بیماری انگلی کرم‌های قلابدار ممکن است از افراد در برابر دیابت نوع 2 محافظت کند!
آلوده شدن به کرم قلابدار به نظر خیلی وحشتناک است، اما دست کم یک فایده هم آن برای آن شناخته شده است.
گروهی از پژوهشگران به سرپرستی دانشمندان دانشگاه جیمز کوک استرالیا به داوطلبان لارو کرم قلابدار نکاتور امریکانوس (Necator americanus) تلقیح کردند تا ببینند آیا این انگل‌ها می‌توانند سلامت متابولیک آنها را بهبود بخشند یا خیر.
در این مطالعه دو ساله 24 داوطب شرکت کردند که هر یک از آنها در شروع کارآزمایی مقاومت به انسولین در ابتدا داشتند یا به به عبارتی دیابت نوع 2 داشتند.
در پایان تحقیقات، محققان دریافتند افرادی که به کرم‌های قلابدار آلوده شده‌اند، نسبت به افرادی که دارونما دریافت کرده‌اند، کاهش قابل توجهی در مقاومت به انسولین پیدا کرده‌اند، یعنی دیابت آنها بهتر شده است!
البته این تحقیق هنوز نمی‌رساند که دیابتی ها خودخواسته خودشان را مبتلا کنند! اما جالب است که در تحقیق دیگری در سال 2021 محققان دریافته بودند که ابتلا به این انگا ترکیب میکروب‌های مفید روده اشخاص را بهتر می‌کند.
پس ممکن است ابتلا به نکاتور امریکانوس سلامت متابولیک مانند مقاومت به انسولین را تثبیت کند یا بهبود بخشد.
کرم‌های انگلی، مانند کرم‌های قلابدار، در بخش بزرگی از تاریخ مهمان ناخوانده بدن انسان‌ها بودند. در مکان‌هایی که کرم‌های انگلی بومی هستند، افراد بیماری‌های متابولیک و التهابی کمتری را گزارش می‌کردند.
چیز عجیب این است که که وقتی افراد «کرم زدایی» می‌شوند، مقاومت آنها به انسولین به طور ناگهانی افزایش می‌یابد. یعنی تنظیم سطح قند خونشان بدتر می‌شود.
البته ابتلا به این کرم‌های انگلی بدون علایم مزاحم نبود: مشکلات روده خفیف تا متوسط، مانند نفخ، حالت تهوع، استفراغ، یبوست یا اسهال، در بین مبتلایان به عفونت کرم قلابدار شایع بود، اما علائم قابل کنترل بود. فقط سه نفر به دلیل ناراحتی ترجیح دادند، از تحقیق خارج شوند.
هنوز چیز‌های ناشناخته زیادی وجود دارد که باید بفهمیم. به عنوان مثال، کرم‌های قلاب دار چگونه بر متابولیسم انسان تأثیر می‌گذارند؟ و چرا میزان دوز بالاتر کرم قلابدار مقاومت به انسولین را به صورت خطی بهبود نمی‌بخشند؟ یعنی هر چه بیشتر مبتلا شوید، میزان مقاومت به انسولین شما بیشتر کاهش نمی‌یابد.
در ضمن حجم نمونه آزمایش اول برای پاسخ به این سؤالات بسیار کوچک بود.
این مطالعه در Nature Communications منتشر شد.
این نوشته‌ها را هم بخوانید
