با روشی تازه mRNA را مانند اسب تروجان وارد سلول سرطانی می‌فرستند تا با سمومی که باعث ترشح آنها می‌شود، بافت توموری از میان برود

دانشمندان یک درمان بالقوه جدید برای سرطان ایجاد و آزمایش کرده‌اند که به روشی مشابه واکسن‌های COVID-19 عمل می‌کند. این شیوه، شامل تحویل مولکول‌های mRNA به سلول‌های سرطانی و فریب آن‌ها برای تولید پروتئین‌های سمی است تا تومور‌ها را از بین بروند.

درون همه سلول‌های زنده ریبوزوم‌ها وجود دارند که آنها را می‌توان به کارخانه‌های کوچکی تشبیه کرد که پروتئین‌ها را تولید می‌کنند. اینکه  ریبوزوم‌ها دقیقاً کدام پروتئین‌ها را می‌سازند به «نقشه‌هایی» که دریافت می‌کنند بستگی دارد، و این نقشه‌ها را مولکول‌های RNA پیام‌رسان (mRNA) طراحی می‌کنند.

در طول چند دهه گذشته، دانشمندان دریافته‌اند که می‌توانند این مکانیسم را برای تولید پروتئین‌های مفید در صورت نیاز دستکاری کرد. این فناوری mRNA توسط همه‌گیری COVID-19 شتاب یافت و همان طور که می‌دانید شرکت‌های دارویی BioNTech و مدرنا واکسن‌هایی را بر همین اساس توسعه دادند.

از آن زمان، دانشمندان در پی این هستند که استفاده از mRNA برای تولید پروتئین‌هایی که شبیه پروتئین‌های ساخته‌شده توسط تومور‌ها هستند، کار مشابهی کنند و به ایجاد یک پاسخ ایمنی در برابر سرطان کمک کنند. این شیوه می‌تواند به ویژه زمانی که در ترکیب با درمان‌های دیگر سرطان مانند ایمونوتراپی همراه شود امیدوارکننده باشد.

اما در تحقیق جدید، دانشمندان  mRNA ای را ایجاد کردند که به روشی متفاوت عمل می‌کند. مولکول‌های mRNA برای تولید سمی که باکتری‌ها می‌سازند کدگذاری می‌شوند و سپس در نانوذرات لیپیدی بسته‌بندی می‌شوند و به تومور‌ها تزریق می‌شوند. این باعث می‌شود سلول‌ها شروع به تولید سم کنند و به  خود را مسموم کنند. این تیم می‌گوید این می‌تواند گزینه ایمن‌تری نسبت به شیمی‌درمانی باشد که به سلول‌های سالم نیز آسیب می‌رساند.

پروفسور‌دان پیر، سرپرست این مطالعه گفت: «با یک تزریق ساده به بستر تومور، ما می‌توانیم سلول‌های سرطانی را بدون آسیب رساندن به سلول‌های سالم، به خودکشی وادار کنیم». علاوه بر این، سلول‌های سرطانی نمی‌توانند مانند شیمی‌درمانی در برابر فناوری ما مقاومت کنند، زیرا ما همیشه می‌توانیم از یک سم طبیعی متفاوت استفاده کنیم.

در آزمایش‌هایی که روی موش‌های مبتلا به ملانوما انجام شد، بین 44 تا 60 درصد سلول‌های سرطانی پس از یک بار تزریق از بین رفتند. رشد تومور کند شد و موش‌ها میزان بقای قابل توجهی را نسبت به موش‌های کنترل نشان دادند. هیچ گونه عوارض جانبی در حیوانات مشاهده نشد.

البته این آزمایش در گام بعدی در انسان‌ها و در ابعاد بزرگ‌تر باید انجام شود.

این تحقیق در مجله Theranostics منتشر شده.