فیلم تفریق یا enemy و تصور مشاهیر کنونی در دنیای گذشته
فیلم تفریق فیلمی ایرانی به کارگردانی مانی حقیقی و تهیه‌کنندگی مجید مطلبی است. در این فیلم نوید محمدزاده و ترانه علیدوستی به‌عنوان بازیگران اصلی حضور دارند.
فارغ از مسئله لو رفتن لینک دانلود این فیلم و با آرزوی اینکه راهی برای پیشگیری از این مورد یا اینکه دست کم شماره حسابی برای دادن هزینه تماشای فیلم به سازندگان آن اعلام شود، در مورد فیلم می‌خواهم چند خطی محدود بنویسم.
ایده اولیه فیلم خیلی خوب است، اما گفته میشود که از فیلم Enemy به کارگردانی دنی ویلنوو گرفته شده.
به هر حال با توجه به این ایده، امکانات زیادی برای چرخش‌های داستانی و شخصیت‌پردازی بود که در فیلم تفریق دیده نشد. شاید هم محدودیت‌های سینمای ایران در این میان مقصرند.
هر کدام از شخصیت‌های داستان را بنگرید، آدم پی به منطق پشت سرشان نمی‌برد. محسن بیش از حد خشمگین و درنده خو و نماد مردهای بد ایرانی شده. جلال بیش از حد ساده‌لوح و مهربان است. فرزانه که زنی آشفته‌‌حال اما منطقی به نظر می‌رسد در پایان شاید صرفا برای مادری کردن فرزندی که برایش نیست، ناگاه به خانه محسن می‌رود! حالا اینکه کودک و پدر جلال در این میانه چه می‌کنند نامعلوم می‌ماند. ضمن اینکه فیلم مقداری هم کشدار از آب درآمده.
شاید هم مانی حقیقی این وسط استعاراتی در نظرش بوده که آنقدر پیچیده بیان شده که کرچه مقداری میشود حدسشان زد، اما چون بیشتر مخاطبان ذهنشان به این سمت و سو نمی‌رود، این استعارات هم بی‌اثر از آب درمی آید.
در زمینه فیلم‌های ایرانی نشاندهنده پدیده همزاد (در واقع شبیه این پدیده)، شاید هیچ فیلم ایرانی به اندازه فیلم شاید وقتی دیگر بهرام بیضایی ساخته شده در سال ۱۳۶۶ با بازی سوسن تسلیمی و داریوش فرهنگ، خوب از آب درنیاید. این فیلم هنوز هم دیدنی است.
اما فارغ از اینکه با همین چند خط مختصر تفریق را می‌بینید یا Enemy یا نقبی به خاطرات می‌زنید و شاید وقتی دیگر را مرور می‌کنید (اگر تازه قبلا دیده باشید)، با هم تصور کنید که همزادهای چهره‌های مشهور کنونی در دهه‌ها پیش، اگر وجود داشتند، چه شکلی می‌شدند:
این نوشته‌ها را هم بخوانید
