سوسوهای کوچک در چشمهای ما واقعا پنجرهای به درون ما است و انتخاب نهاییمان را لو میدهند
وقتی دو گزینه به ما نشان داده میشود، چشمان ما تمایل دارند از یکی به دیگری بپرند و بازگردند، در همین زمان ما در مورد جوانب مثبت و منفی هر کدام فکر میکنیم.
محققان دانشگاه جان هاپکینز در ایالات متحده دریافتهاند که سرعتی که چشمان ما بین گزینه ها میچرخند، تصمیم نهایی را لو میدهند.
این حرکت سریع چشم – که ساکاد نامیده می شود – چیزی است که به شما امکان میدهد بخوانید. تمرکز شما به طور ناگهانی از کلمهای به کلمه دیگر منتقل می شود، یعنی شما قبل از اینکه به ساختن معنی از یک بلوک متن بپردازید، به طور خلاصه روی برخی کلمات مترکز می شود.
ساکادها، که در عرض چند صد میلی ثانیه اتفاق میافتند، در طول خواب حرکت سریع چشم (REM) نیز اتفاق میافتند.
کالین کوربیش، مهندس مکانیک در دانشگاه کلرادو بولدر و نویسنده اصلی این مطالعه میگوید: برخلاف دستها یا پاه، سرعت حرکات چشم تقریباً کاملاً غیرارادی است . «این یک اندازه گیری مستقیمتر از فرآیندهای ناخودآگاهی است که در مغز اتفاق میافتد.»
محققان برای آزمایش اینکه آیا چشمان ما دریچهای به ذهن ما هستند یا خیر، 22 شرکت کننده در مطالعه را انتخاب کردند و آنها را به راه رفتن روی تردمیل وادار کردند. انتخابی از دو حالت تردمیل به آنها ارائه شد: یک پیاده روی کوتاه تا یک درجه شیبدار یا یک پیاده روی طولانی تر روی سطح تخت.
آنها حرکات چشم را با استفاده از دوربینی با سرعت بالا ردیابی کردند، دشرکت کنندگان چند ثانیه طول میکشید تا انتخاب کنند.
در ابتدا، توقف چشم برای هر یک از این گزینهها به یک اندازه قوی بود. سپس، با گذشت زمان، تمرکز روی گزینه نهایی بیشتر میٰشد.
سرعت چشم شرکت کنندگان وقتی به گزینه نهایی نگاه میکردند افزایش مییافت و بر درجه ترجیح آنها اضافه میشد.
کسانی که زمان کوتاهتری برای تصمیمگیری صرف میکردند، حرکات چشمی سریع تری داشتند. شاید آنها افراد تکانشی بیشتری هستند که محققان به آنها مشکوک هستند.
حرکات سریع چشم زمانی که شرکتکنندگان تصمیم نهایی خود را گرفتند متوقف میشد و نشان میداد که چشمها مشغول جمع آوری اطلاعات به عنوان راهی برای قضاوت بین دو گزینه هستند.
نورونها در میدان دید پیشنانی و قشر جداری که اطلاعات حسی را در مغز دریافت میکنند، زمانی که افراد درگیر فعالیتهای تصمیمگیری هستند، فعالیتشان افزایش مییابد. هنگامی که یک اولویت در مغز ما ایجاد میشود، به نظر میرسد که سرکوب ناحیهای که حرکات چشم را کنترل میکند، به نام colliculus فوفانی کم میشود و همین باعث افزایش حرکات چشم میشود.
منبع: Current Biology
این نوشتهها را هم بخوانید
