فیلم The Holdovers یا جاماندگان – فیلمی با روایتی ساده اما به شدت صمیمی و حال خوب‌کن!
فیلم The Holdovers را در دو شب متوالی دیدم. خب، من وقتش را ندارم که فیلم‌های بالای 2 ساعت را در یک جلسه ببینم.
سال 2023 را از نظر سینمایی در حالی به پایان می‌بریم که انبوهی فیلم بد، معمولی و سرگرم‌کننده صرف یا فیلم‌هایی که شاهکار تصور می‌شدند و به سختی انتظارات ما را برآورده کردند، دیدیم.
پس در این بین دیدن فیلمی که یک دفعه خودنمایی کند و غیرمنتظره شادمان کند، غنیمتی است. فیلم جاماندگان یا The Holdovers به کارگردانی الکساندر پین یکی از این فیلم‌هاست. پیش از این این کارگردان دو فیلم خوب The Descendants با بازی جورج کلونی و نیز درباره اشمیت با بازی جک نیکلسون را دیده بودیم.
اما در فیلم The Holdovers او یک بار دیگر می‌درخشد. فیلم او با دسته‌ای از آدم‌ها حرف می‌زند چون حدیث نفش آنهاست. آنهایی که خشک و اخمو و عصا قورت داده تصور می‌شوند و کمتر فرصت پیدا شده که با عواطف و ذهنیات واقعی آنها آشنا شویم و ببینیم چقدر می‌توانند خوب و حتی منعطف باشند.
داستان این فیلم تا جایی که داستان لو نرود این است که در کالجی هر سال موقع تعطیلات سال نو؛ دانشجویانی را که نمی‌توانند به منزل خود بروند، با سرپرستی یکی از استادان در ساختمان کالج نگهداری می‌کنند.
این بار قرعه سرپرستی به نام آموزگار تاریخ کالج -پل هنهام- با بازی پل جیاماتی می‌افتد. دانشجوها دل خوشی از این استاد تاریخ ندارند. او سختگیر است و نمی‌تواند با دانشجوها ارتباط برقرار کند و دانشجوها اغلب نمرات کمی از او می‌گیرند.
طبعا دانشجوهایی که به منزل نمی‌روند در زمره دانشجوهایی کمی مشکل‌دار هستند و نگهداری از این جوان‌های سرکش هم دشوار است.
حالا تصور کنید که یک استاد سختگیر چطور می‌خواهد با طیف بازیگوش دانشجوها، تعطیلات را سر کند و به کجا برسد.
اما جالب است که همین همنشینی اجباری باعث می‌شود که -پل- سرانجام بخش پنهان وجود را کشف کند. تفریح کند، برای یک دانشجو فداکاری کند و حتی بیشتر از آن …
بعد از دیدن فیلم لابد احساساتی می‌شوید و با خودتان می‌گوید که چقدر کم تلاش کرده‌اید که با دیگران دیالوگ برقرار کنید و به آنها اجازه تبدیلشان را به «خود» بدهید. چقدر آدم‌های متفاوت را رنجانده‌اید و لقب رویشان گذاشته‌اید. چقدر سرتان در گوشی‌ها بود و راه کلام را بسته‌اید.
به عنوان نکته فرعی پیام فیلم این است که ما چقدر به شرایط روتین و حریم امن خود عادت می‌کنیم. اما حادثه‌ای ظاهرا بد می‌تواند باعث شود که سرانجام از پیله بیرون بیاییم و واقعا دنبال آرزوهایی که داشته‌ایم برویم.
اینها تقریبا همه چیزهایی هستند که با فیلم Holdovers بدون لو دادن داستان می‌توانم بگویم.
زمان فیلم شاید کمی زیادی باشد، اما برای فیلمی مثل این شاید چاره‌ای نبود.
بازی جیاماتی درخشان است و میمیک و چشم‌هایش کلی از روایت داستان را ساده کرده‌اند.
در هیاهوی فیلم‌های فانتزی و حادثه‌ای Holdovers فیلمی است که به دل می‌نشیند. مخصوصا که داستان آن در اوایل دهه 1970 رخ می‌دهد و شلوغی این سال‌های ما را در بطن خود ندارد.
