فیلم عکس یک‌ساعته – ONE HOUR PHOTO – معرفی و نقد و بررسی
سال تولید : ۲۰۰۲
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : کریستین ویکن و پاملا کافلر
کارگردان : مارک رومنک
فیلمنامه‌نویس : مارک رومنک
فیلمبردار : جف کراننوف
آهنگساز(موسیقی متن) : راینهولت هایل و جانی کلیمک
هنرپیشگان : رابین ویلیامز، کانی نیلسن، مایکل وارتان، دیلن اسمیت، گری کول، ارین دانیلز، پل هـ. کیم، اریک لاسال و لی گارلینگتن
نوع فیلم : رنگی، ۹۶ دقیقه
̎سای پریش̎ (ویلیامز) مردی تنها و میان‌سال، در قسمت عکاسی فوری سوپرمارکتِ محلی کار می‌کند. در گذشت سالیان، یکی از مشتری‌ها، ̎خانوادهٔ یورکین̎، به دغدغهٔ ذهنی او تبدیل شده‌اند و معمولاً از عکس‌های خانوادگی آنان چند عدد اضافه چاپ می‌کند و در آپارتمان محقر خود به نمایش می‌گذارد. ̎سای̎ نمی‌داند که زندگی زناشوئی ̎یورکین̎ها وضعیت خوبی ندارد. ̎نینا یورکین̎ (نیلسن) شوهرش، ̎ویل̎ (وارتان) را پدر بی‌توجهی نسبت به پسر نُه ساله‌شان، ̎جیک̎ (اسمیت) تلقی می‌کند.
̎سای̎ با این امید که ̎خانوادهٔ یورکین̎ را تحت تأثیر قرار خواهد داد، دوربین یک‌بار مصرفی به ̎جیک̎ هدیه می‌کند و جملاتی از یک کتاب نقل می‌کند که ̎نینا̎ را در حال خواندنش دیده بوده است. ̎سای̎ پس از تماشای فوتبال آمریکائی بازی کردن ̎جیک̎، یک قهرمان اکشنِ اسباب‌بازی به او هدیه می‌کند ولی پسرک آن را قبول نمی‌کند. ̎سای̎ اعتراف می‌کند که بچه‌ای چاق، بیمارگونه و غیرمحبوب بوده است. موقع حساب‌رسی‌های عکاس‌خانه، مدیرش، ̎بیل اوئنز̎ (کول) متوجه تفاوت‌هائی در دخل و خرج‌ها می‌شود و به ̎سای̎ یک هفته مهلت می‌دهد تا تسویه‌حساب کند و برود. ̎نینا̎ و ̎جیک̎ برای چاپ عکس‌های دوربین یک‌بار مصرف به فروشگاه می‌روند. ̎سای̎ موقع بررسی عکس‌های یک مشتری دیگر به نام ̎مایا برسن̎ (دانیلز)، متوجه می‌شود که او با ̎ویل̎ رابطه دارد.
̎سای̎ در آخرین روز کارش، عکس‌های مشکل‌دار آن زن را لای عکس‌های ̎خانوادهٔ یورکین̎ می‌گذارد ولی وقتی پی می‌برد که ̎نینا̎ در مورد بی‌وفائی ̎ویل̎ مقابلش نایستاده، سرخورده می‌شود. ̎سای̎ به فروشگاه برمی‌گردد و درخواست می‌کند تعدادی از عکس‌هایش را ظاهر کنند. معلوم می‌شود حلقهٔ فیلم ̎سای̎ شامل عکس‌هائی از دختر کوچک ̎بیل̎ است. پلیس در هنگام گشتن آپارتمان ̎سای̎ عکس‌های خانوادگی ̎خانوادهٔ یورکین̎ را می‌یابد و متوجه می‌شوند که در تمامی آن عکس‌ها، چهرهٔ ̎ویل̎ با دقت خراشانده شده است. ̎سای̎، ̎مایا̎ و ̎ویل̎ را تا یک هتل تعقیب می‌کند. او که خود را مأمور نظافت هتل جا زده وارد اتاق‌شان می‌شود و به زور چاقو از آن دو عکس‌های ناجوری می‌گیرد. پلیس که سر می‌رسد، ̎ویل̎ و ̎مایا̎ را زنده می‌یابد و ̎سای̎ را پس از تعقیبی دستگیر می‌کند. ̎ویل̎ نزد ̎نینا̎ و ̎جیک̎ برمی‌گردد. ̎سای̎ موقع بازپرسی فاش می‌کند که پدرش او را مورد اذیت و آزار قرار می‌داده است.
«عکس یک ساعته» (2002)، به کارگردانی مارک رومانک، یک فیلم هیجان‌انگیز روان‌شناختی است که به‌عنوان انحراف گیرا از نقش‌های معمولی رابین ویلیامز، گستره و توانایی باورنکردنی او در کنکاش در تاریک‌ترین زوایای روان‌شناسی انسان را به نمایش می‌گذارد. کاوش نگران کننده فیلم در مورد وسواس، تنهایی و خطوط مبهم بین واقعیت و توهم به تأثیر ماندگار آن کمک می کند.
در قلب فیلم، سای پریش قرار دارد که رابین ویلیامز با دقت بسیار زیادی بازی کرده است. سای یک تکنسین عکس به ظاهر بی ضرر است که در یک آزمایشگاه عکس یک ساعته در یک فروشگاه بزرگ کار می کند. از طریق لنز او، وظیفه پیش پا افتاده توسعه عکس ها به دروازه ای به زندگی خانواده یورکین تبدیل می شود – یک خانواده به ظاهر کامل و طبقه متوسط حومه شهر که او عکس هایشان را با دقت پردازش می کند. ویلیامز یک اجرای متحول کننده ارائه می دهد و شخصیت کمدی معمول خود را کنار می گذارد تا شخصیتی را تجسم کند که همزمان دلسوز و عمیقاً آزاردهنده است.
سرعت دقیق و سبک بصری فیلم به احساس ناراحتی آن کمک می کند. محیط استریل و مصنوعی فروشگاه، پوشش سطحی زندگی خود سای را منعکس می‌کند، در حالی که رنگ‌های روشن و زنده عکس‌های خانواده یورکین در کنار رنگ‌های تیره‌تر روایت قرار می‌گیرند. کارگردانی مارک رومانک به طرز ماهرانه‌ای فضای خفقان وسواس سای را به تصویر می‌کشد و منظره‌ای بصری ایجاد می‌کند که آشفتگی درونی قهرمان داستان را منعکس می‌کند.
«عکس یک ساعته» به تأثیرات انزوا و فضول در عصر دیجیتال می پردازد، موضوعی پیشاپیش با توجه به فراگیر شدن روزافزون فناوری در زندگی ما. ناتوانی سای در برقراری ارتباط واقعی با دیگران، او را در حسرت صمیمیتی که در زندگی خانواده یورکین می بیند، رها می کند. تثبیت او بر روی عکس‌های آن‌ها، اشتیاق آزاردهنده‌ای را برای واقعیتی آشکار می‌کند که او هرگز نمی‌تواند واقعاً بخشی از آن باشد، زیرا زندانی ذهن خود می‌شود.
کاوش فیلم در مورد سلامت روان و مرز باریک بین سلامت عقل و بی ثباتی هم قانع کننده و هم ناراحت کننده است. مونولوگ‌های درونی سای، که از طریق صداگذاری‌های او منتقل می‌شود، بینشی را در مورد روان شکسته‌اش فراهم می‌کند، در حالی که اعمال او به طور فزاینده‌ای نامنظم و غیرقابل پیش‌بینی می‌شوند. کنار هم قرار گرفتن رفتار به ظاهر بی‌ضرر او با آشفتگی درونی‌اش، تجربه تماشایی نگران‌کننده‌ای را ایجاد می‌کند که درک ما از هویت و عادی بودن را به چالش می‌کشد.
«عکس یک ساعته» یک بررسی غم انگیز از وضعیت انسان است که با اجرای تور د فورس رابین ویلیامز و کارگردانی ماهرانه مارک رومانک به طرز درخشانی زنده شده است. این فیلم یادآور خطرات وسواس های کنترل نشده و پیامدهای بالقوه زندگی عاری از ارتباطات انسانی معنادار است. این یک کاوش تفکر برانگیز و نگران کننده از روان انسان است که مدت ها پس از پخش تیتراژ در ذهن باقی می ماند.
این نوشته‌ها را هم بخوانید
