتخار و قهر و آشتی. از اواسط دهه رابطهٔ ویوین با لارنس دچار تنش شد و در نهایت با تشدید بیماری‌های جسمی و روحی ویوین، این زوج هنرمند در سال ۱۹۶۱ از هم جدا شدند.
لارنس همان سال با جوان پلورایت ازدواج کرد، وصلتی که تا پایان عمر لارنس دوام آورد و حاصل آن سه فرزند بود؛ اما ویوین دوباره ازدواج نکرد و پس از طی دوران ناموفقی در تئاتر و سینما، در پی عود بیماری سل، هشتم جولای ۱۹۶۷، هنگامی که تنها ۵۳ سال داشت، ان دنیا رفت. سنگ مزاری به نام ویوین لی وجود ندارد و بنابر وصیت‌اش، جنازه‌اش را س وزاندند تا خاکسترش کند دریاچه‌ای نزدیک خانه‌اش بر باد رود، کنایه‌ای تلخ از سرانج غمناک اسکارلت زیبا و تداعی‌کنندهٔ نگاه ژرف خیام
یک چند به کودکی به استاد شدیم
یک چند به استادی خود شاد شدیم
پایان سخن شنو که ما را چه رسید
از خاک برآمدیم و بر باد شدید
منبع: نشریه دنیای تصویر
