فیلم انجمن شاعران مرده – Dead Poets Society (1989) – معرفی و بررسی و نقد

سال تولید : ۱۹۸۹
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : استیون هفت، پل جونگر ویت و تونی تامس
کارگردان : پیتر ویر
فیلمنامه‌نویس : تام شولمن.
فیلمبردار : جان سیل.
آهنگساز(موسیقی متن) : موریس ژار.
هنرپیشگان : رابین ویلیامز، رابین شان لنرد، ایتان هاوک، جاش چارلز، گیل هنسن، دیلن کوسمن، نورمن لوید و کورت‌وود اسمیت.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۹ دقیقه.

ورمونت، پائیز سال 1959. «تاد آندرسنِ» خجالتی (هاوک) از شاگردان جدید کالج پیش‌دانشگاهی سُنتی ولتن است که برادرش نیز در همین مدرسه شاگرد اول بوده. یکی دیگر از این شاگران، «نیل پری» (لنرد) است که پدر سخت‌گیرش (اسمیت) خیال دارد از او یک دکتر بسازد و معتقد است هیچ چیز نباید حواس او را از درس و مشق پرت کند. «آقای نولان» (لوید)، مدیر مدرسه، در گردهمائی شاگردان و والدین‌شان در شروع سال تحصیلی، «جان کیتینگ» (ویلیامز) را که خود زمانی در همان‌جا درس می‌خوانده، به‌عنوان معلم جدید ادبیات انگلیسی مدرسه معرفی می‌کند. در نخستین جلسه کلاس با «کیتینگ»، «نیل» و «تاد» (که هم اتاقی نیز هستند) و همساگردی‌های‌شان از فلسفه و نگاهی که «کیتینگ» نسبت به شعر و زندگی دارد، تکان می‌خورند.

او می‌گوید که باید به فکر «حال» باشند و چیز خارق‌العاده‌ائی از زندگی‌های خود بسازند. دست آخر نیز از آنان می‌خواهد. مقدمه فضل روشانه کتاب شعرشان را پاره کنند و دور بریزند. نوجوانان به واسطه یکی از کتاب‌سال‌های قدیمی مدرسه، در می‌یابند که «کیتینگ» در زمان تحصیل، محولی مخفی به نام «انجمن شاعران مرده» را می‌گرداننده و نگرشی پر شور را نسبت به زندگی و ادبیات تبلیغ کرده است. هفت تن از شاگردان «کیتینگ» می‌گیرند همان محفل را دوباره به پا بیاندازند. «نیل» رضیایت‌نامه‌ائی را با امضای پدرش جعل می‌کند تا با آن در تمرین‌های نمایش‌نامه رویای شبی در نیمه تابستان شرکت کند. اما پدرش از موضوع با خبر می‌شود و او را از بازی منع می‌کند. با این همه «نیل»، در نمایش بازی می‌کند. و با استقبال روبه‌رو می‌شود.

پدرش او را به خانه می‌برد و اعلام می‌کند که او را به یک مدرسه نظامی خواهد فرستاد. «نیل» همان شب خودکشی می‌کند. برای فرونشاندن افتضاهی که به‌پا شده، «نولان»، معلمان و والدین شاگردان، تقصیر را به گردن «کیتینگ» می‌اندازند. و اعضای انجمن شاعران مرده را مجبور به امضای اقرار نامه‌ائی می‌کنند که طی آن بر تأثیر فساد آلود «کیتینک» تأکید شده است «کیتینک» مجبور به استعفا می‌شود ولی پیش از ترک مدرسه شاگردانش، عشق و همدلی خود را به او نشان می‌دهند.

در ادامه همان دل‌مشغولی‌های یکی از سنتی‌ترین فیلم‌سازان معاصر که به نبود تداوم ارتباط آدم‌های ناهم‌گون می‌پردازد. با این حال ویلیامز در این فیلم تأثیرش را بر شاگردان می‌گذارد، هرچند که با ورود معلم جدید، آنان دوباره باید به آداب و رسوم قدیمی تن بدهند. موسیقی متن ژار بسیار قابل توجه است، همچنین فیلم‌برداری همکاری قدیمی ویر، سیل. ‌

خلاصه از ویکی پدیا:

در سال 1959، تاد اندرسون سال اول دبیرستان خود را در آکادمی ولتون، یک مدرسه آمادگی کامل برای مردان در ورمونت، آغاز کرد. او که یکی از امیدوارترین شاگردان ولتون، نیل پری ارشد، را به عنوان هم اتاقی خود منصوب کرد، با دوستانش: ناکس اورستریت، ریچارد کامرون، استیون میکس، جرارد پیتس و چارلی دالتون ملاقات می‌کند.

در روز اول کلاس‌ها، پسر‌ها از روش‌های آموزشی غیرمتعارف معلم انگلیسی جدید، جان کیتینگ، شگفت‌زده می‌شوند. کیتینگ که خود فارغ‌التحصیل ولتون است، دانش‌آموزانش را تشویق می‌کند که «زندگی خود را فوق‌العاده بسازند»، احساسی که او با عبارت لاتین carpe diem («روز را غنیمت بشمار») خلاصه می‌کند.

درس‌های بعدی شامل این است که کیتینگ به دانش‌آموزان می‌خواهد به نوبت روی میزش بایستند تا راه‌هایی را برای نگاه متفاوت به زندگی نشان دهند، به آن‌ها بگوییم که مقدمه کتاب‌های شعر خود را که فرمول ریاضی مورد استفاده برای رتبه‌بندی شعر را توضیح می‌دهد، پاره کنند، و از آن‌ها دعوت می‌کند تا مطالب خود را بسازند. سبک خود از راه رفتن در حیاط برای تشویق فردگرایی آن‌ها. روش‌های کیتینگ توجه استاد سختگیر گیل نولان را به خود جلب می‌کند.

نیل با اطلاع از اینکه کیتینگ در حالی که در ولتون بود، عضوی از انجمن شاعران مرده است، باشگاه را دوباره راه‌اندازی می‌کند و او و دوستانش مخفیانه از محوطه دانشگاه به غاری ‌می‌روند که در آن شعر می‌خوانند. همانطور که سال تحصیلی پیش می‌رود، درس‌های کیتینگ و مشارکت آن‌ها با باشگاه آن‌ها را تشویق می‌کند تا زندگی خود را بر اساس شرایط خود زندگی کنند. ناکس کریس نوئل، یک تشویق‌کننده جذاب را تعقیب می‌کند که با چت دانبری، بازیکن فوتبالی از یک مدرسه دولتی محلی که خانواده‌اش با او دوست هستند، قرار می‌گیرد.

نیل عشق خود را به بازیگری کشف می‌کند و با وجود اینکه پدر سلطه‌گرش از او می‌خواهد برای تحصیل پزشکی در هاروارد برود، در یک تولید محلی رویای شب نیمه تابستان نقش پاک را دریافت می‌کند. در همین حال، کیتینگ به تاد کمک می‌کند تا از پوسته‌اش بیرون بیاید و زمانی که او را در تمرین بیان خود می‌برد، به توانایی‌های بالقوه‌اش پی می‌برد و در نتیجه شعری را به‌طور خودجوش در مقابل کلاس میسرود.

چارلی مقاله‌ای را در روزنامه مدرسه به نام باشگاه منتشر می‌کند و پیشنهاد می‌کند که دختران در ولتون پذیرفته شوند. نولان چارلی را پارو می‌زند تا او را وادار کند که چه کسی دیگر در انجمن شاعران مرده است، اما او مقاومت می‌کند. نولان همچنین با کیتینگ صحبت می‌کند و به او هشدار می‌دهد که باید شاگردانش را از زیر سؤال بردن قدرت منصرف کند. کیتینگ پسر‌ها را به شیوه خود توصیه می‌کند و هشدار می‌دهد که باید همه عواقب را ارزیابی کرد.

نیل پس از اینکه پدرش متوجه مشارکت او در این نمایش می‌شود، ویران می‌شود و از او می‌خواهد که در آستانه اجرای افتتاحیه آن را ترک کند. او به سراغ کیتینگ می‌رود و او به او توصیه می‌کند که روی موضع خود بایستد و به پدرش ثابت کند که عشقش به بازیگری چیزی است که او جدی می‌گیرد. پدر نیل به طور غیرمنتظره‌ای در اجرا ظاهر می‌شود. او با عصبانیت نیل را به خانه می‌برد و از ولتون کناره‌گیری می‌کند و در یک آکادمی نظامی ثبت نام می‌کند. نیل مضطرب که هیچ حمایتی از جانب مادر نگرانش ندارد و نمی‌تواند احساسش را برای پدرش توضیح دهد، دست به خودکشی می‌زند.

نولان به درخواست خانواده پری در مورد مرگ نیل تحقیق می‌کند. کامرون برای فرار از مجازات به خاطر مشارکت خود در انجمن شاعران مرده، کیتینگ را مقصر مرگ نیل می‌داند و سایر اعضا را نام می‌برد. در مواجهه با چارلی، کامرون از بقیه آن‌ها می‌خواهد که اجازه دهند کیتینگ سقوط کند. چارلی مشت به کامرون می‌زند و اخراج می‌شود. هر یک از پسران به دفتر نولان فراخوانده می‌شوند تا نامه‌ای را امضا کنند که صحت ادعا‌های کامرون را تأیید کند، حتی با علم به دروغ بودن آن‌ها. وقتی نوبت تاد می‌رسد، او تمایلی به امضای قرارداد ندارد، اما این کار را پس از دیدن اینکه بقیه رعایت کرده‌اند انجام می‌دهد و تسلیم فشار والدینش می‌شود.

کیتینگ اخراج می‌شود و نولان با هدف پایبندی به قوانین سنتی ولتون، تدریس کلاس را بر عهده می‌گیرد. کیتینگ کلاس را قطع می‌کند تا وسایل باقی مانده‌اش را جمع کند. با رفتن، تاد به کیتینگ فاش می‌کند که پسر‌ها ترسیده‌اند تا برگه‌ای را امضا کنند که سرنوشت او را امضا کرده بود، و او به تاد اطمینان می‌دهد که او او را باور دارد. نولان تهدید به اخراج تاد کرد. تاد روی میزش می‌ایستد، با عبارت “ای کاپیتان! کاپیتان من! “، که باعث می‌شود نولان دوباره او را تهدید کند. سایر اعضای انجمن شاعران مرده (به جز کامرون)، و همچنین چندین دانش‌آموز دیگر در کلاس، همین کار را می‌کنند، که باعث خشم نولان و غافلگیری کیتینگ شد. کیتینگ که از حمایت آن‌ها متأثر شده بود، با افتخار از پسران تشکر می‌کند و می‌رود.