بلا حدید مبتلا به بیماری لایم شده و در حال طی مراحل درمانی است، اما بیماری لایم چیست؟

بلا حدید به طور خصوصی تحت درمان بیماری لایم بوده و به طرفدارانش به روز‌رسانی در مورد وضعیت سلامتی خود ارائه داده. بلا حدید در یک پست احساسی و طولانی اینستاگرامی درباره زندگی با این بیماری «خاموش» صحبت کرد و از مادرش یولاندا حدید و حامیانش برای کمک به او در این امر تشکر کرد.

او از مادرش تشکر کرده که تمام پرونده‌های پزشکی او را نگه داشته، به او پایبند بوده، هرگز راهایش نکرده و از او محافظت کرده.

بلا اعتراف کرد که علیرغم داشتن موفقیت، امتیاز و عشق زیاد در زندگی‌اش به خاطر احساس غمگینی تا حدی احساس گناه می‌کرد، اما تجربیات او او را به چیزی که امروز است تبدیل کرد.

«کیهان به دردناک‌ترین و زیباترین راه‌ها کار می‌کند، اما باید بگویم که اگر در حال مبارزه باشی، وضعیت بهتر می‌شود.»

بیماری لایم Lyme disease توسط چهار گونه اصلی باکتری ایجاد می‌شود. Borrelia burgdorferi و Borrelia mayonii باعث بیماری لایم در ایالات متحده می‌شوند، در حالی که Borrelia afzelii و Borrelia garinii علل اصلی در اروپا و آسیا هستند.

شایع‌ترین بیماری منتقله از طریق کنه در این مناطق، بیماری لایم است که از طریق نیش کنه پا سیاه آلوده که معمولاً به عنوان کنه گوزن شناخته می‌شود، منتقل می‌شود.

اگر در مناطق سرسبز و پر درخت زندگی کنید یا زمانی را سپری کنید که کنه‌های ناقل بیماری لایم در آنجا رشد می‌کنند، احتمال ابتلا به بیماری لایم بیشتر است. مهم است که در مناطق آلوده به کنه، اقدامات احتیاطی عمومی را انجام دهید.

علائم

علائم و نشانه‌های اولیه

یک برآمدگی کوچک و قرمز رنگ، شبیه برآمدگی نیش پشه، اغلب در محل گزش کنه یا کنه ظاهر می‌شود و طی چند روز برطرف می‌شود و ظرف یک ماه پس از آلوده شدن علائم زیر ظاهر می‌شوند:

• راش. از سه تا 30 روز پس از نیش کنه آلوده، ممکن است یک ناحیه قرمز در حال گسترش ظاهر شود که گاهی اوقات در مرکز پاک می‌شود و یک الگو شبیه چشم گاو نر را تشکیل می‌دهد. بثورات (اریتم مهاجر) به آرامی در طول روز گسترش می‌یابد و می‌تواند تا 12 اینچ (30 سانتی متر) گسترش یابد. معمولاً خارش یا درد ندارد اما ممکن است در لمس گرم احساس شود.

اریتم مهاجر یکی از علائم بارز بیماری لایم است، اگرچه همه افراد مبتلا به بیماری لایم به این بثورات مبتلا نمی‌شوند. برخی افراد این بثورات را در بیش از یک نقطه از بدن خود ایجاد می‌کنند.

• علائم دیگر تب، لرز، خستگی، بدن درد، سردرد، سفتی گردن و غدد لنفاوی متورم می‌تواند همراه با بثورات باشد.

علائم و نشانه‌های بعدی

اگر درمان نشود، علائم و نشانه‌های جدید عفونت لایم ممکن است در هفته‌ها تا ماه‌های بعد ظاهر شود. این شامل:

• اریتم مهاجر بثورات ممکن است در نواحی دیگر بدن شما ظاهر شود.
• درد مفاصل. حملات شدید درد مفاصل و تورم به ویژه بر روی زانو تاثیر می‌گذارد، اما درد می‌تواند از یک مفصل به مفصل دیگر منتقل شود.
• مشکلات عصبی. هفته‌ها، ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از عفونت، ممکن است دچار التهاب غشا‌های اطراف مغز (مننژیت)، فلج موقت یک طرف صورت (فلج بل)، بی‌حسی یا ضعف در اندام‌ها و اختلال در حرکت ماهیچه‌ها شوید.

علائم و نشانه‌های کمتر شایع

چند هفته پس از عفونت، برخی افراد دچار موارد زیر می‌شوند:

• مشکلات قلبی، مانند ضربان قلب نامنظم
• التهاب چشم
• التهاب کبد (هپاتیت)
• خستگی شدید

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر توسط کنه گزیده شده‌اید و علائم دارید

فقط تعداد کمی از گزش کنه منجر به بیماری لایم می‌شود. هر چه کنه مدت طولانی‌تری به پوست شما چسبیده باشد، خطر ابتلا به این بیماری بیشتر می‌شود. اگر کنه کمتر از 36 تا 48 ساعت چسبیده باشد، عفونت لایم بعید است.

اگر فکر می‌کنید گاز گرفته شده‌اید و علائم و نشانه‌های بیماری لایم را دارید – به خصوص اگر در منطقه‌ای زندگی می‌کنید که بیماری لایم شایع است – با پزشک خود تماس بگیرید. درمان بیماری لایم اگر زودتر شروع شود موثرتر است.

حتی در صورت ناپدید شدن علائم به پزشک مراجعه کنید

حتی اگر علائم و نشانه‌ها ناپدید شوند، به پزشک خود مراجعه کنید – فقدان علائم به معنای از بین رفتن بیماری نیست. درمان نشده، بیماری لایم می‌تواند چندین ماه تا سال پس از عفونت به سایر قسمت‌های بدن شما سرایت کند و باعث آرتریت و مشکلات سیستم عصبی شود. کنه‌ها همچنین می‌توانند بیماری‌های دیگری مانند بابزیوز و تب کنه کلرادو را منتقل کنند.

علل

در ایالات متحده، بیماری لایم توسط باکتری Borrelia burgdorferi و Borrelia mayonii ایجاد می‌شود که عمدتاً توسط کنه‌های پا سیاه یا آهو منتقل می‌شود. کنه‌های قهوه‌ای جوان اغلب بزرگ‌تر از یک دانه خشخاش نیستند، که می‌تواند تشخیص آن‌ها را تقریبا غیرممکن کند.

برای ابتلا به بیماری لایم، کنه آهوی آلوده باید شما را گاز بگیرد. باکتری‌ها از طریق نیش وارد پوست شما می‌شوند و در نهایت راه خود را به جریان خون شما باز می‌کنند.

در اغلب موارد برای انتقال بیماری لایم، کنه آهو باید به مدت 36 تا 48 ساعت چسبیده شود. اگر کنه چسبیده‌ای پیدا کردید که متورم به نظر می‌رسد، ممکن است به اندازه کافی برای انتقال باکتری تغذیه کرده باشد. برداشتن کنه در اسرع وقت ممکن است از عفونت جلوگیری کند.

عوامل خطر

محل زندگی یا تعطیلات می‌تواند بر شانس ابتلا به بیماری لایم تأثیر بگذارد. حرفه شما و فعالیت‌های خارج از منزل که از آن لذت می‌برید نیز همینطور است. شایع‌ترین عوامل خطر برای بیماری لایم عبارتند از:

• اقامت کوتاه یا بلندمدت در مناطق جنگلی یا پوشیده از چمن و علف. در ایالات متحده، کنه‌های آهو بیشتر در مناطق جنگلی شمال شرق و غرب می‌انه یافت می‌شوند. کودکانی که زمان زیادی را در خارج از منزل در این مناطق می‌گذرانند به ویژه در معرض خطر هستند. بزرگسالانی که مشاغل در فضای باز دارند نیز در معرض خطر بیشتری هستند.
• پوست برهنه در معرض نیش کنه‌ها: کنه‌ها به راحتی به گوشت لخت می‌چسبند. اگر در منطقه‌ای هستید که کنه شایع است، با پوشیدن آستین بلند و شلوار بلند از خود و فرزندانتان محافظت کنید. به حیوانات خانگی خود اجازه ندهید که در علف‌های هرز و علف‌های بلند پرسه بزنند.
• حذف نکردن کنه‌ها به موقع یا به درستی. اگر کنه به مدت 36 تا 48 ساعت یا بیشتر به پوست شما چسبیده باشد، باکتری‌های ناشی از نیش کنه می‌توانند وارد جریان خون شما شوند. اگر کنه را ظرف دو روز بردارید، خطر ابتلا به بیماری لایم در شما کم است.

عوارض

بیماری لایم درمان نشده می‌تواند باعث شود:

• التهاب مزمن مفصل (آرتریت لایم)، به ویژه زانو
• علائم عصبی، مانند فلج صورت و نوروپاتی
• نقص‌های شناختی، مانند اختلال در حافظه
• بی‌نظمی ریتم قلب

پیشگیری

بهترین راه برای پیشگیری از بیماری لایم این است که از مناطقی که کنه‌های آهو در آن زندگی می‌کنند، به‌ویژه مناطق جنگلی و پرپشت با علف‌های بلند اجتناب کنید. شما می‌توانید خطر ابتلا به بیماری لایم را با برخی اقدامات احتیاطی ساده کاهش دهید:

• سرپوش گذاشتن. هنگامی که در مناطق جنگلی یا پوشیده از چمن هستید، کفش بپوشید، شلوار بلند در جوراب خود بپوشید، پیراهن آستین بلند، کلاه و دستکش بپوشید. سعی کنید در مسیرهای اصلی، راه را طی کنید و از راه رفتن در میان بوته‌های کم ارتفاع و چمن‌های بلند خودداری کنید. سگ خود را در قلاده نگه دارید.

• از مواد دافع حشرات استفاده کنید. دافع حشرات را با غلظت 20% یا بیشتر DEET روی پوست خود بمالید. والدین باید از مواد دفع‌کننده برای کودکان خود استفاده کنند و از دست، چشم و دهان آن‌ها اجتناب کنند.

به خاطر داشته باشید که دافع‌های شیمیایی می‌توانند سمی باشند، بنابراین دستورالعمل‌ها را به دقت دنبال کنید. محصولات حاوی پرمترین را روی لباس بمالید یا لباس‌های از پیش تصفیه شده بخرید.

• تمام تلاش خود را بکنید تا حیاط خود را مقاوم کنید. برس و برگ‌های محل زندگی کنه‌ها را پاک کنید. چمن خود را به طور منظم درو کنید. چوب را به طور منظم در مناطق خشک و آفتابی قرار دهید تا از جوندگانی که کنه حمل می‌کنند جلوگیری کنید.

• لباس‌هایتان، خودتان، بچه‌ها و حیوانات خانگی‌تان را از نظر کنه بررسی کنید. به خصوص پس از گذراندن زمان در مناطق جنگلی یا چمن‌زار مراقب باشید. کنه‌های آهو اغلب بزرگ‌تر از سر یک سنجاق نیستند، بنابراین ممکن است آن‌ها را کشف نکنید مگر اینکه با دقت جستجو کنید.

دوش گرفتن به محض ورود به داخل خانه مفید است. کنه‌ها اغلب ساعت‌ها قبل از چسبیدن روی پوست شما باقی می‌مانند. دوش گرفتن و استفاده از دستمال شستشو ممکن است کنه‌های چسبیده را از بین ببرد.

• تصور نکنید که مصون هستید. ممکن است بیش از یک بار به بیماری لایم مبتلا شوید.
• یک کنه را در اسرع وقت با موچین بردارید. به آرامی کنه را نزدیک سر یا دهانش بگیرید. کنه را فشار ندهید یا له نکنید، بلکه با دقت و پیوسته بکشید. هنگامی که تمام کنه را جدا کردید، آن را با قرار دادن آن در الکل یا شستشوی آن در توالت دور بیندازید و محل گزش را ضد عفونی کنید.
  

تشخیص

بسیاری از علائم و نشانه‌های بیماری لایم اغلب در شرایط دیگر یافت می‌شود، بنابراین تشخیص می‌تواند دشوار باشد. علاوه بر این، کنه‌هایی که بیماری لایم را منتقل می‌کنند می‌توانند سایر بیماری‌ها را نیز گسترش دهند.

اگر بثورات مشخصه بیماری لایم را ندارید، پزشک ممکن است در مورد سابقه پزشکی شما بپرسد، از جمله اینکه آیا در تابستان که بیماری لایم شایع است در فضای باز بوده‌اید یا خیر، و یک معاینه فیزیکی انجام دهد.

آزمایش‌های آزمایشگاهی برای شناسایی آنتی‌بادی‌های باکتری می‌تواند به تأیید یا رد تشخیص کمک کند. این آزمایش‌ها چند هفته پس از عفونت، پس از اینکه بدن شما زمان تولید آنتی‌بادی‌ها را داشت، قابل اعتمادتر هستند. آن‌ها عبارتند از:

• تست سنجش ایمونوسوربنت متصل به آنزیم (ELISA). آزمایشی که اغلب برای تشخیص بیماری لایم استفاده می‌شود، ELISA آنتی بادی‌های B. burgdorferi را تشخیص می‌دهد. اما از آنجا که گاهی اوقات می‌تواند نتایج مثبت کاذب ارائه دهد، به عنوان تنها مبنای تشخیص استفاده نمی‌شود.

این آزمایش ممکن است در مراحل اولیه بیماری لایم مثبت نباشد، اما بثورات آنقدر متمایز است که بدون آزمایش بیشتر در افرادی که در مناطق آلوده به کنه‌هایی زندگی می‌کنند که بیماری لایم را منتقل می‌کنند، تشخیص دهد.

• تست وسترن بلات اگر تست الایزا مثبت باشد، این آزمایش معمولا برای تایید تشخیص انجام می‌شود. در این رویکرد دو مرحله‌ای، وسترن بلات آنتی‌بادی‌های چند پروتئین B. burgdorferi را شناسایی می‌کند.

درمان

آنتی بیوتیک‌ها برای درمان بیماری لایم استفاده می‌شوند. به طور کلی، هر چه زودتر درمان شروع شود، بهبودی سریع‌تر و کامل‌تر خواهد بود.

آنتی بیوتیک‌ها

• آنتی بیوتیک‌های خوراکی: این‌ها درمان استاندارد برای بیماری لایم در مراحل اولیه هستند. این‌ها معمولاً شامل داکسی سایکلین برای بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 8 سال یا آموکسی سیلین یا سفوروکسیم برای بزرگسالان، کودکان کوچکتر و زنان باردار یا شیرده است.

معمولاً یک دوره 14 تا 21 روزه آنتی بیوتیک توصیه می‌شود، اما برخی مطالعات نشان می‌دهد که دوره‌های 10 تا 14 روزه به همان اندازه مؤثر هستند.

• آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی. اگر بیماری سیستم عصبی مرکزی را درگیر کند، پزشک ممکن است درمان با آنتی بیوتیک داخل وریدی را برای 14 تا 28 روز توصیه کند. این در از بین بردن عفونت موثر است، اگرچه ممکن است مدتی طول بکشد تا از علائم خود خلاص شوید.

آنتی بیوتیک‌های داخل وریدی می‌توانند عوارض جانبی مختلفی ایجاد کنند، از جمله کاهش تعداد گلبول‌های سفید خون، اسهال خفیف تا شدید، یا کلونیزاسیون یا عفونت با سایر ارگانیسم‌های مقاوم به آنتی بیوتیک غیر مرتبط با لایم.

پس از درمان، تعداد کمی از افراد هنوز علائمی مانند درد عضلانی و خستگی دارند. علت این علائم ادامه دار، که به عنوان سندرم بیماری لایم پس از درمان شناخته می‌شود، ناشناخته است و درمان با آنتی بیوتیک‌های بیشتر کمکی نمی‌کند.

برخی از کارشناسان بر این باورند که برخی از افراد مبتلا به بیماری لایم مستعد ابتلا به یک پاسخ خود ایمنی هستند که به علائم آن‌ها کمک می‌کند. تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.