آیا درمان لکنت زبان با ورزش امکان پذیر است؟
رپورتاژ
موضوعی که شاید شما به آن حتی فکر هم نکرده باشید موضوع ورزش در درمان اختلال گفتاری است. اما آیا واقعا ورزش در درمان لکنت زبان موثر است؟ سوالی است که ممکن است در نتیجه جست و جو های خود در خصوص درمان در ذهن شما ایجاد شده باشد. منظور از درمان در هر نوع بیماری و یا اختلالی از جمله لکنت زبان به معنی رسیدن به وضعیتی پایدار است. مسئله اینجا مطرح می شود که می توان با ورزش کردن به گفتاری شیوا دست پیدا کرد؟
در درمان لکنت زبان با روش و شیوه ای خاص ابتدا باید اختلال لکنت را به خوبی شناخت. همچنین درمان را نیز به صورت کامل تشریح کرد. در نهایت به ارتباط بیماری و روش درمان رسید. همچنین باید منظور از روش درمانی و انجام آن بر روی بیمار را کاملا واضح توضیح داد. مثلا ورزش کردن در درمان لکنت زبان منظور دویدن و یا پیاده روی و یا انجام حرکات ایروبیک است؟ قطعا پاسخ به این سوال منفی است. زیرا دلیل علمی از بابت ورزش کردن و رابطه درمانی با لکنت زبان وجود ندارد. پس ادعای درمان لکنت زبان با ورزش کردن تقریبا ادعای بی اساس است.
درمان لکنت زبان با ورزش ایده و نظریه ای غیر علمی است. زیرا دلایل و علل بسیاری برای وجود اختلال گفتاری وجود دارند. تنها خاصیت ورزش در این مورد کاهش هیجانات منفی در درون انسان است. افرادی که به دنبال راهکار مناسبی برای درمان لکنت زبان خود و یا دیگران هستند باید از روش های علمی مانند گفتار درمانی استفاده کنند. البته که فواید ورزش بر هیچکس پوشیده نیست و بسیاری از بیماری ها توسط ورزش قابل درمان می باشند. اما در خصوص درمان لکنت زبان ظاهرا این موضوع پایه علمی ندارد. استفاده از تمرین هایی مانند ، مکث کردن، کاهش سرعت، اصلاح الگوی تنفس و … در درمان لکنت زبان بسیار موثر می باشند.
لکنت یک اختلال گفتاری است که فاکتورهای متعددی روی لحظات وقوع آن اثرگذار هستند. عصبانیت ، اضطراب ، ترس جزو فاکتورهایی هستند که باعث تشدید لکنت می شوند.
فردی که دارای لکنت است ، دستگاه گفتاری متفاوت تر و ناپایدار تری نسبت به افراد بدون لکنت دارد. یک فرد بدون لکنت را در نظر بگیرید ، روزهایی بوده است که آن فرد بدون لکنت در موقعیت هایی که عصبانی بوده است ، حرف زدن برایش دشوار می شود یا زمانی که خسته یا گرسنه است ، خود من به عنوان درمانگر لکنت که سال ها تجربه ی کار داشتم با این وجود در مواقع عصبانیت یا خستگی و کمبود خواب تپق می زنم .
درمان لکنت چه در کودکان و چه در بزرگسالان سلسله مراتبی دارد . تمرینات از سطوح ساده به سخت انجام می شود و در هر مرحله تمرین و ممارست نیاز است . برای مثال یک بزرگسال دارای لکنت در ابتدا تکنیک های روانی گفتار را در جلسه ی درمان می آموزد بعد با افراد جدید تر سعی می کند روان تر صحبت کند و به تدریج جلسات تمرینی سخت تر می شود ، برای مثال رعایت تکنیک ها در یک لایو اینستاگرامی یا رعایت تکنیک ها در یک جلسه ی گروهی و صحبت در جمع یا ارایه ی کنفرانس و … پس رعایت و تمرین تکنیک های گفتاردرمانی در سطوح زبانی، شناختی ، موقعیتی و فردی به تدریج فرد را توانمند می سازد که در موقعیت های عصبانیت و … شدت لکنت کاهش پیدا کند و یا حتی لکنت حذف شود .
درمان اصلی لکنت صرفا با گفتاردرمانی است ، اما می توان در کنار گفتاردرمانی از فعالیت هایی استفاده کرد که موجب کاهش اضطراب و ذهن آگاهی بیشتر شوند. برای مثال در کنار جلسات و تمرینات گفتاردرمانی ، ورزش هایی مثل یوگا می تواند باعث ذهن آگاهی بیشتر شود و این ذهن آگاهی روی روند درمان لکنت تاثیر مثبت داشته باشد، اگرچه به تنهایی یوگا نمی تواند موجب درمان لکنت شود !!
واقعیت این است که در مورد ارتباط بین لکنت و هیپنوتیزم ، یوگا، مدیتیشن ، دارودرمانی، طب سوزنی و …. مقالات علمی محدودی وجود دارد و اثرگذاری هیچ یک ثابت نشده است و نتایج علمی ضد و نقیض و غیرقابل استناد هستند و در حال حاضر تنها تخصصی که اثرگذاری آن بر روی لکنت از طریق مقالات علمی متعدد ثابت شده است ، گفتاردرمانی می باشد.
