حل معمای فسیل 280 میلیون ساله: خود فسیل اصالت داشت، اما مقداری هم جعل در آن صورت گرفته بود!
فسیلی بسیار جالب و باشکوه در سال 1931 در کوههای آلپ ایتالیا کشف شده بود. تصور میشد که این فسیل دارای مقدار قابلتوجهی از بافتهای نرم یک خزنده باستانی است.
اما این تمام ماجرا نبود. اکنون، یک مطالعه جدید نشان داده است فسیل از جهت دیگری هم فسیلی عادی نبوده: «بافت نرم» آن فسیل در واقع فقط رنگ سیاه روی یک سطح بود.
این نمونه که تخمینزده میشود حدود 280 میلیون سال قدمت داشته باشد، بر اساس مورفولوژی آن به عنوان خزندهای از گروه پروتوروسوریا طبقهبندی شده . پیش از این تصور میشد که رنگ مشکی، پوست آن است و به خاطر این همه مدت حفظ نمونه این فسیل خیلی متمایز انگاشته میشد.
اما فناوری پیشروی میکند و با تجهیز به فناوریهایی که در زمان کشف فسیل در دسترس نبود، تیمی از محققان تصمیم گرفتند تا نگاه دقیقتری به فسیل بیندازند. عکاسی با اشعه ماوراء بنفش (UV) این سرنخ را نشان داد که فسیل با مادهای پوشش داده شده است.
کارشناسان تصور کردند که ممکن است این یک تکنیک حفاظتی بوده باشد (پوشش فسیلها با لاک در گذشته روش معمولی بود)، ولی بررسی بیشتر نشان داد که آن بافتهای نرم واقعاً فقط رنگ بودند. البته خود فسیل Tridentinosaurus antiquus -جعلی نبود.
دکتر والنتینا روسی از دانشگاه کالج کورک میگوید: «ما اکنون میدانیم که این فسیل کامل نیست و قطعا به طور استثنایی حفظ نشده است، به این معنی که بافتهای نرم آن محفوظ نماندهاند”با این حال، ما متوجه شدیم که برخی از استخوانها و استئودرمها حفظ شدهاند، بهطور بالقوه کارهای بیشتری میتوانیم در آینده انجام دهیم.»
فسیلهای تقلبی موضوعی رایج در عرصه فریبهای دیرینهشناسی بودهاند. نمونهاش انسان پیلتداون است که یکی از بزرگترین فسیلهای تاریخ علم است. بقایای جعلی حیوانی که “قسمتی انسان، بخشی میمون” بود، در نیمه اول قرن بیستم توجه دیرینهشناسان را به خود جلب کرد تا اینکه در سال 1953 مشخص شد جعلی است!
فراتر از اتلاف وقت، تقلبیهای جزئی و کامل سبب انحراف درک ما از تاریخ طبیعی میشوند. بنابراین کشف موثر فریب، گامی برای شناسایی حقیقت است. خوشبختانه ابزارهای در دسترس ما هم پیشرفت کرده و در این مسیر به ما کمک میکنند.
شناسایی فسیلهای جعلی از واقعی چندان ساده نیست، زیرا این فسیلها اغلب به صورت انبوه در کشورهای در حال توسعه تولید میشوند و سپس به بازار سیاه فروخته میشوند. بنابراین برای دیرینهشناسان بسیار مهم است که بتوانند آنها را بشناسند و مهمتر از همه از موادی که ممکن است برای تولید یک فسیل جعلی استفاده شود، آگاه باشند.
این مطالعه در مجله Palaeontology منتشر شده.
این نوشتهها را هم بخوانید
