تحقیقات جدید نشان می‌دهد قدرت بینایی شما می‌تواند زوال عقل را ۱۲ سال قبل از تشخیص بالینی پیش‌بینی کند

تحقیقات بر روی ۸۶۲۳ فرد سالم در نورفولک انگلستان انجام شد و آنها سال‌ها تحت پیگیری قرار گرفتند. در پایان مطالعه، ۵۳۷ شرکت‌کننده به زوال عقل مبتلا شده بودند، بنابراین مشخص می‌‌شد چه عواملی پیشگویی‌کننده‌ای می‌توانند قبل از عیان شدن کامل بیماری، در مورد آن هشدار بدهند.

در شروع مطالعه، از شرکت‌کنندگان خواسته شد که یک تست قدرت بینایی انجام دهند. برای نمونه، آنها بایستی به محض اینکه می‌دیدند مثلثی در میدانی از نقاط متحرک ظاهر می‌شود، باید دکمه‌ای را فشار می‌دادند. افرادی که به زوال عقل مبتلا می‌شوند در مقایسه با افرادی که سالم می‌‌مانند، بسیار کندتر این مثلث را روی صفحه نمایش تشخیص می‌دادند.

چرا چنین می‌شود؟

چندین جنبه دیگر از پردازش دیداری وجود دارد که در بیماری آلزایمر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، مانند تشخیص کنتراست و تشخیص بین رنگ‌های خاص (توانایی دیدن طیف آبی-سبز در اوایل زوال عقل تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

یکی دیگر از نشانه‌های اولیه آلزایمر، نقص در “کنترل بازدارنده” حرکات چشم است، یعنی محرک‌های حواس پرتی با سهولت بیشتری توجه را به خود جلب می‌کنند. به نظر می‌رسد افراد مبتلا به آلزایمر در نادیده گرفتن محرک‌های حواس پرت‌کننده مشکل دارند، که ممکن است به صورت مشکلات کنترل حرکت چشم ظاهر شود.

اگر زوال عقل اجتناب از محرک‌های حواس‌پرتی را سخت‌تر کند، این مشکلات می‌توانند خطر تصادفات رانندگی را افزایش دهند.

تشخیص چهره‌ها

شواهد دیگری وجود دارند که نشان می‌دهند افراد مبتلا به زوال عقل، چهره افراد جدید را به طور ناکارآمد پردازش کنند. به عبارت دیگر، آن‌ها از الگوی معمول اسکن چهره فردی که با او صحبت می‌کنند پیروی نمی‌کنند.

در افراد سالم، از چشم تا بینی تا دهان اسکن ذهنی می‌شود تا چهره به خاطر سپرده شود. اما برخی افراد این کار را نمی‌کنند.

در صورتی که در کسانی که دچار زوال عقل هستند، هنگام ویزیت پزشکی مشخص می‌شود که آنها چشم‌های خود را به این صورت نمی‌گردانند.

یعنی در بیماران این مشکل اولیه در عدم شناخت افرادی که به تازگی ملاقات کرده‌اند، می‌تواند به جای اینکه یک اختلال محض در حافظه باشد، به حرکت چشم غیر مؤثر برای چهره‌های جدید مرتبط باشد.

سوال دیگر این است که آیا وادار کردن افراد به انجام حرکات چشمی بیشتر به بهبود حافظه کمک می‌کند یا خیر. تحقیقات قبلی در مورد این موضوع نتایج متفاوتی داشته است، اما برخی از مطالعات نشان دادند که حرکت چشم می‌تواند حافظه را بهبود بخشد. شاید این توضیح می‌دهد که چرا ما متوجه شدیم افرادی که بیشتر تلویزیون تماشا می‌کنند و بیشتر مطالعه می‌کنند حافظه بهتری دارند و خطر زوال عقل کمتری نسبت به افرادی که تماشا نمی‌کنند دارند.

هنگام تماشای تلویزیون یا خواندن، چشمان ما روی نقاط مختلف صفحه متمرکز می‌شوند. درکسانی هم که مدت بیشتری مطالعه کرده‌اند، ظرفیت ذخیره مغز فراهم می‌شود به طوری که وقتی اتصالات در مغز آسیب می‌بیند، دیرتر بیماری حاد می‌شود.

در مطالعات دیگر مشخص شد که حرکات چشم از چپ به راست و از راست به چپ با سرعت دو حرکت چشم در ثانیه، برای بهبود حافظه اتوبیوگرافیک، مناسب است. با این حال، برخی از مطالعات نشان می‌دهد که این اثر مفید حرکت چشم فقط برای افراد راست دست مفید است و دلیل آن مشخص نیست.

دشواری این است که استفاده از نقص در حرکات چشم به عنوان یک تشخیص، هنوز روتین نشده. یکی از تنگنا‌ها میزان دسترسی به فناوری‌های ردیابی چشم باشد که گران هستند و برای استفاده و تجزیه و تحلیل نیاز به آموزش دارند. تا زمانی که ردیاب‌های چشمی ارزان‌تر و با کاربرد آسان‌تر در دسترس نباشند، استفاده از حرکات چشم به‌عنوان ابزار تشخیصی برای آلزایمر در مراحل اولیه به صورت همه‌گیر امکان‌پذیر نیست.